โครงสร้างทางเคมีของสบู่

               สบู่ คือ เกลือของกรดไขมัน สูตรทั่วไป คือ

 
     สบู่ละลายน้ำแตกตัวให้ไอออนบวก และไอออนลบส่วนที่เป็นไอออนลบจะเป็นตัวที่ใช้ชำระล้าง สิ่งต่าง ๆ ทั้งหลายได้ สามารถละลายในตัวทำละลายมีขั้ว และไม่มีขั้วได้ เพราะไอออนลบของสบู่ประกอบ ด้วยส่วนประกอบ 2 ส่วนย่อยดังนี้

     สบู่ที่ดีควรมีจำนวน C อะตอมในหมู่ R พอเหมาะ เป็นสบู่ที่ละลายน้ำได้ดี แต่ถ้ามีจำนวน C อะตอมมากเกินไปละลายน้ำได้ไม่ดี

     สบู่สามารถใช้ทดสอบความกระด้างของน้ำได้
     น้ำกระด้าง เป็นน้ำที่ประกอบด้วย Fe2+, Mg2+ และ Ca2+ ของ HCO-3, Cl- และ SO2-4

 
     เนื่องจากสบู่จะเกิดตะกอนไอออนในน้ำกระด้างทำให้เกิดการสิ้นเปลืองในการใช้สบู่ จึงได้มี การสังเคราะห์สารอื่นใช้ชำระล้างซักฟอกได้เช่นเดียวกับสบู่ สารสังเคราะห์นั้นก็คือ ผงซักฟอก ซึ่งไม่ ตกตะกอนในน้ำกระด้าง

     เนื่องจากคราบสกปรกส่วนมากมักมีไขมันเป็นส่วนประกอบ ดังนั้นขั้วที่ละลายในไขมันจะจับกับไขมันและสามารถดึงคราบสกปรกออกจากวัสดุที่เปรอะเปื้อน ในขั้นตอนทำความสะอาด   ประกอบด้วย

   1.  การทำให้วัสดุที่ต้องการทำความสะอาดเปียกน้ำ โดยสารลดแรงตึงผิวจะลดความตึงผิวของโมเลกุลน้ำทำให้สารละลายของน้ำและ
        สารลดแรงตึงผิวสามารถเข้าไปสัมผัสผิววัสดุได้มากขึ้น สารลดแรงตึงผิว เมื่ออยู่ในน้ำจะแตกตัว ส่วนหนึ่งเป็นอิออนลบละลายในน้ำ
        อีกส่วนหนึ่งประกอบด้วยสายยาวของคาร์บอน และไฮโดรเจน ซึ่งละลายดีในไขมัน ส่วนนี้จะถูกน้ำดันให้อยู่บนผิวหน้าน้ำและแทรก
        ระหว่างโมเลกุลของน้ำ
   2.  สารทำความสะอาดจะแยกสิ่งสกปรกจากผิวของวัสดุ
   3.  สารลดแรงตึงผิวจะทำให้เกิดฟอง โดยเปลี่ยนแปลงสภาพปกติของผิวน้ำและทำให้ช่วยชะล้างสิ่งสกปรกได้
   4.  สารทำความสะอาด ทำให้อนุภาคสิ่งสกปรกที่หลุดออกมาแพร่กระจายอยู่ในตัวกลาง        
        ถ้าต้องการให้สิ่งสกปรกไม่กลับไปติดที่วัสดุอีก ก็จำเป็นที่จะต้องใส่สารบางชนิดลงไป สารเหล่านี้ได้แก่
          - CMC ( carboxymethyl cellulose )
          - PVP ( polyvinyl pyrolidone )

>>>   ประเภทของสบู่   <<<

>>>   วิธีการทำสบู่   <<<