- user warning: Table 'cache_filter' is marked as crashed and should be repaired query: SELECT data, created, headers, expire, serialized FROM cache_filter WHERE cid = '3:c05fc1560b830d4da9809eaddd6a1295' in /home/tgv/htdocs/includes/cache.inc on line 27.
- user warning: Table 'cache_filter' is marked as crashed and should be repaired query: UPDATE cache_filter SET data = '<!--paging_filter--><p><b></b></p>\n<div style=\"text-align: center\" align=\"left\">\n<img src=\"/files/u7475/1_original-1.jpg\" width=\"280\" border=\"0\" height=\"399\" />\n</div>\n<p></p>\n<p>\n<b>ที่มารูปภาพ : <a href=\"http://seedang.com/files/entries/2/23648/images/1_original.jpg\">http://seedang.com/files/entries/2/23648/images/1_original.jpg</a> </b>\n</p>\n<p>\n<b>ใน Blog "เจาะ...เพชรพระอุมา" จะประกอบด้วย</b>\n</p>\n<p>\n- แนะนำตัวละคร [<a href=\"/node/22819\">หน้า ๑</a>], รายละเอียดตัวละคร\n</p>\n<p>\n- เนื้อเรื่องย่อ (สปอยล์เล็กน้อย)\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #ffffff\"><b style=\"background-color: #000000\">เรียบเรียงและรวบรวมโดย : นางสาวดวงพร แซ่ลิ้ม </b></span>\n</p>\n<p><!--pagebreak--><!--pagebreak--></p>\n<p align=\"center\">\n<img src=\"/files/u7475/436-2-1.jpg\" width=\"480\" border=\"0\" height=\"263\" /> \n</p>\n<p>\n<b>ที่มารูปภาพ : <a href=\"http://www.bookshoptrang.com/perfect5/data/1/pic/436-2.jpg\">http://www.bookshoptrang.com/perfect5/data/1/pic/436-2.jpg</a></b>\n</p>\n<hr id=\"null\" />\n<p>\n<b>แนะนำตัวละคร</b>\n</p>\n<p>\n<b><span style=\"color: #008000\">คณะเดินทาง ๑๒ คน (ภาคแรก</span>)</b><br />\n- รพินทร์ ไพรวัลย์<img src=\"/files/u7475/rapin03-1.jpg\" width=\"200\" align=\"right\" border=\"0\" height=\"290\" /><br />\n- ม.ร.ว.เชษฐา วราฤทธิ์ (หัวหน้าคณะ)<br />\n- ม.ร.ว.