ชื่อผลงานทางวิชาการ       รายงานผลการจัดกิจกรรมเคลื่อนไหวและจังหวะประกอบวัสดุในท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมทักษะทางมิติสัมพันธ์ของเด็กปฐมวัย  ชื่อผู้ศึกษา                             นางสาวจารุวรรณ   กู้เกียรติกำธรปีการศึกษา                           2555-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------บทคัดย่อรายงานผลการจัดกิจกรรมเคลื่อนไหวและจังหวะประกอบวัสดุในท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมทักษะทางมิติสัมพันธ์ของเด็กปฐมวัย  มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาผลการจัดกิจกรรมเคลื่อนไหวและจังหวะประกอบวัสดุในท้องถิ่น ก่อนและหลังการจัดกิจกรรม และ                              2) เพื่อเปรียบเทียบทักษะทางมิติสัมพันธ์ของเด็กปฐมวัยก่อนและหลังการจัดกิจกรรมเคลื่อนไหวและจังหวะประกอบวัสดุในท้องถิ่น กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ เด็กปฐมวัย  ชั้นอนุบาลปีที่ 2                      ชาย – หญิง ที่กำลังเรียนอยู่ใน ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา  2555  โรงเรียนบ้านหนองนา  สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุพรรณบุรี   เขต 3  จำนวน 14  คน ซึ่งผู้ศึกษาได้รับมอบหมายเป็นครูประจำชั้น   เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่  1) กิจกรรมเคลื่อนไหวและจังหวะประกอบวัสดุในท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมทักษะทางมิติสัมพันธ์ของเด็กปฐมวัย  2) แผนการจัดประสบการณ์กิจกรรมเคลื่อนไหวและจังหวะประกอบวัสดุในท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมทักษะทางมิติสัมพันธ์ของเด็กปฐมวัย  และ 3) แบบประเมินเชิงปฏิบัติทักษะทางมิติสัมพันธ์ของเด็กปฐมวัย   วิเคราะห์ขอมูลโดย หาค่าเฉลี่ย   ( ) ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และวิเคราะห์เปรียบเทียบความแตกต่างของคะแนนเฉลี่ยก่อนและหลังการจัดกิจกรรมเคลื่อนไหวและจังหวะประกอบวัสดุในท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมทักษะทางมิติสัมพันธ์ของเด็กปฐมวัยโดยใช้ค่าแจกแจง  t                             แบบ Dependent  Samples   ผลการศึกษาพบวา                  1. เด็กปฐมวัยมีทักษะทางมิติสัมพันธ์หลังการจัดกิจกรรมเคลื่อนไหวและจังหวะประกอบวัสดุในท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมทักษะทางมิติสัมพันธ์ของเด็กปฐมวัย   รวมทุกด้านสูงกว่าก่อนการจัดกิจกรรม  คือ ก่อนการจัดกิจกรรม   มีคะแนนเฉลี่ย  ( ) =  5.39 ความเบี่ยงเบนมาตรฐาน  (S.D.) = 1.34  และหลังการจัดกิจกรรม    มีคะแนนเฉลี่ย ( ) = 15.89  ความเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) = 1.32

2. เด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดกิจกรรมเคลื่อนไหวและจังหวะประกอบวัสดุในท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมทักษะทางมิติสัมพันธ์ของเด็กปฐมวัย  มีทักษะทางมิติสัมพันธ์รวมทุกด้าน มีคะแนนเฉลี่ยหลังการจัดกิจกรรมสูงกว่าก่อนการจัดกิจกรรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ  .05 

ชื่อเรื่อง  รายงานการพัฒนาแบบฝึกทักษะการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจ  ด้วยวิธีสอนอ่านแบบบูรณาการของเมอรด็อค (MIA)  สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4
ผู้ศึกษาค้นคว้า  นางธิดารัตน์  วิเชียรลม   ตำแหน่งครู  วิทยฐานะครูชำนาญการ  โรงเรียนหนองหลวงศึกษา
ปีที่พิมพ์  2555

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้  มีวัตถุประสงค์เพื่อ  (1)  พัฒนาแบบฝึกทักษะการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจด้วยวิธีสอนอ่านแบบบูรณาการของเมอรด็อค (MIA)  ให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 80/80  (2)  ศึกษาดัชนีประสิทธิผลของแบบฝึกทักษะการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจ  ด้วยวิธีสอนอ่านแบบบูรณาการของเมอรด็อค (MIA)  (3)  เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน ระหว่างก่อนเรียนและหลังเรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจ  ด้วยวิธีสอนอ่านแบบบูรณาการของเมอรด็อค (MIA)  (4)  ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนต่อการใช้แบบฝึกทักษะการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจ  ด้วยวิธีสอนอ่านแบบบูรณาการของเมอรด็อค (MIA)  ดำเนินการศึกษาโดยใช้รูปแบบการวิจัยแบบ  one group pretest – posttest design  และมีการเก็บข้อมูลระหว่างการทดลอง  กลุ่มเป้าหมายเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4   โรงเรียนหนองหลวงศึกษา  อำเภอสว่างแดนดิน  จังหวัดสกลนคร  ที่กำลังเรียนอยู่ในภาคเรียนที่  1  ปีการศึกษา  2555  จำนวน  25  คน  ซึ่งได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย  ในครั้งนี้  ประกอบด้วย  เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง  ได้แก่  แบบฝึกทักษะการอ่านภาษาอังกฤษ  เพื่อความเข้าใจ  จำนวน  6  ชุด  และแผนการจัดการเรียนรู้วิชาภาษาอังกฤษ  ด้วยวิธีสอนอ่านแบบบูรณาการของเมอรด็อค (MIA)  จำนวน  6  แผน  จำนวน  18  ชั่วโมง  เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล  ได้แก่  (1)  แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการอ่านแบบปรนัย  ชนิดเลือกตอบ  4  ตัวเลือก  จำนวน  30  ข้อ  มีค่าความยากง่าย  (p)   0.21 – 0.65  ค่าอำนาจจำแนก  (r)  0.21 – 0.54  และมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับ  0.83  (2)  แบบสอบถามความพึงพอใจนักเรียน  แบบมาตราส่วนประมาณค่า  5  ระดับ  จำนวน  15  ข้อ  การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ  ร้อยละ  ,  ค่าเฉลี่ย  ,  ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน  ,  การทดสอบค่าที  แบบ  Dependent  ,  ค่า  E1//E2  ผลการศึกษาพบว่า
1.  แบบฝึกทักษะการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจ  ด้วยวิธีสอนอ่านแบบบูรณาการของเมอรด็อค (MIA) มีประสิทธิภาพ  (E1/E2)  เท่ากับ  81.60 / 83.11  สูงกว่าเกณฑ์  80/80  ที่ตั้งไว้
2.  ค่าดัชนีประสิทธิผล  (E.I.)  ของแบบฝึกทักษะการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจ   ด้วยวิธีสอนอ่านแบบบูรณาการของเมอรด็อค (MIA)  มีค่าเท่ากับ  0.6923  แสดงว่าผู้เรียนมีความรู้เพิ่มขึ้นร้อยละ  69.23
3.  นักเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนด้วยแบบฝึกทักษะการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจ  ด้วยวิธีสอนอ่านแบบบูรณาการของเมอรด็อค (MIA)  แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ  .01
4. นักเรียนมีความพึงพอใจต่อการใช้แบบฝึกทักษะการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจ  ด้วยวิธีสอนอ่านแบบบูรณาการของเมอรด็อค (MIA)  โดยรวมและรายด้านทุกด้านอยู่ในระดับมากที่สุด

