บทคัดย่อ
   การศึกษาค้นคว้าในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ  1)หาประสิทธิภาพของแบบฝึกทักษะเรียนรู้ภาษาไทย กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนวัดวังตะขบ จังหวัดพิจิตร 2) เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน จากการเรียนด้วยแบบฝึกทักษะเรียนรู้ภาษาไทย กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนวัดวังตะขบ จังหวัดพิจิตร 3) เพื่อเปรียบเทียบคะแนนก่อนและหลังการเรียนด้วยแบบฝึกทักษะเรียนรู้ภาษาไทย ระหว่างคะแนนก่อนเรียนและหลังเรียน  4) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนต่อการเรียนด้วยแบบฝึกทักษะเรียนรู้ภาษาไทย กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนวัดวังตะขบ จังหวัดพิจิตร  โดยกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาค้นคว้าครั้งนี้ ได้แก่ นักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ปีการศึกษา 2553 โรงเรียนวัดวังตะขบ จังหวัดพิจิตร จำนวน 11 คน โดยการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ 1. แผนการจัดการเรียนรู้โยใช้แบบฝึกทักษะเรียนรู้ภาษาไทย 2. แบบฝึกทักษะเรียนรู้ภาษาไทย  3. แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของแบบฝึกทักษะเรียนรู้ภาษาไทย  4. แบบประเมินความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อแบบฝึกทักษะเรียนรู้ภาษาไทย ผู้ศึกษาค้นคว้านำข้อมูลที่ได้จากการวิจัย มาวิเคราะห์โดยใช้สถิติ คือ ค่าร้อยละ t-test ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
   ผลการวิจัยพบว่า
1. การพัฒนาแบบฝึกทักษะเรียนรู้ภาษาไทย กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ที่พัฒนาขึ้น ปรากฏว่ามีค่าประสิทธิภาพเท่ากับ 86.18/85.45 ซึ่งเป็นไปตามเกณฑ์ที่ตั้งไว้
2. ค่าดัชนีประสิทธิผลของการเรียนรู้ด้วยแบบฝึกทักษะเรียนรู้ภาษาไทย กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 มีค่าเท่ากับ 0.7377 คิดเป็นร้อยละ 73.77
3. การเปรียบเทียบคะแนนก่อนและหลังการเรียนด้วยแบบฝึกทักษะเรียนรู้ภาษาไทย กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ระหว่างคะแนนก่อนเรียนและหลังเรียนปรากฏว่า คะแนนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.5
4. ความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการเรียนด้วยแบบฝึกทักษะเรียนรู้ภาษาไทย กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 มีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 4.39 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เท่ากับ 0.16 ซึ่งอยู่ในระดับมาก