ดาริน วราฤทธิ์<br />\n- พันตรีไชยยันต์ อนันตรัย<br />\n- บุญคำ, จัน, เกิด, เส่ย<br />\n- แงซาย<br />\n- คะหยิ่น, ส่างปา<br />\n- มาเรีย ฮอฟมัน\n</p>\n<p>\n<b><span style=\"color: #ffcc00\">คณะเดินทาง ๒ ฝ่าย (ภาคจบสมบูรณ์)</span></b><br />\n<b><span style=\"color: #ff99cc\">ฝ่ายแรก</span></b><br />\n- รพินทร์ ไพรวัลย์<br />\n- บิลล์ สแตนลีย์ (หัวหน้าคณะ)<br />\n- พันเอกลาร์รี่ คิ๊ธ<br />\n- คริสติน่า กรูบิล<br />\n- อิสซาเบล มูร์<br />\n- พันตรีเชิดวุธ ไกรรณยุทธ<br />\n- บุญคำ, จัน, เกิด, เส่ย<br />\n- ลูกหาบ ๑๐ คน\n</p>\n<p>\n<b><span style=\"color: #ffcc99\">ฝ่ายที่สอง</span><br />\n</b> - ม.ร.ว.ดาริน วราฤทธิ์<br />\n- ม.ร.ว.เชษฐา วราฤทธิ์ (หัวหน้าคณะ)<br />\n- พันตรีไชยยันต์ อนันตรัย<br />\n- คะหยิ่น, หนานอิน\n</p>\n<p>\n<b><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><b><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\">เรียบเรียงและรวบรวมโดย : นางสาวดวงพร แซ่ลิ้ม</span></b></span> </b>\n</p>\n<p>\n<b>ที่มารูปภาพ</b> : <a href=\"http://www.petprauma.com/cover/actors/rapin03.jpg\">http://www.petprauma.com/cover/actors/rapin03.jpg</a>\n</p>\n<p>\n<b>ที่มาเนื้อหา : </b><span style=\"color: #000000\"><a href=\"http://www.petprauma.com/actors/actors.html\">http://www.petprauma.com/actors/actors.html </a></span>\n</p>\n<hr id=\"null\" />\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>\n<b><span style=\"background-color: #000000; color: #ff0000\">รายละเอียดตัวละคร</span></b>\n</p>\n<p>\n- <b><span style=\"color: #000000\">พันโทหม่อมราชวงค์เชษฐา วราฤทธิ์</span></b> อดีตทูตทหารบกประจำสหรัฐอเมริกา อายุประมาณ ๓๕ ปี สุภาพบุรุษร่างสูงใหญ่ ผิวขาว คางเหลี่ยมมีเส้นหนวดกันเรียวอยู่เหนือริมฝีปาก บุคลิก สง่างาม สุขุม เยือกเย็น ผิวพรรณท่วงท่าบอกชัดว่าเป็นราชสกุล แต่ดูเข้มแข็งบึกบึนอย่างชายชาตรีแท้ (ไพรมหากาฬ เล่ม ๑ หน้า ๑๙) นายทหารม้ายานเกราะ (จิตรางคนางค์ ๔ หน้า ๓๗๓๗) เคยเป็นนักกิฬายิงธนู (ดงมรณะ เล่ม ๒ หน้า๒๔๔๙)\n</p>\n<p>\n- <b><span style=\"color: #000000\">อนุชา วราฤทธิ์</span></b> อายุ ๓๓-๓๔ (ป่าโลกล้านปีเล่ม ๑ หน้า๗๐๓๐) น้องชายเชษฐา พี่ชายดาริน ไม่ได้ทำงานเป็นแก่นเป็นสาร ถูกพี่ชายแย่งคนรัก รู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมจากเจ้าคุณพ่อ จึงหนีจากบ้านไปตายเอาดาบหน้า เข้าป่าล่าสัตว์จนมีพรานคู่ใจชื่อหนานอิน ทั้งคู่พากันไปหาขุมเพชรพระอุมาหวังตายเอาดาบหน้า เป็นสมาชิกของสมาคมวิทยุรับส่งสมัครเล่นระหว่างชาติ และเป็นช่างวิทยุ (จิตรางคนางค์๔ หน้า ๓๗๓๗) ใช้ปืน.