ชื่อเรื่อง
:               การประเมินโครงการโรงเรียนวิถีพุทธ  โรงเรียนบ้านกระสัง  อำเภอชุมพลบุรี  สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์
เขต 2

ชื่อผู้ประเมิน :     นายวัฒนา    สุดชารี
ปีที่ประเมิน :       2554

บทคัดย่อ

การประเมินโครงการโรงเรียนวิถีพุทธ โรงเรียนบ้านกระสัง อำเภอชุมพลบุรี สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์
เขต 2 ครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลการดำเนินงานตามโครงการโรงเรียนวิถีพุทธของโรงเรียนบ้านกระสัง
ทั้ง 4 ด้าน คือ ด้านบริบท  ด้านปัจจัยนำเข้า  ด้านกระบวนการ  ด้านผลผลิต  และเพื่อประเมินผลความพึงพอใจของนักเรียนและผู้ปกครองนักเรียนที่มีต่อการดำเนินงานตามโครงการโรงเรียนวิถีพุทธ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลจำนวนทั้งสิ้น 74
คน  ซึ่งประกอบด้วย
ผู้บริหาร 1 คน ครู 5 คน คณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน
จำนวน 7 คน ผู้ปกครองนักเรียน จำนวน 25 คน และนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 จำนวน 36
 คน โดยการสุ่มแบบเจาะจง   เครื่องมือที่ใช้ในการประเมิน คือ แบบสอบถาม  จำนวน 6 ฉบับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล
ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

                ผลการประเมิน  ผลการประเมินด้านบริบทหรือสภาวะแวดล้อม
 อยู่ในระดับมากที่สุด  ผลการประเมินด้านปัจจัยเบื้องต้น อยู่ในระดับมาก   ผลการประเมินด้านกระบวนการ
อยู่ในระดับมากที่สุด   ผลการประเมินด้านผลผลิต
  อยู่ในระดับมากที่สุด  ผลการประเมินผลกระทบ บ้าน วัด และโรงเรียน ครูและบุคลากร คณะกรรมการสถานศึกษา ผู้ปกครองนักเรียน
มีความคิดเห็นต่อ ด้านผลกระทบ โครงการโรงเรียนวิถีพุทธ โรงเรียนบ้านกระสัง  
อำเภอชุมพลบุรี  จังหวัดสุรินทร์
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์  เขต 2 อยู่ในระดับมากที่สุด
เป็นผลกระทบในด้านบวก 
คือมีการพัฒนาที่ดีขึ้น เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า อยู่ในระดับเหมาะสมมากที่สุดทุกด้าน
ด้านที่มีผลกระทบสูงสุด คือ  ผลกระทบต่อโรงเรียน  รองลงไปคือผลกระทบต่อผู้ปกครอง  ชุมชน บ้าน 
 และที่มีผลกระทบต่ำสุด คือ
ผลกระทบต่อวัด   ครูและบุคลากร 
นักเรียน  คณะกรรมการสถานศึกษา  และผู้ปกครองนักเรียนมีความพึงพอใจต่อการดำเนินการโครงการโรงเรียนวิถีพุทธ
อยู่ในระดับมากที่สุด

ดีมาค่ะ

ชื่อเรื่อง                  รายงานการใช้แบบฝึกเสริมทักษะคณิตศาสตร์  เรื่อง  ตัวประกอบของจำนวนนับ  กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์  ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6  ผู้ศึกษา                   บุญตา  เกียวกุลปีการศึกษา            2554 บทคัดย่อ                    การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างและหาประสิทธิภาพแบบฝึกเสริมทักษะคณิตศาสตร์ เรื่อง ตัวประกอบของจำนวนนับ  กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์  ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6  ให้มีประสิทธิภาพ 80/80  เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6     ก่อนเรียนกับหลังเรียนโดยใช้แบบฝึกเสริมทักษะคณิตศาสตร์ และศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6  ที่มีต่อการสอนโดยใช้แบบฝึกเสริมทักษะคณิตศาสตร์  กลุ่มตัวอย่างที่ใช้  ได้แก่  นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6  โรงเรียนบ้านทัพหลวง  สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุพรรณบุรี เขต 3  ปีการศึกษา 2554  จำนวน 29 คน  โดยการเลือกแบบเจาะจงเครื่องมือที่ใช้  ได้แก่  1)  แผนการจัดการเรียนรู้กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์  เรื่อง  ตัวประกอบของจำนวนนับ จำนวน 20 แผน 2) แบบฝึกเสริมทักษะคณิตศาสตร์  จำนวน 5 เล่ม 3) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน  ลักษณะเป็นแบบปรนัยเลือกตอบชนิด 4 ตัวเลือก  จำนวน 30 ข้อ   4)  แบบสอบถามความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการสอนโดยใช้แบบฝึกเสริมทักษะคณิตศาสตร์ โดยใช้มาตราส่วนประมาณค่า (Rating scale)  5 ระดับ  สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล  ได้แก่  1) การวิเคราะห์หาประสิทธิภาพของแบบฝึกเสริมทักษะคณิตศาสตร์ ใช้  E₁/ E₂  2) การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง ตัวประกอบของจำนวนนับ  จากแบบฝึกเสริมทักษะระหว่างก่อนกับหลังการใช้แบบฝึกเสริมทักษะคณิตศาสตร์ ใช้ค่าที (t-test)  3) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการสอนโดยแบบฝึกเสริมทักษะคณิตศาสตร์  ใช้ค่าเฉลี่ยและค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.)                   ผลการศึกษา  พบว่า                     1)  แบบฝึกเสริมทักษะคณิตศาสตร์ เรื่อง ตัวประกอบของจำนวนนับ  กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์  ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6  ที่สร้างขึ้น  มีประสิทธิภาพ  86.58/82.87  ซึ่งสอดคล้องตามเกณฑ์ที่กำหนด                     2)  ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์ เรื่อง ตัวประกอบของจำนวนนับ หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนโดยใช้แบบฝึกเสริมทักษะคณิตศาสตร์  อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ  0.05                     3)  นักเรียนมีความพึงพอใจต่อการสอนโดยใช้แบบฝึกเสริมทักษะคณิตศาสตร์  เรื่อง  ตัวประกอบของจำนวนนับ  อยู่ในระดับมาก

