ดึงกล้าเพื่อช่วยให้โต 拔苗助长  (Bámiáozhùzhǎng)

         สมัยก่อนมีชาวนาคนหนึ่งเป็นคนนิสัยใจร้อน ทุกวันเขามักจะนอนดึกตื่นเช้า ทำงานด้วยความขยันขันแข็ง แต่มักจะคิดว่าต้นกล้าที่อยู่ในนาโตช้าเกินไป เขาไปสำรวจตรวจตราทุกวัน โดยหวังว่ามันอาจจะโตเร็วขึ้นบ้าง แต่วันหนึ่งก็แล้ว สองวันก็แล้ว สามวันก็แล้ว เขาก็ยังรู้สึกว่าต้นกล้าดูเหมือนจะไม่โตขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียว ชาวนาจึงเกิดความกระวนกระวายใจเป็นอันมาก
         เขาคิดอยู่ตลอดเวลาว่าจะทำอย่างไรจึงจะสามารช่วยให้ต้นกล้าโตขึ้นมาได้? จนกระทั่งเช้าตรู่ของวันหนึ่ง เขาก็นึก ‘วิธีที่ดี’ ที่จะช่วยให้ต้นกล้าเติบโดขึ้นอย่างรวดเร็วได้ในที่สุด เขารีบไปที่ทุ่งนา แหงนหน้าสู้พระอาทิตย์และดึงต้นกล้าขึ้นมาทีละต้นๆ เขาดึงต้นกล้าตั้งแต่เช้าจนเที่ยง และจากเที่ยงไปพระอาทิตย์จวนจะตกดินจึงดึงต้นกล้าได้ครบหมดทุกต้น เขาสูญเสียกำลังไปไม่น้อย จึงรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าและอ่อนระโหยโรยแรง แต่ในใจก็ยังรู้สึกปลาบปลื้มปีติยินดีเป็นอันมาก เพราะหลงนึกว่าวิธีนี้เป็นวิธีการที่ประเสริฐยิ่ง
         เขาเดินเซไปเซมาลากเท้าที่อ่อนเปลี้ยทั้งคู่กลับไปถึงบ้าน เช็ดเนื้อเช็ดตัวที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อจนแห้ง จากนั้นก็เล่าให้คนในบ้านฟังด้วยความตื่นเต้นว่า
         “วันนี้ทำเอาข้าเหนื่อยเสียแทบแย่！ต้นกล้าในนาพวกนี้ไม่อยากโต ข้าก็เลยช่วยให้พวกมันโตขึ้นมาได้มากแล้วล่ะ！” พูดจบ เขาก็นั่งจมปลักอยู่อย่างนั้นด้วยความภาคภูมิใจและหยิบพัดขาดๆขึ้นมาพัด 
         ลูกชายของเขาได้ฟังที่เขาพูดแต่ก็ไม่เข้าใจว่าเป็นเรื่องอะไร จึงรีบวิ่งไปดูที่ทุ่งนาและได้พบว่าต้นกล้าที่อยู่ในนาเหี่ยวเฉาและตายไปหมดแล้ว 
        

         สำนวน “ดึงกล้าเพื่อช่วยให้โต” อุปมาถึงการรีบร้อนที่จะประสบความสำเร็จโดยไม่สนใจข้อจำกัดในเชิงภววิสัย ผลสุดท้ายกลับกลายเป็นการสร้างความหายนะให้กับเรื่องนั้นๆ