พระพุทธรูปปางถวายเนตร  

พระพุทธรูปปางนี้เป็นพุทธจริยาในอิริยาบถยืน  พระหัตถ์ (มือ)  ทั้งสองห้อยลงมาประสานทับกันอยู่บนพระเพลา (ตัก)  พระหัตถ์ขวาทับพระหัตถ์ซ้ายประทับยืนทอดพระเนตรต้นโพธิ์ที่ตรัสรู้

                มีประวัติเล่าว่า  หลังจากที่พระพุทธองค์ได้ทรงเลิกบำเพ็ญทุกรกิริยา  หันมาบำเพ็ญทางใจ  โดยเสด็จจาริกหาสถานที่อันสงบเงียบ  เหมาะแก่การบำเพ็ญภาวนา

                จึงเสด็จไปประทับนั่งบำเพ็ญภาวนาที่โคนต้นโพธิ์  ตำบลอุรุเวลาเสนานิคม  แคว้นมคธ  เพื่อทรงพักผ่อนอิริยาบถจนเป็นที่สำราญแล้วก็ทรงเริ่มบำเพ็ญเพียรทางใจ  พร้อมกันนั้นก็ทรงตั้งสัจจาอธิษฐานว่า  "ถ้ายังไม่ได้บรรลุมรรคผลตราบใด  ก็จะไม่เลิกความเพียรพยายามตราบนั้น  แม้ว่าร่างกายเลือดเนื้อจะซูบผอมเหือดแห่งเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก  ถ้ามิได้บรรลุมรรคผลแล้วก็จะไม่ยอมลุกขึ้นเป็นอันขาด"

                พระองค์ทรงบำเพ็ญเพียรอยู่ไม่นานช้าก็ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณดั่งที่ตั้งพระทัยไว้  หลังตรัสรู้แล้วก็ประทับเสวยวิมุติสุขอยู่  ณ  ภายใต้ร่มโพธิ์นั้นนานถึง 7 วัน

                ต่อจากนั้นได้เสด็จออกจากต้นโพธิ์ไปประทับยืนกลางแจ้งแล้วผินพระพักตร์กลับมาทางต้นโพธิ์อีก ได้ประทับยืนทอดพระเนตรต้นโพธิ์โดยไม่กะพริบตานานถึง 7 วัน  เรียกว่า "อนิมิสเจดีย์"