๔๕๐ ไนโตรเอ็กเปรส ทิ้งปลอกกระสุนให้รพินทรตามเก็บตลอดทาง\n</p>\n<p>\n \n</p>\n<p>\n- <b><span style=\"color: #000000\">พันตรีไชยยันต์ อนันตรัย</span></b> อายุไม่เกิน ๓๕ ปี คุณลักษณะเป็นทั้งบุรุษเจ้าสำราญและนักเผชิญโชคเผชิญภัย (ไพรมหากาฬ เล่ม ๑ หน้า ๑๙) บุ่มบ่าม ใจร้อน (ไพรมหากาฬเล่ม ๑ หน้า ๑๕๖) ล่ำสันแข็งแรงตามแบบฉบับของชายชาตรี บุคลิก เป็นคนแจ่มใส อารมณ์รื่นเริงอยุ่เป็นนิจ ลักษณะบุรุษเจ้าสำราญ พ่อแม่เสียชีวิตแล้ว ทิ้งมรดกไว้พอสมควร ไม่ร่ำรวยจนล้นเหลือ แต่ก็ไม่จน มีน้องสาวหนึ่งคนแต่ก็แต่งงานไปแล้ว กับมีลุงอีกคนหนึ่ง เป็นทายาทของลุงซึ่งไม่มีลูกของตนเอง โสด ไม่มีพันธะกับใครทั้งสิ้น (ป่าโลกล้านปี เล่ม ๔ หน้า๘๑๔๑) นายทหารปืนใหญ่ (จิตรางคนางค์ ๔ หน้า ๓๗๓๗) เคยผ่าไส่ติ่ง (ไพรมหากาฬเล่ม ๑ หน้า ๒๕) เล่นกอล์ฟ เคยฝึกกระดดดร่ม(จอมผีดิบมันตรัยเล่ม ๓ หน้า ๔๕๐๗) เคยผ่านหลักสูตรในการก่อวินาศกรรมและได้ชื่อว่าเป็นผู้ชำนาญการพิเศษด้านวัตถุระเบิดและเคมี (อาถรรพณ์นิทรานคร เล่ม ๑ หน้า ๕๓๑๗) นักรักบี้เก่าสมัยยังเป็นนักเรียนนายร้อยทหารบก (อาถรรพณ์นิทรานคร เล่ม ๓ หน้า ๖๐๐๗)\n</p>\n<p>\n \n</p>\n<p>\n<img src=\"/files/u7475/darin01-1.jpg\" vspace=\"20\" width=\"95\" align=\"left\" height=\"268\" hspace=\"20\" />\n</p>\n<p>\n - <b><span style=\"color: #000000\">หม่อมราชวงค์หญิงดาริน วราฤทธิ์</span></b> อายุ ๒๖ ปี เป็นนายแพทย์เกียรตินิยมทางศัลยกรรมและอายุรเวช กำลังทำปริญญาเอกทางมนุษยวิทยา และเกียรตินิยมทางอายุรศาสตร์ (จอมผีดิบมันตรัยเล่ม ๒ หน้า ๓๘๕๖) เป็นหญิงสาวร่างโปร่ง ทรงใบหน้ารูปไข่ ริมฝีปากบาง จมูกเชิด ตาใหญ่ทั้งคู่คมกริบประกายแวววาวอยู่เป็นนิจ ไหล่ผึ่ง เอวกิ่ว ตะโพกกลมหนา ลำขาอวบใหญ่แข็งแรง ผิวเข้มจัดแบบคนที่นิยมกรำอยู่กลางแดดกลางลมอย่างนักกิฬากลางแจ้ง บุคลิก ลักษณะเย่อหยิ่ง ไว้ตัว (ความรู้สึกแรกเห็นของรพินทร์) size ในป่า ๓๕ - ๒๓.๕ - ๓๖ (ดงมรณะ เล่ม ๔ หน้า ๓๓๗๐) แต่พอกลับมาเมือง size ๓๕ - ๒๓ - ๓๕.