เปาโลเป็นชาวยิวได้รับการศึกษาพื้นฐานจากวัฒนธรรมกรีก ซึ่งคงจะได้รับในวัยเด็กที่เมืองทาร์ซัส อิทธิพลนี้เห็นได้ชัดเจนทั้งในวิธีการคิด และในวิธีการเขียนของท่านอีกด้วย บางครั้งท่านยกข้อความจากนักเขียนกรีก และคุ้นเคยกับปรัชญาลัทธิสโตอิกแบบชาวบ้าน ซึ่งท่านขอยืมความคิดบางอย่างมาใช้ เช่นเรื่องวิญญาณที่แยกจากร่างกายและถูกกำหนดไว้สำหรับอีกโลกหนึ่งใน 2 คร 5:6-8 หรือเรื่องบูรณภาพของจักรวาลใน คส และสูตรตายตัวต่างๆ เปาโลขอยืมวิธีการถามตอบสั้นๆ รวมคำเข้าด้วยกันจากพวกไซนิกและสโตอิก ตลอดจนการใช้วลียาวๆ มารวมเรียงกันเป็นคลื่นลูกแล้วลูกเล่า ก็เคยมีใช้อยู่แล้วในวรรณกรรมทางศาสนาของกรีก ภาษากรีกเป็นภาษาที่สองของเปาโล ท่านใช้ได้คล่องแคล่ว แม้จะมีสำนวนเซมิติกแทรกเข้ามาบ้างบางครั้ง ภาษากรีกของเปาโลเป็นภาษากรีกสามัญที่ใช้กันทั่วไปในสมัยนั้น แต่อยู่ในระดับของผู้ไม่ได้รับการศึกษา เปาโลไม่เคยคิดพยายามที่จะใช้ภาษาสละสลวยแบบอัตติก และท่านจงใจไม่ใช้วาทศิลป์เพื่อผู้ฟังจะได้มีความเชื่อไม่ใช่เพราะรูปแบบของภาษาที่ใช้ แต่เพราะเนื้อหาของข่าวดีที่ต้องเชื่อและเพราะเครื่องหมายซึ่งพระจิตเจ้าทรงสัญญา จะประทานให้เพื่อรับรองข่าวดีนั้น การไม่สนใจในความสละสลวยของภาษาเป็นเหตุผลหนึ่ง ที่บางครั้งเปาโลเขียนผิดไวยากรณ์ หรือเขียนไม่จบประโยค เหตุผลอีกประการหนึ่งคือ บางครั้งท่านคิดเร็วและใช้อารมณ์มากเกินไป เหตุผลประการที่สามคือ ตามปกติ เปาโลมักให้คนอื่นเป็นคนเขียนตามคำบอก ซึ่งเป็นวิธีปฏิบัติของสมัยนั้น จะมีข้อยกเว้นก็น้อยมาก ท่านเพียงแต่เขียนคำทักทาย ลงท้ายแทนการลงนามกำกับเท่านั้น มีข้อความบางตอนในจดหมายของเปาโลที่เขียนขึ้นโดยคิดและตริตรองเป็นเวลานาน แต่ส่วนใหญ่แล้ว จดหมายของท่านชวนให้คิดว่าเขียนขึ้นโดยฉับพลัน และไม่มีการทบทวนแก้ไขทั้งๆ ที่มีข้อบกพร่อง หรืออาจเป็นเพราะความบกพร่องทางวรรณกรรมที่ทำให้ประโยคของเปาโลมีชีวิตชีวาและมีความหมายหนักแน่น จดหมายของเปาโลอ่านเข้าใจยาก ความคิดลึกซึ้งที่รีบเขียนก็เข้าใจยากเสมอ แต่ข้อความบางตอนของเปาโลสื่อความหมายทางศาสนาและวรรณกรรมได้อย่างดีน่าพิศวง

 ... สรุป ...

Φ  นักบุญเปาโล เกิดปีที่ 8 ก่อนคริสตกาลในประเทศซึ่งปัจจุบันมีชื่อว่า ตุรกี

Φเป็นชาวฟาริสี และเป็นบุตรของชาวฟาริสี

Φเซาโล เป็นชื่อภาษายิวของท่าน  ส่วนเปาโลนั้นเป็นชื่อใน๓ษาโรมัน

Φ  เปาโล มีอาชีพเป็น ช่างทำเต๊นท์

Φ จดหมายของนักบุญเปาโล นับว่าเป็นหนึ่งส่วนสามของพันธสัญญาใหม่ทั้งหมด

Φ เปาโล เขียนจดหมายรวมทั้งสิ้น 13 ฉบับ ได้เขียนถึง ชาวโรม  ชาวโครินทร์  ฉบับที่ 1-2  ชาวกาลาเทีย 
      ชาวเอเฟซัส  ชาวฟิลิปี  ชาวโคโลสี  ชาวเทสโลนิกา ฉบับที่ 1-2  ถึงทิโมธี ฉบับที่ 1-2  ถึงทิตัสและ
      ถึงฟีเลโมน

Φ เปาโล ถูกตัดศีรษะ นอกกำแพงเมืองกรุงโรม  ในช่วงการครองราชย์ของ กษัตริย์เนโร ประมาณ ปี 65-67
     ก่อนคริสตกาล และถูกฝังไว้ในจุดที่สร้างมหาวิหารนักบุญเปาโล นอกกำแพงเมือง