พระพุทธรูปปางนาคปรก

                พระปางนี้มีอาริยาบถนั่งขัดสมาธิ  หงายพระหัตถ์ทั้งสองประทับซ้อนกันอยู่บนพระเพลา  มีพญานาคแผ่พังพานปกคลุมพระเศียร  เพื่อมิให้ฝนถูกต้องพระวรกายของพระพุทธองค์

                พระพุทธรูปปางนี้มีประวัติกล่าวไว้ว่า  คราวหนึ่งหลังจากพระพุทธองค์ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว  แต่ยังมิได้แสดงธรรมประกาศพระศาสนา  พระองค์ทรงประทับพักผ่อนอิริยาบถอยู่ที่ร่มไม้มุจรินทร์หรือไม้จิก ซึ่งอยู่บริเวณใกล้เคียงกับสถานที่ตรัสรู้  ในขณะที่ทรงประทับพักผ่อนพระอิริยาบถที่ร่มไม้มุจรินทร์อยู่นั้น  บังเอิญเกิดฝนตกไม่ขาดสายเป็นเวลาติดต่อกันนางถึง  7  วัน

                นาคราชนาว่ามุจรินทร์ซึ่งอาศัยอยู่บริเวณนั้นเห็นเข้า  กลัวว่าพระพุทธองค์จะได้รับความลำบากเพราะถูกฝน  จึงได้มานสมัสการและทำขนดล้อมพระวรกาย  แผ่พังพานใหญ่ปกคลุมพระเศียรไว้  คล้ายกับเป็นเศวตฉัตรกั้นฝนมิให้ตกลงมาเปียกพระองค์  อีกทั้งเป็นการป้องกันมิให้แมลง เหลือบ  ยุง  ตลอดจนสัตว์เลื้อยคลานอย่างอื่นมิให้มาทำลายพระองค์

                พระพุทธองค์ประทับเสวยวิมุตสุขอยู่ที่นั้นด้วยพระอาการสงบจนกระทั่งฝนหยุดตก  เมื่อฝนหยุดตกแล้วพญานาคมุจรินทร์ก็ค่อย ๆ คลายขนดพังพานลงมาถวายนมัสการพระพุทธองค์แล้วก็จากไป