อักษรไทยธนบุรี-รัตนโกสินทร์

อักษร ไทยธนบุรี-รัตนโกสินทร์ เป็นอักษรไทยที่พัฒนามาจนถึงยุคสุดท้าย ก่อนจะเริ่มมีระบบการพิมพ์ ซึ่งนั่นหมายความว่า

ตัวอักษรจะถูกกำหนดแบบตายตัวและไม่มีการคลี่คลายไปเป็นแบบอื่นอีกแล้ว อักษรไทยธนบุรี-รัตนโกสินทร์

เป็นลักษณะคล้ายตัวอาลักษณ์ในปัจจุบัน แต่เป็นตัวเอียง และมีการตวัดหางอักษรที่ยาวมาก ดังที่เราเห็นในสมุดไทย

http://www.thaigoodview.com/files/u40902/b62b237883.jpg

http://www.thaigoodview.com/files/u40902/77c29a852c.jpg

สำหรับ อักขรวิธีนั้น ทั้งหมดมีลักษณะเหมือนปัจจุบันทุกประการ ยกเว้นสระเออมีตัวสะกด

ซึ่งเดิมในสมัยธนบุรี-รัตนโกสินทร์ตอนต้น จะใช้สระอีเขียนไว้ด้านบน ต่อมาได้มีการเปลี่ยนให้ใช้สระอิแทน

ซึ่งคงเพื่อให้เขียนง่ายขึ้น เนื่องจากไม่มีสระอื่นรูปใดที่ใช้สระเอไว้ด้านหน้าและสระอิไว้ด้านบน