การละครในสมัยเฮเลนนิสติคในนครเอเธนส์ 
                เริ่มหลังจากยุคคลาสสิคในช่วงการครองราชย์ของ อเล็กซานเดอร์มหาราช (Alexander the Great) 336 ปีก่อนคริสตกาลเรื่อยมาจนถึงการขยายอำนาจของอาณาจักรโรมันใน 146 ปีก่อนคริสตกาล เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจนดังนี้

1.เกิดการพัฒนาละครสุขนาฏกรรมในแนวใหม่ (New Comedy)

2.การสร้างโรงละครใหม่

3.จุดสนใจเปลี่ยนจากบทไปสู่นักแสดง

ละครสุขนาฏกรรมแบบใหม่ 
                เป็นเวลา 75 ปีหลังจากการสิ้นสุดของคริสศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาล ละครกรีกดำเนินตามแบบดังเดิมจนกระทั่งในช่วง 336 ปีก่อนคริสตกาลละครสุขนาฏกรรมแบบเก่าได้ถอยให้รูปแบบละครที่เรียกว่า สุขนาฏกรรมแบบใหม่ (New Comedy) มีงานของนักเขียนเพียงคนเดียวที่ยังคงเหลืออยู่ในปัจจุบันคือ มิแนนเดอร์ (Menander) งานเขียนของเขาเขียน 100 ปีหลังจากงานเขียนของ อริสโตเฟนิส

สุขนาฏกรรมแบบใหม่ต่างจากแบบเก่าหลายอย่างดังนี้

1.ไม่ใช่เรื่องเสียดสีการเมืองอีกต่อไป

2.เนือหาของละครจะเกี่ยวกับครอบครัว ความรัก

3.มีลักษณะสมจริงมากขึ้น

4.ไม่มีฉากของการต่อสู้ทางความคิดที่ตรงข้ามกันทางการเมืองของกลุ่มคอรัสอีกต่อไป

5.ความตลกของเรื่องไม่ได้มาจากลักษณะเกินจริงจากรูปลักษณ์ของตัวละครแต่เกิดจากข้อบกพร่อง หรือความผิดพลาดจากการดำเนินชีวิตประจำวันของประชาชนกรีก

6.ละครโดยปกติจะมีอยู่ 5 องก์

7.ตัวละครมีลักษณะจดจำได้ง่าย  

                อิทธิพลของสุขนาฏกรรมแบบใหม่นี้มีมหาศาลเพราะทั้ง เพลาตุส (Plautus) และเทอเรส (Terence) ก็ได้ยืมใช้ลักษณะมากมายของสุขนาฏกรรม จาก มิแนนเดอร์ (Menander) นอกจากนั้นสุขนาฏกรรมครอบครัว (Domestic Comedy)  ก็แผ่ขยายไปจากสมัยของ มิแนนเดอร์ ไปสู่สุขนาฏกรรมโรมันปูทางไปสู่ภาพยนตร์ในปี 1930-50 เรื่อยมาจนถึงละครตลกสถานการณ์ (Situation Comedy) ที่แพร่หลายบนจอโทรทัศน์ในปัจจุบันที่มุ่งเน้นเนื้อหาในเชิงครอบครัวและความรัก