ชื่อเรื่อง          รายงานผลการพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้แบบฝึกทักษะการอ่านและการเขียนสะกดคำ  แม่  ก กา  เรื่องสระพาสนุก  กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย  ชั้นประถมศึกษาปีที่  1    ชื่อผู้ศึกษา      นายสวัสดิ์  บุญราช  หน่วยงาน      โรงเรียนบ้านหลัก      ปีการศึกษา     2554   บทคัดย่อ      การศึกษาครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้แบบฝึกทักษะการอ่านและการเขียนสะกดคำ  แม่  ก กา  เรื่องสระพาสนุก  กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย  ชั้นประถมศึกษาปีที่  1  ให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์  80/80  เพื่อศึกษาดัชนีประสิทธิผลของกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้แบบฝึกทักษะการอ่านและการเขียนสะกดคำ  แม่  ก กา  เรื่องสระพาสนุก  กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย  ชั้นประถมศึกษาปีที่  1  และเพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนระหว่างก่อนเรียนและหลังเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  1  ที่เรียนด้วยกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้แบบฝึกทักษะการอ่านและการเขียนสะกดคำ  แม่  ก กา  เรื่องสระพาสนุก  กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย  ชั้นประถมศึกษาปีที่  1  กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการศึกษาค้นคว้าในครั้งนี้  คือ  นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1  ภาคเรียนที่  1  ปีการศึกษา  2554  ของโรงเรียนบ้านหลัก  สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต  2  จำนวน  19  คน   ซึ่งได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง  (Purposive  Sampling)     เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา  มี  4  ชนิด  ได้แก่  แผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้แบบฝึกทักษะการอ่านและการเขียนสะกดคำ  แม่  ก กา  เรื่องสระพาสนุก  กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย  ชั้นประถมศึกษาปีที่  1  จำนวน  48  แผน  ใช้ทำการสอนแผนละ  1  ชั่วโมง  (หรืออาจปรับยืดหยุ่นได้ตามความเหมาะสม)แบบฝึกทักษะการอ่านและการเขียนสะกดคำ  แม่  ก กา  เรื่องสระพาสนุก  กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย  ชั้นประถมศึกษาปีที่  1  จำนวน  24  ชุด  ชุดละ  5  กิจกรรม  และแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน  เรื่อง  การอ่านและการเขียนสะกดคำ  มาตราแม่  ก  กา  กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย  ชั้นประถมศึกษาปีที่  1  เป็นแบบปรนัยชนิดเลือกตอบ  3  ตัวเลือก  จำนวน  30  ข้อ  ซึ่งมีค่าความยาก   ระหว่าง  0.50  ถึง  0.86  ค่าอำนาจจำแนก   ระหว่าง  0.21  ถึง  0.47  และค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ  0.86  สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่  ร้อยละ  ค่าเฉลี่ย  ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน  และทดสอบสมมติฐานด้วย  t-test  for  Dependent  Samples    ผลการศึกษาพบว่า    1.  กิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้แบบฝึกทักษะการอ่านและการเขียนสะกดคำ  แม่  ก กา  เรื่องสระพาสนุก  กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย  ชั้นประถมศึกษาปีที่  1   มีประสิทธิภาพ    เท่ากับ  86.54/86.31     2.  ดัชนีประสิทธิผล   ของกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้แบบฝึกทักษะการอ่านและการเขียนสะกดคำ  แม่  ก กา  เรื่องสระพาสนุก  กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย  ชั้นประถมศึกษาปีที่  1  มีค่าเท่ากับ  0.7920  หรือคิดเป็นร้อยละ  79.20    3.  นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  1  ที่เรียนด้วยกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้แบบฝึกทักษะการอ่านและการเขียนสะกดคำ  แม่  ก กา  เรื่องสระพาสนุก  กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย  ชั้นประถมศึกษาปีที่  1 มีคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเฉลี่ยหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ  .01

