อักษรพ่อขุนรามคำแหง

เป็นอักษรไทยชนิดแรกที่เกิดขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๑๘๒๖ โดยพ่อขุนรามคำแหงมหาราชทรงประดิษฐ์ขึ้น โดยปรับปรุงจากอักษรขอมโบราณ มีลักษณะดังนี้  

http://www.thaigoodview.com/files/u40902/11420f6405.jpg

http://www.thaigoodview.com/files/u40902/40e5239fbd.jpg

มีลักษณะที่ปรับปรุงจากอักษรขอมโบราณโดยใช้เพียงรูปสระลอยและพยัญชนะตัวเต็ม ตัดสระจมและพยัญชนะตัวเชิงทิ้ง

เวลาจะเขียนสระจมจะใช้สระลอยเขียนไว้ด้านซ้ายของพยัญชนะ ยกเว้นสระอะและสระอา เขียนไว้ด้านขวาของพยัญชนะ

อักขรวิธีพิเศษมีไม่กี่อย่าง ดังนี้

ไม่มีไม้หันอากาศ ใช้วิธีการเขียนตัวสะกดสองตัวติดกันแทน

สระเอือ เขียนสระอือติดกับสระเอ ตามด้วยพยัญชนะ และ ตัว อ

สระเอีย เขียนสระอี ตามด้วยพยัญชนะ และตัว ย หากมีตัวสะกดไม่ต้องเขียนสระอีข้างหน้า เขียนเพียงตัว ย

สระเออ เขียนสระอีติดกับสระเอ ตามด้วยพยัญชนะ

สระออ ถ้าไม่มีตัวสะกดไม่ต้องใส่รูปตัว อ

สระอำ ใช้เพียงนฤคหิตตัวเดียว

ตัว ม สะกด ใช้นฤคหิตแทนได้

วรรณยุกต์มีเพียงสองรูปคือเอกและโท