พระพุทธรูปปางไสยาสน์  

                พระพุทธรูปปางนี้เป็นพุทธจริยาในอิริยาบถไสยาสน์  คือ  นอนตะแคงข้างใช้พระหัตถ์ซ้ายพาดทาบไปตามพระวรกาย  พระกัจฉะ (รักแร้)  ทับพระเขนย (หมอน)  พระหัตถ์ขวาตั้งขึ้นประคองพระเศียร

                สำหรับประวัติพระพุทธรูปปางนี้นั้น  มีเรื่องเล่าว่า  สมัยหนึ่งพระพุทธรูแประทับอยู่ที่พระเชตวันมหาวิหาร  เมืองสาวัตถี  ครั้งนั้นอสุรินทราหู  ซึ่งเป็นหนึ่งในพวกอสูรได้สดับเกียรติคุณของพระพุทธองค์มากมายหลายอย่าง  อาทิว่า  พระองค์ดป็นพระอรหันต์ตรัสรู้เองโดยชอบ  เป็นพระศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย  จึงคิดอยากที่จะเข้าเฝ้าแล้วจะต้องก้มศีรษะพูดกับพระพุทธองค์เป็นการแสดงคารวะอีก  เพราะตนเองไม่เคยก้มศีรษะให้ใครจึงคิดตะขิดตะขวงใจอยู่นานแสนนาน

                แม่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าพระพุทธองค์จะทรงเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าดังที่ชาวโลกน่ำลือกันหรือเปล่า  จึงตัดสินใจเข้าไปเฝ้าถึงที่ประทับ  ก่อนที่อสุรินทราหูจะเข้าไปเฝ้าพระพุทธเจ้าทรงทราบความในใจของเขาด้วยอนาคตังสญาณ  มีพระประสงค์จะทรมานให้คลายทิฎฐิมานะ

                เมื่ออสุรินทราหูเข้าเฝ้าจึงเสด็จบรรทมในพระแท่นที่ประทับ  ทรงทำปาฎิหาริย์เนรมิตพระวรกายให้ใหญ่โตกว่าอสุรินทราหูหลายเท่า  แม้พระบาททั้งสองที่ประทับซ้อนกันก็สูงกว่าอสุรินทราหูเสียอีก  แทนที่อสุรินทราหูจะก้มศีรษะสนทนากับพระพุทธเจ้าดังที่เคยคิดไว้กลับต้องแหงนหน้าขึ้นสนทนา  และชมพระพุทธลักษณะอันงดงามยิ่งนัก  อสุรินทราหูเกิดปลื้มปีติอัศจรรย์ใจยิ่งนัก  ลดทิฎฐิมานะลงอย่างทันตาเห็น  ประกอบกับมีใจเลื่อมใสในพระพุทธองค์  และยึดถือเป็นสรณะที่พึ่งตลอดไป

                ด้วยพระพุทธจริยาตอนที่ทรงบรรทมเนรมิตพระวรกายให้ใหญาโตทรมารอสุรินทราหูให้คลายทิฎฐิมานะนี้เอง  เกิดเป็นต้นเค้าความคิดให้สร้างพระพุทธรูปปางไสยาสน์ขึ้นสักการบูชา  ท่านโหราจารย์ได้กำหนดให้เป็นพระบูชาประจำวันอังคาร