 เรื่อง    ผลการพัฒนาแบบฝึกหัดเสริมประสบการณ์ และหนังสือนิทานคำคล้องจอง  เพื่อพัฒนาความพร้อมทางคณิตศาสตร์  ชั้นอนุบาลปีที่  2   ผู้ศึกษาค้นคว้า    ชบาไพร  รัตนกาญจน์    หน่วยงาน   โรงเรียนบ้านหลัก  สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์  เขต  2   ปีที่พิมพ์  2554     บทคัดย่อ การศึกษาค้นคว้าครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อพัฒนาและหาประสิทธิภาพของแบบฝึกหัดเสริมประสบการณ์และหนังสือนิทานคำคล้องจองเพื่อพัฒนาความพร้อมทางคณิตศาสตร์  ชั้นอนุบาลปีที่  2  โรงเรียนบ้านหลัก  อำเภอบ้านกรวด  สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์  เขต  2  ให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์  80/80  และเพื่อเปรียบเทียบคะแนนการทำแบบทดสอบวัดความพร้อมทางคณิตศาสตร์ ชั้นอนุบาลปีที่  2  ระหว่างก่อนและหลังการจัดประสบการณ์โดยใช้แบบฝึกหัดเสริมประสบการณ์และหนังสือนิทานคำคล้องจองเพื่อพัฒนาความพร้อมทางคณิตศาสตร์  ชั้นอนุบาลปีที่  2  กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการศึกษาค้นคว้าในครั้งนี้  ได้แก่  เด็กชั้นอนุบาลปีที่ 2  โรงเรียนบ้านหลัก  สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์  เขต 2  ที่กำลังศึกษาในภาคเรียนที่  1  ปีการศึกษา  2554  จำนวน  21  คน  โดยเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาค้นคว้าในครั้งนี้  มี  4  ชนิด  ได้แก่  แผนการจัดประสบการณ์ประกอบการใช้แบบฝึกหัดเสริมประสบการณ์และหนังสือนิทานคำคล้องจองเพื่อพัฒนาความพร้อมทางคณิตศาสตร์  ชั้นอนุบาลปีที่  2  จำนวน  30  แผน  แผนละ  20  นาที  แบบฝึกหัดเสริมประสบการณ์เพื่อพัฒนาความพร้อมทางคณิตศาสตร์  ชั้นอนุบาลปีที่  2  จำนวน  6  เล่ม  หนังสือนิทานคำคล้องจองเพื่อพัฒนาความพร้อมทางคณิตศาสตร์  ชั้นอนุบาลปีที่  2  จำนวน  30  เรื่อง  และแบบทดสอบวัดความพร้อมทางคณิตศาสตร์  ชั้นอนุบาลปีที่  2  จำนวน  30  ข้อ  เป็นแบบปรนัยชนิดเลือกตอบ  3  ตัวเลือก  จำนวน  30  ข้อ  ซึ่งมีค่าความยาก  ระหว่าง  0.47  ถึง  0.79  ค่าอำนาจจำแนก ระหว่าง  0.23  ถึง  0.57  และค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ  0.88  สถิติที่ใช้ใน การวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่  ร้อยละ  ค่าเฉลี่ย  ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน  และทดสอบสมมติฐานด้วย  t-test  for  Dependent  Samples  ผลการศึกษาค้นคว้าปรากฏ  ดังนี้   1.  แบบฝึกหัดเสริมประสบการณ์และหนังสือนิทานคำคล้องจองเพื่อพัฒนาความพร้อมทางคณิตศาสตร์  ชั้นอนุบาลปีที่  2 โรงเรียนบ้านหลัก  อำเภอบ้านกรวด  สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์  เขต  2  ที่พัฒนาขึ้นมีประสิทธิภาพ  เท่ากับ  86.70/84.44  2.  เด็กชั้นอนุบาลปีที่  2  ที่ได้รับการจัดประสบการณ์โดยใช้แบบฝึกหัดเสริมประสบการณ์และหนังสือนิทานคำคล้องจองเพื่อพัฒนาความพร้อมทางคณิตศาสตร์  ชั้นอนุบาลปีที่  2  โรงเรียนบ้านหลัก  อำเภอบ้านกรวด  สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์  เขต  2  มีคะแนนการทำแบบทดสอบวัดความพร้อมทางคณิตศาสตร์  ชั้นอนุบาลปีที่  2  หลังการจัดประสบการณ์สูงกว่าก่อนจัดประสบการณ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ  .01 

ชื่อเรื่อง              การพัฒนาแบบฝึกทักษะการคิดพื้นฐานทางคณิตศาสตร์  เรื่อง  เศษส่วน                            สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  6  โรงเรียนบ้านโนนจันทึกกลุ่มสาระ          กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์  หน่วยงาน         โรงเรียนบ้านโนนจันทึก  สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา                              ขอนแก่น  เขต  3ปีที่พิมพ์             2554ผู้ศึกษา               นางรุ่งทิวา  นาทศรีทาที่ปรึกษา            นางภาวนี  อิศรา     

บทคัดย่อ

                    การศึกษาครั้งนี้มีความมุ่งหมายดังนี้  1)  เพื่อพัฒนาแบบฝึกทักษะการคิดพื้นฐานทางคณิตศาสตร์  เรื่อง  เศษส่วน  สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  6  ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์  75/75  2)  เพื่อหาค่าดัชนีประสิทธิผลของแบบฝึกทักษะการคิดพื้นฐานทางคณิตศาสตร์  3)  เพื่อหาประสิทธิภาพความคงทนทางการเรียนจากแบบฝึกทักษะการคิดพื้นฐานทางคณิตศาสตร์  4)  เพื่อศึกษาความพึงพอใจในการเรียนรู้ของนักเรียนที่เรียนด้วยแบบฝึกทักษะการคิดพื้นฐานทางคณิตศาสตร์  เรื่อง  เศษส่วน  สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  6  โรงเรียนบ้านโนนจันทึก  สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การประถมศึกษา  ขอนแก่น  เขต  3  กลุ่มเป้าหมายเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  6  จำนวน  21  คน  เครื่องมือที่ใช้  ได้แก่  แบบฝึกทักษะการคิดพื้นฐานทางคณิตศาสตร์  ที่มีประสิทธิภาพ  4.29  อยู่ในระดับเหมาะสมมาก  แผนการจัดการเรียนรู้  เรื่อง  เศษส่วน  จำนวน  17  แผน  17  ชั่วโมง  แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ก่อน – หลังเรียน  จำนวน  30  ข้อ  และแบบวัดความพึงพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  6  ที่มีต่อการเรียนรู้ด้วยแบบฝึกทักษะการคิดทางคณิตศาสตร์  จำนวน  20  ข้อ ผลการศึกษาปรากฏว่า

                   1.  การพัฒนาแบบฝึกทักษะการคิดพื้นฐานทางคณิตศาสตร์  เรื่อง  เศษส่วนสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  6  ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์  มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์  75/75 E₁/E₂  =  77.62/76.89  และนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  6  มีผลการประเมินทักษะการคิดพื้นฐานทางคณิตศาสตร์คิดเป็นร้อยละ  82.87

                   2.  ดัชนีประสิทธิผลของพัฒนาแบบฝึกทักษะการคิดพื้นฐานทางคณิตศาสตร์ 

เรื่อง  เศษส่วน  สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  6  มีค่าเท่ากับ  0.4549  แสดงว่าผู้เรียนมีความรู้

หรือมีพัฒนาการในการเรียนรู้เพิ่มขึ้น  คิดเป็นร้อยละ  45.49                   3.  ประสิทธิภาพความคงทนของแบบฝึกทักษะการคิดพื้นฐานทางคณิตศาสตร์  เรื่อง  เศษส่วน  สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  6  เปรียบเทียบกับการทำแบบทดสอบหลังเรียน  ซึ่งได้ค่าเฉลี่ยที่  75.89  และคะแนนจากการทำแบบทดสอบหลังการเรียน  15  วัน  ประสิทธิภาพความคงทนของแบบฝึกทักษะการคิดพื้นฐานทางคณิตศาสตร์  เรื่อง  เศษส่วน  มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ  76.97                   4.  ความพึงพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  6  ที่มีต่อการเรียนด้วยแบบฝึกทักษะการคิดพื้นฐานทางคณิตศาสตร์  เรื่อง  เศษส่วน  มีค่า  S.D.  1.66  มีค่าเฉลี่ยที่  4.33  อยู่ในระดับเหมาะสมมาก                   โดยสรุปแบบฝึกทักษะการคิดพื้นฐานทางคณิตศาสตร์  เรื่อง  เศษส่วน  สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  6  ที่ผู้ศึกษาพัฒนาขึ้นมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล  สามารถนำไปใช้ในการเรียนการสอนในรายวิชาคณิตศาสตร์ได้  และสามารถนำไปใช้สอนเพื่อให้ผู้เรียนบรรลุผลตามจุดมุ่งหมายของรายวิชาได้ 

