http://www.rakbankerd.com/agriculture/open.php?id=334&s=tblrice

ชื่อท้องถิ่น:         ภาคเหนือ เรียก สะเลียม ภาคอีสาน เรียก กะเดา, กาเดาส่วย เรียก จะตัง ภาคใต้ เรียก กะเดา, ไม้เดา, เดา 
ชื่อสามัญ:          Neem Tree
ชื่อวิทยาศาสตร์:  Azadirachta indica Juss. Var. siamensis Valeton
ชื่อวงศ์:            MELIACEAE

ลักษณะวิสัยประเภท: ไม้ยืนต้น
ลักษณะพืช:  ลักษณะทั่วไป สะเดาเป็นยืนต้นขนาดกลาง สูง 12–15 เมตร ขึ้นได้ในป่า หรือปลูกไว้ตามบ้าน ทุกส่วนมีรสขม เรือนยอดเป็นพุ่มกลม เปลือกของลำต้นสีน้ำตาลเทาหรือเทาปนดำ แตกระแหงเป็นร่องเล็กๆ ตามต้น แต่เปลือกของกิ่งอ่อนเรียบ ใบ เป็นช่อแบบขนนก ใบย่อยรูปหอก ขอบใบหยัก ใบออกเวียนกัน ตอนปลายกิ่งจะผลิใบใหม่พร้อมกับผลิดอกในฤดูหนาว ดอก เป็นช่อสีขาว ผล กลมรี อวบน้ำ ผลแก่สีเหลือง ภายในผลมี 1 เมล็ด
ปริมาณที่พบ: น้อย
อธิบายวิธีการเพาะขยายพันธุ์: การปลูก สะเดาเป็นไม้ดั้งเดิมของเขตเอเชียอาคเนย์ พบทั่วไปในประเทศพม่า อินเดีย สะเดาพบในป่าเบญจพรรณและป่าแดง มัก ขึ้นปะปนกับไม้ใหญ่ สะเดาเป็นพันธุ์ไม่ปลูกง่าย โตเร็ง และเป็นพันธุ์บุกเบิกในที่แห้งแล้งได้ดี ขยายพันธุ์โดยการเพาะเมล็ด
การใช้ประโยชน์
ส่วนที่นำไปใช้ประโยชน์: สรรพคุณทางยา
   ใบอ่อน รสขม แก้โรคผิวหนัง น้ำเหลืองเสีย และพุพอง
   ใบแก่  รสขม บำรุงธาตุ ช่วยย่อยอาหาร และฆ่าแมลงศัตรูพืช
   ก้าน    รสขม แก้ไข้ บำรุงน้ำดี และแก้ร้อนในกระหายน้ำ
   ดอก   รสขม แก้พิษโลหิต พิษกำเดา แก้ริดสีดวง คันในลำคอ และบำรุงธาตุ 
   ลูก     รสขมเย็น บำรุงหัวใจให้เต้นเป็นปกติ และฆ่าแมลงศัตรูพืช
คุณค่าทางโภชนาการ ทุกส่วนของสะเดามีรสขม นำยอดอ่อนและดอกสะเดาลวกน้ำร้อน 2-3 ครั้ง เพื่อให้หายขม รับประทานเป็นอาหารได้
แหล่งที่พบ: ต.หนองไฮ
ข้อมูลอื่นๆเพิ่มเติม: คติความเชื่อ คนโบราณนิยมปลูกต้นสะเดาไว้ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ (หรดี) เชื่อกันว่าจะป้องกันโรคร้ายต่างๆ ได้ ในบางทอ้งถิ่นเชื่อกันว่าใบและกิ่งของต้นสะเดาจะป้องกันภูตผีปีศาจได้
ฤดูกาลที่ใช้ประโยชน์ได้: ฤดูฝน