๕(แงซายจอมจักรา ในจดหมาย) ลักษณะของดารินที่คริสเห็นในฝันที่สระโบกขรณี ตาดำ ผมดำ สูงราว ๕ ฟุต ๕ นิ้ว ค่อนข้างเพรียว แต่ทรงกระดูกใหญ่แข็งแรง แม้จะดูว่าบอบบาง ตาโต แต่รูปตาเรียว สันจมูกตรงปลายเชิด ริมฝีปากบนบาง แต่ริมฝีปากล่างหนา ช่วงคอยาว ไหล่ลาดเหมือนนักกิฬา ทรงหน้าดูผาดๆน่าจะเป็นรูปไข่ แต่เป็นลักษณะยาวรีเสียมากกว่า ผิวไม่ขาวมากนัก แต่ก็ไม่คล้ำ (นาคเทวี ๓ หน้า๔๙๐๒) และยังเป็นเป็นสมาชิกกิติมศักดิ์สมาคมกิฬายิงปืนแห่งประเทศไทย และสมาคมเป้าบินแห่งประเทศไทย (ดงมหากาฬ เล่ม ๔ หน้า ๓๓๕๗)\n</p>\n<p>\n- <b><span style=\"color: #000000\">รพินทร์ ไพรวัลย์</span></b> รูปร่างเล็ก สูง ๕ ฟุต ๗ นิ้วผอมเกร็ง หน้าเหี้ยมไม่มีรอยยิ้ม (ไพรมหากาฬ เล่ม ๑ หน้า ๓) ผมหยักศก สีน้ำตาลกร้านแห้งเพราะเปลวแดด (ดงมรณะ เล่ม ๔ หน้า ๓๒๐๓) เป็นนักเรียนนายทหารจากเยอรมันนี ๑ ปี แซนเฮิร์สทที่อังกฤษ ๓ ปี และ ๒ ปีในเวสต์ปอยท์ อเมริกา (ไพรมหากาฬ ๒ หน้า ๖๗๓) ยศเดิมเป็นร้อยตำรวจเอก ประจำหน่วยตระเวนชายแดน กองพลเสือดำ ประวัติ เมื่อปลายปีที่แล้วต้องไปนอนโรงพยาบาลกรุงเทพฯสองเดือนกว่า เพราะยิงสวนกระทิงเจ็บตัวหนึ่ง (ซึ่งพรานพื้นเมืองของเขายิงไว้ก่อน) ในระยะประชิดไม่เกิน๑๕หลา มันชนเขากระเด็นและสลบ ซี่โครงหัก บุคลิก เป็นสุภาพบุรุษเต็มตัว เคยบวชเณรที่วัดช้างไห้ ปัตตานี (ไอ้งาดำเล่ม ๑ หน้า ๑๓๘๒) มีโรคประจำตัวเรื้อรัง เป็นมา ๕ - ๖ ปี (ดงมรณะ เล่ม ๒ หน้า๒๔๘๑) ติดมาจากหุบหมาหอน\n</p>\n<p>\n<b>ที่มารูปภาพ : </b><a href=\"http://www.petprauma.com/cover/actors/darin01.jpg\">http://www.petprauma.com/cover/actors/darin01.jpg </a>\n</p>\n<p>\n<img src=\"/files/u7475/06ngaesi03-1.jpg\" vspace=\"20\" width=\"181\" align=\"right\" border=\"0\" height=\"236\" hspace=\"20\" />- <b><span style=\"color: #000000\">แงซาย</span></b> อายุราว ๒๘-๓๐ ปี รูปร่างสูงตระหง่านเกือบหกฟุต ผิวเป็นสีทองแดง ตาใหญ่คมกริบในกรอบลึกเป็นประกายสดใสผมหยิกหยักศกยาวปกท้ายทอย (จอมผีดิบมันตรัย เล่ม ๑ หน้า ๓๕๓๐) หน้าสีทองแดงดวงนั้นสว่างขึ้นด้วยรอยยิ้ม ......ใบหน้ายาวรูปสี่เหลี่ยมหมดจด คมสัน น่าจะเรียกได้ว่าเป็นแบบฉบับทรงหน้าอันงามเยี่ยมของบุรุษเพศชาติอาชาไนยแท้จริง... จมูกโด่งเป็นสันผิดแผกไปจากกะเหรี่ยงหรือชนชาวเขาทั่วไป...คิ้วดกยาว กรอบตาลึกแต่ใหญ่งามมีแววรุ่งโรจน์อยู่เป็นนิจ ริมฝีปากบางได้รูปราวกับริมฝีปากของผู้หญิง ฟันขาวสะอาดเป็นระเบียบ ผมสีน้ำตาลเข้มหยิกหยักศกเป็นคลื่นแทบจะปกไหล่...