ชื่อเรื่อง           รายงานการพัฒนาและการใช้ชุดฝึกทักษะพื้นฐานกีฬาเซปักตะกร้อกลุ่มสาระการเรียนรู้                        สุขศึกษาและพลศึกษา  สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  6

ผู้รายงาน       นายสัมฤทธิ์  ทองไทยสถานศึกษา   โรงเรียนดงแสนแก้วดงสำราญ  อำเภอชานุมาน  จังหวัดอำนาจเจริญปีการศึกษา     2552 บทคัดย่อ 

                   การจัดการเรียนการสอนที่มีประสิทธิภาพ  และบรรลุจุดประสงค์การเรียนรู้นั้น  จำเป็นต้องใช้สื่อนวัตกรรมตลอดจนเทคนิค  และวิธีการสอนในรูปแบบต่าง ๆ  เพื่อให้กิจกรรมการเรียนการสอนน่าสนใจ  อีกทั้งยังเป็นการสร้างความเข้าใจในเนื้อหาให้กระจ่างชัดยิ่งขึ้น

                   การศึกษาครั้งนี้มีความมุ่งหมาย  (1)   เพื่อพัฒนาชุดฝึกทักษะพื้นฐานกีฬาเซปักตะกร้อ 
กลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  6  (2)   เพื่อหาประสิทธิภาพของชุดฝึกทักษะพื้นฐานกีฬาเซปักตะกร้อ  กลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา  สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่  6  ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์  80/80  (3)   เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยใช้ชุดฝึกทักษะพื้นฐานกีฬาเซปักตะกร้อ  กลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6  ระหว่างก่อนเรียนและหลังเรียน  (4)  เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่เรียนด้วยชุดฝึกทักษะพื้นฐานกีฬาเซปักตะกร้อ  กลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและ
พลศึกษา  ชั้นประถมศึกษาปีที่  6  เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาค้นคว้าครั้งนี้คือ  ชุดฝึกทักษะพื้นฐานกีฬาเซปักตะกร้อ  จำนวน  12 ชุด  แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน  และแบบสอบถามความพึงพอใจ  สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล  ได้แก่  ค่าเฉลี่ย  ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน  ค่าร้อยละ  และการทดสอบสมมติฐานใช้  t-test  Dependent

                    ผลการศึกษาปรากฏ ดังนี้                         1.   การพัฒนาและหาประสิทธิภาพของชุดฝึกทักษะพื้นฐานกีฬาเซปักตะกร้อกลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา  ชั้นประถมศึกษาปีที่  6  พบว่า  ชุดฝึกทักษะพื้นฐานกีฬาเซปักตะกร้อ  ที่ผู้รายงานสร้างขึ้นมีประสิทธิภาพ  84.17/87.02  ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์  80/80  ที่ตั้งไว้

                         2.   ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยใช้ชุดฝึกทักษะพื้นฐานกีฬาเซปักตะกร้อ  กลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา  ชั้นประถมศึกษาปีที่  6  ระหว่างก่อนเรียนและหลังเรียน  โดยนักเรียนมีคะแนนเฉลี่ยของแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าคะแนนเฉลี่ยก่อนเรียนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ  .01  และค่าดัชนีประสิทธิผลของการเรียนด้วยชุดฝึกทักษะมีค่าเท่ากับ  0.7628  แสดงว่าผู้เรียนที่เรียนโดยใช้ชุดฝึกทักษะ  เซปักตะกร้อมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเพิ่มขึ้นร้อยละ  76.28

                         3.   การศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการเรียนด้วยชุดฝึกทักษะพื้นฐานกีฬาเซปักตะกร้อ  กลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา  ชั้นประถมศึกษาปีที่  6  มีความพึงพอใจอยู่ในระดับมาก  (   =  4.47)  และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน  (S.D.)  เท่ากับ  0.59  ซึ่งแสดงให้เห็นว่าระดับความพึงพอใจของนักเรียนมีความสอดคล้องกัน                

ชื่อผลงานวิจัย        การพัฒนาและการใช้เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะเรื่อง เรือมปกาสตราว(รำกันเกรา) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ปีการศึกษา 2552 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน จังหวัดสุรินทร์ชื่อผู้วิจัย                 นางสาวรุจีสวัสดิ์  ส่งเสริมตำแหน่ง ครูชำนาญการ โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ปีการศึกษา             2552                                                                                 บทคัดย่อ การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ(1) เพื่อพัฒนาเอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์มาตรฐาน  80/80 (2)เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนก่อนและหลังเรียน วิชานาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ปีการศึกษา 2552 (3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจต่อ  การเรียน ตามเอกสารประกอบ         การจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ปีการศึกษา 2552                กลุ่มตัวอย่าง  เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 33  ปีการศึกษา  2552  ที่เรียนวิชานาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์  รหัสวิชา ศ30221 จำนวน 41 คน ได้มาโดยใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย ( Simple  Sampling ) จากนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/1-4/7 ชั้นละ 5 คนและชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/8 จำนวน 6 คน  ตามตารางกำหนดขนาดตัวอย่างของ  Taro  Yamane  ที่ระดับ      ความเชื่อมั่น 95%                ผลการวิจัยปรากฏว่า ประสิทธิภาพของเอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่อง เรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) มีประสิทธิภาพ 90.24/91.81 ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธินที่เลือกเรียนรายวิชา  นาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์ ศ30221 จำนวน 1 ห้องเรียน 41 คน ปีการศึกษา 2552 สูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01                นักเรียนมีความพึงพอใจหลังการใช้เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่อง  เรือมปกาสตราว    (รำกันเกรา ) อยู่ในระดับ  มากที่สุด  ค่าเฉลี่ยร้อยละ 4.65   คำสำคัญ เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะเรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา )    

