กระเช้าสีดา
พรายไม้กับพรายน้ำ เป็นภูตตัวเล็กๆ ซึ่งปกติคนธรรมดาจะไม่สามารถมองเห็นพวกเขาได้ แต่ถ้าต้องการแสดงตนให้ใครเห็นก็จะใช้วิธีแปลงร่างเป็นรูปลักษณะต่างๆได้ตามต้องการ ภูตพรายทั้งสองกลุ่มนี้มีนิสัยชอบเล่นสนุกสนาน มักมาประชุมกันเพื่อร้องรำทำเพลงและต่างนิยมชมชอบคนดี หากเจอผู้ที่มีจิตใจเมตตากรุณาชอบช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่น พรายไม้ซึ่งเป็นภูตเพศชายและพรายน้ำซึ่งเป็นภูตเพศหญิง ก็จะแสดงตัวในลักษณะสวยงามออกมาสนทนาปราศรัยด้วยอย่างสนิทสนม แต่สำหรับผู้ที่มีจิตใจชั่วร้าย ภูตพรายทั้งสองก็สามารถบันดาลให้มีอันเป็นไปในทางไม่ดีได้เช่นกัน
หนูน้อยขันทอง อยากจะเห็นพรายไม้และพรายน้ำจึงตั้งใจประพฤติตนเป็นเด็กดีตามที่แม่สอนทุกประการ อยู่มาวันหนึ่งตรงกับคืนเดือนหงาย เหล่าพรายไม้กับพรายน้ำออกมาชุมนุมกันในถิ่นของพวกพรายไม้ ซึ่งมีแสงจันทร์สาดส่องสว่างไสว บรรดาพรายน้ำมอบกระเช้าเล็กๆให้แก่พวกพรายไม้คนละใบ เพื่อเล่นเกมแข่งเก็บของใส่กระเช้า พรายไม้ผู้ชนะจะได้เต้นรำกับพรายน้ำเจ้าของกระเช้าผู้น่ารัก หลังจากการเล่นสนุกสนานผ่านไปจนได้เวลาสมควร พวกพรายไม้ก็พากันกลับไปยังที่พักของตน แต่เหล่าพรายน้ำนั้นยังคงช่วยกันเก็บกระเช้าที่ตกอยู่กระจัดกระจายมารวมไว้อย่างเป็นระเบียบ
หนูน้อยขันทองเดินออกมาเที่ยวพักผ่อนตหย่อนใจท่ามกลางแสงจันทร์คืนวันเพ็ญ ครั้นเห็นกระเช้าใบเล็กๆ น่ารักลอยไปรวมกันเป็นกองใหญ่ ขันทองก็ช่วยเก็บกระเช้าที่ยังเหลืออยู่มารวมไว้จนหมดและนั่งดูด้วยความสนใจ อยากจะได้ไปเล่นบ้าง แต่ไม่กล้าหยิบฉวยเอาตามอำเภอใจเพราะยังไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของ ทันใดนั้นหนูน้อยขันทองก็รู้สึกว่ามีมือเย็นๆมาแตะที่เปลือกตา ทั้งนี้เพราะบรรดาพรายน้ำพึงพอใจในความเอื้อเฟื้อ และซื่อสัตย์สุจริตจึงบันดาลให้ขันทองสามารถเห็นพวกเธอได้ 
หนูน้อยขันทองรู้สึกดีใจส่งยิ้มให้กับเหล่าพรายน้ำซึ่งมีใบหน้างดงาม ตัวขนาดเท่าตุ๊กตาคือสูงสักห้าสิบเซนติเมตร ทั้งสองฝ่ายพูดคุยกันอย่างสนิทสนม พวกพรายน้ำได้เล่าเรื่องราวของกระเช้าใบเล็กๆให้ฟังว่ามันคือ กระเช้าสีดา ก่อนจากกันพรายน้ำได้มอบกระเช้าสีดาให้หนูน้อยขันทองไว้เป็นที่ระลึก โดยให้หยิบตามชอบ ขันทองเกรงใจจึง หยิบเพียงใบเดียว เหล่าพรายน้ำจึงหยิบกระเช้าสีดาให้ขันทองจนเต็มอุ้งมือ ก่อนที่จะเหล่าพรายน้ำจะหายไปจนหมด