การพัฒนาตัวเขียนในปัจจุบัน
http://www.thaigoodview.com/files/u40902/pic35.jpg
http://www.thaigoodview.com/files/u40902/pic36.jpg
หลังสงครามโลกครั้งที่สอง ตำราและวิธีการเรียนการสอนได้มีการเปลี่ยนแปลงไปมาก การสอนภาษาไทย
ยังใช้แบบเรียนเร็วเล่มต้นของนายฉันท์ ขำวิไล ต่อมาใช้ของ พระวิภาชน์วิทยาสิทธิ์ ซึ่งนักเรียนชั้นประถมปีที่ ๑
ยังต้องเรียนตัวพยัญชนะ และสระทุกตัว และหัดผันอักษร ผันสระ ผันวรรณยุกต์
ในปี พ.ศ.๒๕๐๐ กระทรวงศึกษาธิการได้นำการสอนภาษาไทยแบบเบสิกมาใช้ แบบเรียนได้เปลี่ยนไป
เป็นการสอนให้อ่านเป็นคำๆเป็นเรื่องราวไม่ได้สอนพยัญชนะเป็นตัว ๆ และสอนการผันแบบเดิม
เป้าหมายการสอนแบบใหม่นี้ยังกำกวมอยู่ ความแม่นยำในตัวหนังสือ ในการอ่านและในการเขียนหนังสือไทย
เรายังพูดไม่ได้ว่าจะดีกว่าแบบเดิมเครื่องมือเครื่องใช้ในการเขียนก็เปลี่ยนไปมาก การเปลี่ยนเครื่องมือเขียนทำให้รูปตัวหนังสือเปลี่ยน
ไปอย่างไรก็ตามลายมือที่ถือเป็นทางการในขณะนี้ถือว่าลายมือไทยที่สวยงาม ใช้เขียนเป็นลายมือเพื่อเกียรติยศต่าง ๆ ต้องเขียนด้วยตัวอาลักษณ์
ตัวพิมพ์ไทย
ตัวหนังสือไทยได้สร้างเป็นตัวพิมพ์ และจัดพิมพ์เป็นครั้งแรกในพม่า เมื่อปี พ.ศ.๒๓๕๖ โดยมิชชันนารีอเมริกา ตัวพิมพ์ไทยที่ออกแบบขึ้นมานี้
คงอาศัยเชลยศึกชาวไทยในย่างกุ้ง ที่ถูกกวาดต้อนไปพม่า ตั้งแต่เสียกรุงศรีอยุธยา ครั้งที่สอง เมื่อปี พ.ศ.๒๓๑๐
และได้มีวิวัฒนาการมาตามลำดับ การนำตัวหนังสือไทยมาปรับปรุงเป็นรูปตัวพิมพ์ ทำให้รูปตัวหนังสือไทย มีความแน่นอนและสวยงามขึ้นตามลำดับ
โครงสร้างของตัวหนังสือไทย
ยังไม่มีการค้นคว้าในรายละเอียด อย่างไรก็ตามมีข้อสังเกตที่น่าจะนำไปสู่ทางค้นคว้าต่อไป พอประมวลได้ดังนี้
๑. ตัวหนังสือไทยมีเส้นเสมอกันหมด ไม่มีหนา บาง อาจจะเนื่องจากการเขียนหนังสือไทย แต่เริ่มแรก
ใช้โลหะแหลมขูดลงบนศิลา เส้นจึงคมและสม่ำเสมอกัน การจารลงบนใบลานก็ทำนองเดียวกัน
๒. ตัวหนังสือไทยมีหัวกลมเกือบทุกตัว หัวกลมนี้ไม่ทราบว่าสร้างขึ้นสมัยใด
เพราะลายสือไทที่พ่อขุนรามคำแหงมหาราชประดิษฐ์ขึ้นนั้น ไม่มีหัวกลม
อย่างไรก็ตามหัวกลมทำให้หนังสืไทย สวยงามมากขึ้น อ่านง่ายขึ้น และเป็นเอกลักษณ์พิเศษ ไม่มีหนังสือชาติใดมี หัวกลมเป็นจุดเริ่มต้น
ของการเขียนหนังสือไทยแต่ละตัว พยัญชนะไทย ๔๔ ตัว มีเพียงสองตัวเท่านั้นที่ไม่มีหัวกลมคือ ก และ ธ
ตัวหนังสือไทยมีอายุมาแล้วกว่า ๗๐๐ ปี ได้มีการพัฒนามาตามลำดับ นับเป็นมรดกล้ำค่าของ ชนชาวไทย การพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงใดๆ
ที่ออกไปนอกกรอบ ไม่เคยประสบผลสำเร็จ แต่การปรับปรุงเปลี่ยนแปลง โดยคงความเป็นเอกลักษณ์ไว้ ทำให้หนังสือไทยมีความวัฒนาถาวร
สมประโยชน์ที่บรรพบุรุษไทยเรา ได้สร้างไว้เป็นมรดกแก่ชนชาวไทย ซึ่งจะต้องช่วยกันรักษาไว้ชั่วกาลนาน