ชื่อผลงานวิจัย        การพัฒนาและการใช้เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะเรื่อง เรือมปกาสตราว(รำกันเกรา) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ปีการศึกษา 2552 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน จังหวัดสุรินทร์ชื่อผู้วิจัย                 นางสาวรุจีสวัสดิ์  ส่งเสริมตำแหน่ง ครูชำนาญการ โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ปีการศึกษา             2552                                                                                 บทคัดย่อ การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ(1) เพื่อพัฒนาเอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์มาตรฐาน  80/80 (2)เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนก่อนและหลังเรียน วิชานาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ปีการศึกษา 2552 (3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจต่อ  การเรียน ตามเอกสารประกอบ         การจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ปีการศึกษา 2552                กลุ่มตัวอย่าง  เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 33  ปีการศึกษา  2552  ที่เรียนวิชานาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์  รหัสวิชา ศ30221 จำนวน 41 คน ได้มาโดยใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย ( Simple  Sampling ) จากนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/1-4/7 ชั้นละ 5 คนและชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/8 จำนวน 6 คน  ตามตารางกำหนดขนาดตัวอย่างของ  Taro  Yamane  ที่ระดับ      ความเชื่อมั่น 95%                ผลการวิจัยปรากฏว่า ประสิทธิภาพของเอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่อง เรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) มีประสิทธิภาพ 90.24/91.81 ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธินที่เลือกเรียนรายวิชา  นาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์ ศ30221 จำนวน 1 ห้องเรียน 41 คน ปีการศึกษา 2552 สูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01                นักเรียนมีความพึงพอใจหลังการใช้เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่อง  เรือมปกาสตราว    (รำกันเกรา ) อยู่ในระดับ  มากที่สุด  ค่าเฉลี่ยร้อยละ 4.65   คำสำคัญ เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะเรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา )       

ชื่อผลงานวิจัย   การพัฒนาและการใช้เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะเรื่อง เรือมปกาสตราว(รำกันเกรา) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ปีการศึกษา 2552 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน จังหวัดสุรินทร์ชื่อผู้วิจัย   นางสาวรุจีสวัสดิ์  ส่งเสริมตำแหน่ง  ครูชำนาญการ โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ ปีการศึกษา 2552                                                                                                              บทคัดย่อ การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ(1) เพื่อพัฒนาเอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์มาตรฐาน  80/80 (2)เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนก่อนและหลังเรียน วิชานาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ปีการศึกษา 2552 (3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจต่อ  การเรียน ตามเอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ปีการศึกษา 2552 กลุ่มตัวอย่าง  เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 33  ปีการศึกษา  2552  ที่เรียนวิชานาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์  รหัสวิชา ศ30221 จำนวน 41 คน ได้มาโดยใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย ( Simple  Sampling ) จากนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/1-4/7 ชั้นละ 5 คนและชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/8 จำนวน 6 คน  ตามตารางกำหนดขนาดตัวอย่างของ  Taro  Yamane  ที่ระดับ      ความเชื่อมั่น 95%  ผลการวิจัยปรากฏว่า ประสิทธิภาพของเอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่อง เรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) มีประสิทธิภาพ 90.24/91.81 ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธินที่เลือกเรียนรายวิชา  นาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์ ศ30221 จำนวน 1 ห้องเรียน 41 คน ปีการศึกษา 2552 สูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 นักเรียนมีความพึงพอใจหลังการใช้เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่อง  เรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) อยู่ในระดับ  มากที่สุด  ค่าเฉลี่ยร้อยละ 4.65 คำสำคัญ เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะเรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา )    

ชื่อผลงานวิจัย   การพัฒนาและการใช้เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะเรื่อง เรือมปกาสตราว(รำกันเกรา) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ปีการศึกษา 2552 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน จังหวัดสุรินทร์ชื่อผู้วิจัย   นางสาวรุจีสวัสดิ์  ส่งเสริมตำแหน่ง  ครูชำนาญการ โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ ปีการศึกษา 2552                                                                                                              บทคัดย่อ การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ(1) เพื่อพัฒนาเอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์มาตรฐาน  80/80 (2)เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนก่อนและหลังเรียน วิชานาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ปีการศึกษา 2552 (3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจต่อ  การเรียน ตามเอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ปีการศึกษา 2552 กลุ่มตัวอย่าง  เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 33  ปีการศึกษา  2552  ที่เรียนวิชานาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์  รหัสวิชา ศ30221 จำนวน 41 คน ได้มาโดยใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย ( Simple  Sampling ) จากนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/1-4/7 ชั้นละ 5 คนและชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/8 จำนวน 6 คน  ตามตารางกำหนดขนาดตัวอย่างของ  Taro  Yamane  ที่ระดับ      ความเชื่อมั่น 95%  ผลการวิจัยปรากฏว่า ประสิทธิภาพของเอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่อง เรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) มีประสิทธิภาพ 90.24/91.81 ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธินที่เลือกเรียนรายวิชา  นาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์ ศ30221 จำนวน 1 ห้องเรียน 41 คน ปีการศึกษา 2552 สูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 นักเรียนมีความพึงพอใจหลังการใช้เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่อง  เรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) อยู่ในระดับ  มากที่สุด  ค่าเฉลี่ยร้อยละ 4.65 คำสำคัญ เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะเรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา )    

ชื่อผลงานวิจัย      การพัฒนาและการใช้เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะเรื่อง เรือมปกาสตราว(รำกันเกรา) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ปีการศึกษา 2552 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน จังหวัดสุรินทร์ชื่อผู้วิจัย    นางสาวรุจีสวัสดิ์  ส่งเสริมตำแหน่ง  ครูชำนาญการ โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ปีการศึกษา            2552                                                                                 บทคัดย่อ การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ(1) เพื่อพัฒนาเอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์มาตรฐาน  80/80 (2)เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนก่อนและหลังเรียน วิชานาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ปีการศึกษา 2552 (3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจต่อ  การเรียน ตามเอกสารประกอบ         การจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ปีการศึกษา 2552                กลุ่มตัวอย่าง  เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 33  ปีการศึกษา  2552  ที่เรียนวิชานาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์  รหัสวิชา ศ30221 จำนวน 41 คน ได้มาโดยใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย ( Simple  Sampling ) จากนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/1-4/7 ชั้นละ 5 คนและชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/8 จำนวน 6 คน  ตามตารางกำหนดขนาดตัวอย่างของ  Taro  Yamane  ที่ระดับ      ความเชื่อมั่น 95%                ผลการวิจัยปรากฏว่า ประสิทธิภาพของเอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่อง เรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) มีประสิทธิภาพ 90.24/91.81 ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธินที่เลือกเรียนรายวิชา  นาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์ ศ30221 จำนวน 1 ห้องเรียน 41 คน ปีการศึกษา 2552 สูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01                นักเรียนมีความพึงพอใจหลังการใช้เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่อง  เรือมปกาสตราว    (รำกันเกรา ) อยู่ในระดับ  มากที่สุด  ค่าเฉลี่ยร้อยละ 4.65   คำสำคัญ เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะเรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา )    