รูปร่างเล่าก็สูงตระหง่านกำยำอุดมไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ราวกับรูปปั้นสำริดได้ทรวดทรงรับกันหมดทุกส่วน...วูบหนึ่งแห่งมโนภาพคิดคำนึงอันไม่ตั้งใจของเขา..มาตรว่าแผงอกอันกว้างใหญ่นี้ถูกหุ้มไว้ด้วยเกราะทอง ในมือถือดาบผงาดอยู่บนหลังม้าศึก..บุรุษผู้นี้ก็คือเทพบุตรแห่งสงครามในเทพนิยายเป็นแน่แท้ !! (ดงมรณะเล่ม ๑ หน้า ๑๘๕๓-๑๘๕๔) เรียนหนังสือในเมืองมัณดะเลย์(พม่า) ๘ ปี เมื่อสงครามมหาเอเชียบูรพาเกิดขึ้น ถูกส่งไปเรียนการรบแบบกองโจรที่กุงจิง ๒ ปี ปลายสงคราม กระโดดร่มยึดพม่าร่วมกับกองทหารอังกฤษ ตอนอยู่ในกองทหารอิสสระของนายพลอองซาน เป็นผู้บังคับหมวดสี่ ยศร้อยโท (ไพรมหากาฬ เล่ม ๑ หน้า ๑๐๗) ใช้ปืนคานเหวี่ยงวินแช้สเตอร์ โมเดล ๑๘๙๔ ขนาด .๔๔-๔๐ แบบโบราณที่ใช้กันบนหลังม้าในสมัยต้นศตวรรษที่ ๑๙ รุ่นเจสสิ เจมส์ (จิตรางคนางค์ ๒ หน้า ๓๒๖๗ มงกุฏไพร ๓ หน้า ๗๖๑๒) ชื่อ "แงซาย" เป็นภาษาทวาย พระธุดงค์องค์ที่เลี้ยงแงซายเป็นคนตั้งเพราะท่านเป็นชาวพม่าผสมทวาย (ดงมรณะ เล่ม ๒ หน้า๒๔๒๑ วันแรกๆที่หล่มช้าง) \n</p>\n<p>\n<b></b>\n</p>\n<p>\n \n</p>\n<p>\n<b>ที่มารูปภาพ : </b><a href=\"http://www.petprauma.com/cover/wannakum39/06ngaesi03.jpg\"><b>http://www.petprauma.com/cover/wannakum39/06ngaesi03.jpg</b></a>\n</p>\n<p>\n<b>ที่มาเนื้อหา : </b><a href=\"http://www.petprauma.com/actors/actors.html\"><b>http://www.petprauma.com/actors/actors.html</b></a>\n</p>\n<p>\n<b><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\">เรียบเรียงและรวบรวมโดย : นางสาวดวงพร แซ่ลิ้ม</span></b> \n</p>\n<p><!--pagebreak--><!--pagebreak--></p>\n<p>\n<img src=\"/files/u7475/01jompran-1.jpg\" vspace=\"20\" width=\"188\" align=\"left\" border=\"0\" height=\"276\" hspace=\"20\" />- <b>บิลล์ สแตนลีย์</b> บุรุษวัย ๔๕-๔๖ ปี ถ้าสูงไม่ถึง ๖ ฟุตก็เฉียดๆ ตาสีฟ้า ผมทอง แววตาลึก หน้าผากมีริ้วย่นอย่างนักคิดผู้ชำนาญการเกี่ยวกับอาวุธนิวเคลียร์ และการบิน เป็นหัวหน้าคณะ(จอมพราน เล่ม ๑ หน้า ๑๕๘-๑๕๙) เป็นสุภาพบุรุษและเป็นผู้ใหญ่ มนุษยสัมพันธ์ดี จิตวิทยาสูง (ไอ้งาดำเล่ม ๒ หน้า ๑๙๒๓) เป็น "แคธอลิค" พ่อแม่เสียชีวิตไปนานแล้ว ยังไม่มีครอบครัว ไม่ได้เป็นโฮโม (นาคเทวี ๒ หน้า ๔๔๕๖, ๔๔๕๙) เป็นนักจิตวิทยา (นาคเทวี ๒ หน้า ๕๖๕๖)หนึ่งในคณะกรรมการของพลังงานปรมาณูเพื่อสันติ (มงกุฎไพร เล่ม ๒)</p>\n<p>- <b>พันเอกลาร์รี่ คิ๊ธ </b>ล่ำสันแข็งแรง ตัดผมเกียนแบบ"จีไอ" ทรงลานบิน แขนมีกล้ามเป็นมัดๆ ทรงเหมือนหมีควาย กรอบตาลึก มีแววตายโส เคราเขียวตัดกับผิวหน้าสีแดงก่ำ อายุไม่เกิน ๔๐ ขนที่แขนรุงรัง ท่าทางเป็นนักล่ามนุษย์ในสนามรบมาแล้ว เป็นนายทหารเสนาธิการ(จอมพราน เล่ม ๑ หน้า ๑๕๘-๑๕๙) มีครอบครัวแล้ว มีลูก ๓ คน คนโตอายุ ๑๔ ภรรยารู้จักกับเบล (จอมพรานเล่ม๑หน้า๒๔๘) ชำนาญการบินและเป็นพนักงานวิทยุ (จอมพรานเล่ม ๑ หน้า ๒๔๕) นักเลงโต โอหัง (ไอ้งาดำเล่ม ๒ หน้า ๑๙๒๓)\n</p>\n<p>\n- <b>คริสติน่า กรูบิล</b> นักเคมีฟิสิกส์ ผมทอง ท่าทางสุขุมเยือกเย็น ผิวขาวเป็นไข่ปอก ร่างสูงโปร่ง สูงเท่ารพินทร์ (จอมพรานเล่ม ๔ หน้า ๑๑๗๑)สูงกว่าเบลเกือบช่วงศีรษะ (มงกุฏไพร ๓ หน้า ๗๔๘๒) แต่ก็ยังเตี้ยกว่าเมยานี (มงกุฏไพร ๓ หน้า ๗๕๒๐) เคยสอนที่ฮาร์วาร์ด แล้วมาร่วมงานกับสแตนลีย์เกี่ยวกับพลังงานปรมณู(จอมพรานเล่ม ๑ หน้า ๑๖๒-๑๖๓) ผมยาว (จอมพรานเล่ม ๒ หน้า ๔๒๕) อายุ ๓๒ (จอมพรานเล่ม ๑ หน้า ๑๘๑) จะ ๓๓ เต็มในเดือนธันวาคมที่จะถึงนี้ (จอมพรานเล่ม ๔ หน้า ๑๑๖๗) เคยเป็นนางงามวัยรุ่นประจำรัฐเวอร์จิเนียสมัยเรียนไฮสคูล (จอมพรานเล่ม ๔ หน้า ๑๑๖๖) แชมป์วิ่งเร็วสมัยเรียนมหาวิทยาลัย(จอมพรานเล่ม๒ หน้า๓๘๓) ครูฝึกฝึกวิชาฆ่าคนให้กับสายลับหญิง(จอมพรานเล่ม๓ หน้า๖๘๐) ผมสีทองตาสีฟ้า ค่อนข้างขรึม ไว้ตัว ยโสนิดๆ เหมือนภูเขาไฟที่ผิวนอกคลุมด้วยหิมะ (ไอ้งาดำเล่ม ๒ หน้า ๑๙๒๒) มีอีกชื่อว่า ไลล่า อามิเตจ (ไอ้งาดำเล่ม ๔ หน้า ๒๓๓๔) เคยเรียนแพทย์มาก่อน แต่สะเพร่าซาดิสทำคนไข้ตายคาเตียงผ่าตัดตอนเรียนปีสุดท้าย (ไอ้งาดำ เล่ม ๔ หน้า ๒๔๒๙) ไซส์ หน้าอก๓๖-๓๗ นิ้ว (จิตรางคนางค์ ๒ หน้า ๓๐๘๐)\n</p>\n<p>\n<b>ที่มารูปภาพ :</b> <a href=\"http://www.petprauma.com/cover/wannakum45/01jompran.jpg\">http://www.petprauma.com/cover/wannakum45/01jompran.jpg</a></p>\n<p>- <b>อิสซาเบล มูร์</b> แพทย์ (อายุรเวช โดยเฉพาะโรคเมืองร้อน)และนักธรณีวิทยาระดับสอนในมหาวิทยาลัย (แต่ปางบรรพ์ เล่ม ๑ หน้า ๕๕๒๓) ผมแดง สยายยาวเคลียไหล่ ตาสีน้ำตาล (มงกุฏไพร๓ หน้า ๗๔๘๑)ผิวแดง...