ตั๊กแตนขวางรถ 螳臂当车 (Tángbìdāngchē)

         สมัยชุนชิว ขณะที่ฉีจวงกงกำลังนั่งรถม้าออกไปล่าสัตว์ ระหว่างทางมีแมลงตัวเล็กๆตัวหนึ่งกระโดดออกมาขวางทางของรถม้าและขยับขาหน้าทั้ง 2 ข้างของมันยึกยักไปมาราวกับว่ามันกำลังควงดาบจะท้าตีท้าต่อย ฉีจวงกงเห็นเป็นแมลงตัวเล็กกระจิริด แต่กล้าที่จะต่อสู้กับล้อรถที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวมันหลายเท่าตัวนัก จึงสั่งให้คนขับหยุดรถทันทีแล้วถามว่า
        “แมลงอะไร? ทำไมจึงกล้าหาญถึงเพียงนี้?”
คนขับรถตอบว่า
        “ตั๊กแตนพ่ะย่ะค่ะ แมลงตัวเล็กๆชนิดนี้รู้จักแต่บุกไปข้างหน้า ไม่รู้จักถอยหลัง มันช่างไม่รู้จักเจียมกะลาหัวของตัวเองเลย พระองค์ทรงทอดพระเนตรดูสิพ่ะย่ะค่ะ รถม้าอยู่ใกล้มันแค่คืบเกือบจะเหยียบมันอยู่รอมร่อแล้ว แต่มันก็ยังยืนนิ่งไม่สะทกสะท้าน ไม่ยอมให้รถของเราเคลื่อนที่ต่อไปข้างหน้า มันมักจะดูแคลนฝ่ายตรงข้ามเสมอ ช่างไม่รู้จักประมาณตนเอาเสียเลย”
ฉีจวงกงสังเกตดูตั๊กแตนตัวนั้นอย่างละเอียดแล้วตรัสด้วยความชื่นชมว่า
        “ช่างเป็นผู้กล้าที่ไร้คู่ต่อสู้จริงๆ อย่าทำอันตรายมันนะ”
คนขับรถจึงถอยรถไปข้างหลังและขับเลียบไปตามริมทางเพื่อหลีกทางให้ตั๊กแตนตัวนั้น
       

        ต่อมา ชาวจีนได้ผูกเรื่องนี้เป็นสำนวนว่า “ตั๊กแตนขวางรถ” อุปมาถึง คนที่ไม่รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัว ไม่รู้จักประเมินกำลังของตัวเอง