ชื่อผลงานวิจัย      การพัฒนาและการใช้เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะเรื่อง เรือมปกาสตราว(รำกันเกรา) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ปีการศึกษา 2552 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน จังหวัดสุรินทร์ชื่อผู้วิจัย                 นางสาวรุจีสวัสดิ์  ส่งเสริมตำแหน่ง                ครูชำนาญการ โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ปีการศึกษา            2552                                                                                 บทคัดย่อ การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ(1) เพื่อพัฒนาเอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์มาตรฐาน  80/80 (2)เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนก่อนและหลังเรียน วิชานาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ปีการศึกษา 2552 (3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจต่อ  การเรียน ตามเอกสารประกอบ         การจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  4 ปีการศึกษา 2552                กลุ่มตัวอย่าง  เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธิน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 33  ปีการศึกษา  2552  ที่เรียนวิชานาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์  รหัสวิชา ศ30221 จำนวน 41 คน ได้มาโดยใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย ( Simple  Sampling ) จากนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/1-4/7 ชั้นละ 5 คนและชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/8 จำนวน 6 คน  ตามตารางกำหนดขนาดตัวอย่างของ  Taro  Yamane  ที่ระดับ      ความเชื่อมั่น 95%                ผลการวิจัยปรากฏว่า ประสิทธิภาพของเอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่อง เรือมปกาสตราว (รำกันเกรา ) มีประสิทธิภาพ 90.24/91.81 ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวีรวัฒน์โยธินที่เลือกเรียนรายวิชา  นาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์ ศ30221 จำนวน 1 ห้องเรียน 41 คน ปีการศึกษา 2552 สูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01                นักเรียนมีความพึงพอใจหลังการใช้เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะ เรื่อง  เรือมปกาสตราว    (รำกันเกรา ) อยู่ในระดับ  มากที่สุด  ค่าเฉลี่ยร้อยละ 4.65   คำสำคัญ เอกสารประกอบการจัดการเรียนรู้ศิลปะเรื่องเรือมปกาสตราว (รำกันเกรา )    

ชื่อเรื่อง                 รายงานการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้โดยใช้แบบฝึกทักษะ  ประกอบแผนการจัด                                กิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือ เทคนิค  STAD  เรื่อง  เศษส่วน   กลุ่มสาระการเรียนรู้                                คณิตศาสตร์    ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4ผู้ศึกษา                   นายสุทาน  มีเจริญ

โรงเรียน                โรงเรียนบ้านชุมแสง                                         

                                สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาบุรีรัมย์ เขต 2   

                                ปีที่พิมพ์  2553 บทคัดย่อ การศึกษาครั้งนี้มีความมุ่งหมาย   เพื่อพัฒนาแบบฝึกทักษะ  ประกอบแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือ เทคนิค  STAD  เรื่อง  เศษส่วน  กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์  ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4  ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์  80/80    เพื่อศึกษาค่าดัชนีประสิทธิผลของการเรียนรู้โดยใช้แบบฝึกทักษะ  ประกอบแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือ เทคนิค  STAD เรื่อง  เศษส่วน   กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์  ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4   เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังเรียน  โดยใช้แบบฝึกทักษะ    ประกอบแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือ เทคนิค  STAD   เรื่อง  เศษส่วน   กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์  ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4   และเพื่อศึกษาความพึงพอใจในการเรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะ  ประกอบแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือ เทคนิค  STAD เรื่อง  เศษส่วน   กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์  ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4กลุ่มตัวอย่าง คือ   นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนบ้านชุมแสง  สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาบุรีรัมย์ เขต 2   อำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์  ภาคเรียนที่ 2  ปีการศึกษา  2552  จำนวน 16 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง  (Purposive   Sampling)   เครื่องมือที่ใช้ได้แก่   แผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือ เทคนิค  STAD    เรื่อง  เศษส่วน   กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์  ชั้นประถมศึกษาปีที่  4  จำนวน  9  แผน ทำการสอนแผนละ 2 ชั่วโมง รวม 18  ชั่วโมง  มีระดับคุณภาพความเหมาะสมอยู่ระหว่าง   4.60  ถึง 5.00   และมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ   4.76   ซึ่งมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด    แบบฝึกทักษะ เรื่อง เศษส่วน   กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4  มีระดับคุณภาพความเหมาะสมอยู่ระหว่าง  4.60  ถึง 5.00   และมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ  4.94   ซึ่งมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด  แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง  เศษส่วน  กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์  ชั้นประถมศึกษาปีที่  4   ชนิดเลือกตอบ 4  ตัวเลือก  จำนวน 30  ข้อ  มีค่าอำนาจจำแนกตั้งแต่ 0.23  ถึง  0.73  ค่าความเชื่อมั่น 0.93   แบบวัดความพึงพอใจในการเรียนรู้ของนักเรียนที่เรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะ  ประกอบแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือ เทคนิค  STAD    เรื่อง  เศษส่วน   กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์   ชั้นประถมศึกษาปีที่  4  ชนิดมาตราส่วนประมาณค่า  5 ระดับ จำนวน 15  ข้อ  มีค่าอำนาจจำแนกรายข้อตั้งแต่ 0.31   ถึง   0.88ค่าความเชื่อมั่นของแบบวัดความพึงพอใจทั้งฉบับเท่ากับ  0.91  สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ  ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน                     ผลการศึกษาปรากฏดังนี้                   1.  แบบฝึกทักษะ  ประกอบแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือ  เทคนิค  STAD เรื่องเศษส่วน  กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์  ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4   มีประสิทธิภาพเท่ากับ  89.49/85  สูงกว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้ คือ 80/80  อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01                    2.  ดัชนีประสิทธิผลของการเรียนรู้โดยใช้แบบฝึกทักษะ  ประกอบแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือ  เทคนิค  STAD   เรื่องเศษส่วน กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4   มีค่าเท่ากับ 0.7750   หรือคิดเป็นร้อยละ 77.503.  นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4  ที่เรียนรู้โดยใช้แบบฝึกทักษะ  ประกอบแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือ  เทคนิค  STAD   เรื่องเศษส่วน กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4  มีคะแนนการทดสอบหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01                   4. นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4  มีความพึงพอใจต่อแบบฝึกทักษะ  ประกอบแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือ  เทคนิค  STAD  เรื่องเศษส่วน  กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ เฉลี่ยเท่ากับ 4.72   ซึ่งแสดงว่านักเรียนมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด                   โดยสรุป แบบฝึกทักษะ  ประกอบแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือ เทคนิค  STAD  เรื่อง  เศษส่วน   กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์    ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4  ช่วยพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์ของนักเรียนให้มีประสิทธิภาพและประสิทธิผลยิ่งขึ้น จึงควรสนับสนุนให้ครูคณิตศาสตร์นำรูปแบบไปใช้ในการเรียนการสอนทุกระดับชั้น 

