รูป 2 ปฏิกิริยาการแตกตัวของไฮโดรคาร์บอนในอากาศและการเกิดปฏิกิริยาลูกโซ่กับ HO 
 
          OH ที่เกิดขึ้นในอากาศเป็นสารออกซิแดนท์รุนแรงที่ทำให้สารประกอบหลายชนิด เกิดปฏิกิริยาออกซิเดชั่นได้ ในกรณีที่ไฮโดรคาร์บอนเป็นอีเธนปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นแสดงได้ดังรูปที่ 2 การเกิดปฏิกิริยาอาจดูเหมือนซับซ้อนมาก โดยจะเริ่มจาก OH ดึงไฮโดรเจนไปจากอีเธน จากนั้นปฏิกิริยาก็จะดำเนินไปอย่างต่อเนื่องโดยมี O₂ และ NO เข้ามาเกี่ยวข้อง จุดสำคัญอยู่ที่การเกิด Aldehyde และ HO₂ จากไฮโดรคาร์บอน และการเกิด OH ขึ้นอีก เนื่องจากการทำปฏิกิริยาของ HO₂ และ NO กล่าวคือปฏิกิริยาระหว่างไฮโดรคาร์บอนและ OH ในขณะที่มี NO อยู่ในปริมาณหนึ่ง จะเกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ ของอนุมูลของสารประกอบนี้จะสิ้นสุดลงเมื่อมี Nitric Ester และ Peroxy Acyetyl Nitrate (PAN) เกิดขึ้น

          การเกิด Protochemical Smog หรือเรียกอีกอย่างคือการเกิดโอโซนนั้นความเข้มข้นจะขึ้นอยู่กับปฏิกิริยาของทั้ง (RO₂ + NO) และ (RO₂ + NO) ดังรูปที่ 2 RO₂ และ HO₂ ที่เกิดขึ้นเมื่อมีไฮโดรคาร์บอนจะทำให้ NO เกิดปฏิกิริยาออกซิเดชั่นกลายเป็น NO₂ ตามสมการที่ 1 ถึง 3 การใช้ O₃ โดย NO จึกถุกจำกัดทำให้ O₃ สะสมแสดงให้เห็นได้ว่าในสมการจัดการ Phochemical Smog โดยการลดความเข้มข้นของ NOx และไฮโดรคาร์บอนมีความสำคัญอย่างยิ่ง

          จากการายงานขององค์การอนามัยโลก (World Healt Oganizetion : WHO) (1978) ได้ระบุว่าความเข้มข้นของโฟโตเคมีคัลออกซิแดนท์ มีค่าระหว่าง 200-500 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตร (0.1-0.25 ส่วนในล้านส่วน) อาจมีผลต่อปอดของเด็ก ระบบทางเดินหายใจ เกิดการระคายเคืองตา ถึงระดับความเข้มข้นของโฟโตเคมีคัลออกซิแดนท์อยู่ระหว่าง 200-294 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตร (01.-0.15 ส่วนในล้านส่วน) จะลดความสามรถในนการออกกำลังกาย และปอดของผู้ป่วยด้วยโรคทางเดินหายใจเรื้อรังจะลดการทำงานลง เนื่องจากโอโซนมีความเข้มข้นตามธรรมชาติอสูงยู่แล้ว จึงไม่สามารถนำอัตราส่วนความปลอดภัย (Safty Factor) มาใช้ได้ประกอบกับโฟโตเคมีคัลออกซิแดนท์ในช่วงระยะเวลาสั่นมีค่ามากกว่าค่าเฉลี่ยในเวลา 8 หรือ 24 ชั่วโมง ด้วยเหตุผลดังกล่าว ในการกำหนดค่ามาตรฐานคุณภาพอากาศ จึงให้กำหนดค่าความเข้มข้นสูงสุดของโฟโตเคมีคัลออกซิแดนท์ ในรูปโอโซน ใน 1 ชั่วโมง ไม่เกิน 200 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตร หรือ 0.10 ส่วนในล้านส่วน