แหล่งที่มาของภาพ

http://static.wix.com/media/fe8a5e10c2f22856f02c91f7c2f7b598.wix_mp

เสียงในภาษาไทย
         เสียงในภาษา หมายถึง เสียงที่มนุษย์เปล่งออกมาเพื่อสื่อความหมายระหว่างกัน ซึ่งการที่เสียงในภาษาจะเกิดขึ้นได้นั้น ก็ต้องอาศัยอวัยวะต่าง ๆ ที่ทำให้เกิดเสียง สำหรับอวัยวะที่ทำให้เกิดเสียง ได้แก่ ริมฝีปาก ปุ่มเหงือก ฟัน ลิ้น เพดานปาก ลิ้นไก่ กล่องเสียง หลอดลม และปอด

เสียงในภาษาไทย มี 3 ชนิด คือ

            1) เสียงสระ หรือเสียงแท้ 

            2) เสียงพยัญชนะ หรือเสียงแปร และ

            3) เสียงวรรณยุกต์ หรือเสียงดนตรี

1. เสียงสระ หรือเสียงแท้ คือ เสียงที่เปล่งออกมาจากลำคอโดยตรง ไม่ถูกสกัดกั้นด้วยอวัยวะส่วนใดในปาก แล้วเกิดเสียงก้องกังวาน และออกเสียงได้ยาวนาน ซึ่งเสียงสระในภาษาไทยแบ่งออกเป็น

           สระเดี่ยว มีจำนวน 18 เสียง โดยสระเดี่ยว แบ่งออกเป็น

                สระเสียงสั้น (รัสสระ) ได้แก่ อะ อิ อึ อุ เอะ แอะ โอะ เอาะ เออะ

                สระเสียงยาว (ทีฆสระ) ได้แก่ อา อี อื อู เอ แอ โอ ออ เออ

         สระประสม มีจำนวน 6 เสียง โดยสระประสม แบ่งออกเป็น

                สระเสียงสั้น (รัสสระ) ได้แก่

          เอียะ เกิดจากการประสมของ สระอิ + สระอะ

          เอือะ เกิดจากการประสมของ สระอึ + สระอะ

          อัวะ เกิดจากการประสมของ สระอุ + สระอะ

               สระเสียงยาว (ทีฆสระ) ได้แก่

         เอีย เกิดจากการประสมของ สระอี + สระอา

         เอือ เกิดจากการประสมของ สระอื + สระอา

         อัว  เกิดจากการประสมของ สระอู + สระอา