ชื่องานวิจัย            การพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนวิชาเคมี

เรื่อง ธาตุและสารประกอบในอุตสาหกรรม   ชั้นมัธยมศึกษาปีที่  5

ชื่อผู้วิจัย                 นายสะอาด  คงช่วย

ตำแหน่ง                ครูชำนาญการ  โรงเรียนทุ่งหว้าวรวิทย์

ปีการศึกษา            2552

บทคัดย่อ

    การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ  (1) พัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนวิชาเคมี   เรื่องธาตุและสารประกอบในอุตสาหกรรม ให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์  80 / 80    (2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาเคมี  เรื่อง  ธาตุและสารประกอบในอุตสาหกรรม    ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ก่อนเรียนกับหลังเรียนด้วยบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน  (3)  สำรวจความพึงพอใจของนักเรียนหลังการเรียนด้วยบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนวิชาเคมี   เรื่อง ธาตุและสารประกอบในอุตสาหกรรม     

                    กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  5   แผนการเรียนวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์         ภาคเรียนที่  2  ปีการศึกษา  2552  โรงเรียนทุ่งหว้าวรวิทย์  อำเภอทุ่งหว้า จังหวัดสตูล จำนวน 36 คน    เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย  ได้แก่  (1) บทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนวิชาเคมี  เรื่อง ธาตุและสารประกอบในอุตสาหกรรม    (2)  แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาเคมี  เรื่อง ธาตุและสารประกอบในอุตสาหกรรม    (3)  แบบสำรวจความพึงพอใจของนักเรียนหลังการเรียนด้วยบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนวิชาเคมี เรื่อง ธาตุและสารประกอบในอุตสาหกรรม  สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่  การหาประสิทธิภาพของบทเรียน  ค่าเฉลี่ย   ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน  และการทดสอบค่าที  (t – test)

                    ผลการวิจัยพบว่า  

1.   บทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนวิชาเคมี  เรื่อง  ธาตุและสารประกอบในอุตสาหกรรม

ที่สร้างขึ้นมีประสิทธิภาพ  E₁/E₂  เท่ากับ 85.07/82.29  ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้ 

    2. ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาเคมี    เรื่อง   ธาตุและสารประกอบในอุตสาหกรรม 

ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  5    หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนด้วยบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนอย่างมีนัยสำคัญ  ทางสถิติที่ระดับ  .05     

    3.  ความพึงพอใจของนักเรียนหลังการเรียนด้วยบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนวิชาเคมี   เรื่องธาตุและสารประกอบในอุตสาหกรรม อยู่ในระดับมาก

บทคัดย่อเรื่อง        การสร้างแบบฝึกทักษะวิชาคณิตศาสตร์ เรื่องระบบจำนวนเต็ม เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่1 โรงเรียนระโนดวิทยา อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา  ผู้ศึกษา   :  นายพฤฒพงศ์  สุวรรณรักษา  ครูชำนาญการ โรงเรียนระโนดวิทยา  อำเภอระโนด  จังหวัด  สงขลา  สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสงขลา เขต 1 สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานปีที่ศึกษา : ปีการศึกษา 2552                     การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาแบบฝึกทักษะวิชาคณิตศาสตร์ เรื่องระบบจำนวนเต็ม  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่มีประสิทธิภาพ และเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนก่อนและหลังการเรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะวิชาคณิตศาสตร์  เรื่องระบบจำนวนเต็ม  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ประชากรที่ใช้ในการศึกษา เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 กำลังศึกษาในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2552 โรงเรียนระโนดวิทยา อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา 4 ห้องเรียน จำนวน 152 คน และกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1/1  จำนวน  39  คน ได้จากการสุ่มโดยใช้ห้องเรียนเป็นหน่วยในการสุ่ม       
                เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ประกอบด้วย แบบฝึกทักษะ วิชาคณิตศาสตร์ เรื่องระบบจำนวนเต็ม ชั้นมัธยมศึกษาปีที่  1 แบ่งเป็น 6 ตอน จำนวน 46 ชุดและแผนการจัดการเรียนรู้โดยใช้แบบฝึกทักษะ วิชาคณิตศาสตร์ เรื่องระบบจำนวนเต็ม ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 จำนวน 23 แผนใช้เวลา  23 ชั่วโมง  ส่วนเครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียน แบบปรนัยชนิดเลือกตอบ 4 ตัวเลือก 1 ฉบับ จำนวน 25 ข้อ  และแบบทดสอบย่อยท้ายแบบฝึกทักษะ แบบปรนัยชนิดเลือกตอบ 4 ตัวเลือก จำนวน 6 ฉบับ             การวิเคราะห์ข้อมูล ในการหาประสิทธิภาพของแบบฝึกทักษะ  วิชาคณิตศาสตร์ เรื่องระบบจำนวนเต็ม ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1  โดยการหาประสิทธิภาพของกระบวนการ (E₁) และประสิทธิภาพของผลลัพธ์ (E₂) ใช้สถิติพื้นฐานและกำหนดเกณฑ์  E₁/E₂ เท่ากับ 80/80  ส่วนการเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนใช้การเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของคะแนนเฉลี่ยวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนการเรียนกับคะแนนเฉลี่ยวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังการเรียน โดยใช้แบบฝึกทักษะ โดยใช้การทดสอบที (t-test) แบบสัมพันธ์กัน  (t - test dependent Sample)ผลการศึกษาพบว่าแบบฝึกทักษะ วิชาคณิตศาสตร์  เรื่อง ระบบจำนวนเต็ม ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 มีประสิทธิภาพ  83.51/83.13  สูงว่าเกณฑ์ที่กำหนด  และการเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนก่อนและหลังการเรียน พบว่าหลังการเรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะ วิชาคณิตศาสตร์  เรื่อง ระบบจำนวนเต็ม ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 นักเรียนมีคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงกว่าก่อนการใช้แบบฝึกทักษะ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ  .01