คือคล้ำเล็กน้อย จมูกเชิดรั้ง ตาคมวาวมีแววร่าเริงอยู่เป็นนิจ กะทัดรัดขนาดหญิงไทยร่างสูงๆคนหนึ่ง อกชะเงื้อมราวกับภูเขา ล้นทะลักบราเซียร์ (จอมพรานเล่ม ๑ หน้า ๑๖๒) แข่งว่ายน้ำโอลิมปิกได้ที่ ๓ เหรียญทองแดง (จอมพรานเล่ม๒ หน้า๓๘๓) เป็นนักขี่ม้ากระโดดข้ามสิ่งกีดขวาง (มงกุฏไพรเล่ม ๔ หน้า ๗๗๐๐) อายุน้อยกว่าคริส ๒ ปี (ไอ้งาดำเล่ม ๑ หน้า๑๘๗๓) สะโพก ๓๘ (ไอ้งาดำเล่ม ๒ หน้า ๑๘๑๕) ขี้เล่น เจ้าชู้ อเมริกันทั้งตัว เข้ากับคนง่าย เฟรนลี่ เปิดเผย (ไอ้งาดำเล่ม ๒ หน้า ๑๙๒๒) เป็นจิตแพทย์ (psychiatrist) ด้วย (นาคเทวี ๒ หน้า ๕๖๕๖)</p>\n<p>- <b>พันตรีเชิดวุธ ไกรรณยุทธ </b>นายทหารฝ่ายไทยที่ไปกับรพินทร์ เป็น ท.ส. ของพ่อ สถานะโสด (จอมพรานเล่ม ๑ หน้า ๑๙๖) เกิดที่ปัตตานี โตที่กรุงเทพ บ้านต้นตระกูลอยู่ปัตตานี (ไอ้งาดำ เล่ม ๑ หน้า ๑๓๘๐) คนหนุ่ม ใจถึง ไหวพริบดี (ไอ้งาดำเล่ม ๒ หน้า ๑๙๒๓) อายุ ๓๒ ปี (ไอ้งาดำเล่ม ๔ หน้า ๒๕๐๓)\n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><span style=\"color: #ffcc99\"><b>ที่มาเนื้อหา : </b><span style=\"color: #000000\"><a href=\"http://www.petprauma.com/actors/actors.html\">http://www.petprauma.com/actors/actors.html </a></span></span><b> </b></span></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><b><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\">เรียบเรียงและรวบรวมโดย : นางสาวดวงพร แซ่ลิ้ม</span></b></span> \n</p>\n<p><!--pagebreak--><!--pagebreak--></p>\n<p>\n- <b>มังมหานรธา</b> เป็นนายทหารชั้นแม่ทัพในแผ่นดินสมเด็จพระเจ้าบุเรงนอง ซึ่งหนีราชภัยจากกรุงหงสาวดีและเป็นชาวพม่าคนแรกที่สามารถบุกบั่นจนไปถึงเมืองมรกตนครได้ ในปี พ.ศ. ๒๑๒๐ เขาได้มีโอกาสเห็นขุมเพชรพระอุมา แต่สุดท้ายเขาก็ต้องตายด้วยการทรยศของแม่มดวาชิกา ในถ้ำเล็กๆแห่งหนึ่ง ณ.เทือกเขาที่เขาเรียกถันพระอุมาอันเป็นทางขึ้นไปสู่เมืองมรกต เขาคนนี้แหละที่เป็นคนเขียนลายแทงบนหนังคน(ด้วยจะงอยปากนกและเลือดของเขาเอง) อันเป็นที่มาของลายแทงนำทางไปสู่การค้นหาขุมเพชรพระอุมาของนวนิยายเรื่องนี้</p>\n<p><img src=\"/files/u7475/boonkam01-1.jpg\" vspace=\"20\" width=\"190\" align=\"right\" border=\"0\" height=\"300\" hspace=\"20\" />- <b>บุญคำ</b> ชายร่างผอมสูง อายุประมาณ ๕๕ ปี (ไพรมหากาฬเล่ม ๑ หน้า ๘๙)หน้ามีแผลเป็นเพราะเสือขบ (ดงมรณะเล่ม ๑ หน้า ๑๙๗๐) เส้นผมขอดติดหนังศีรษะสั้นๆ มีฟันกระรอก๒ซี่ (มงกุฏไพร ๓ หน้า ๗๕๐๕) เดิมอยู่แถวเขาอึมครึม ใครๆก็เรียกว่า "ไอ้คำพรานเสือ" ยิงเสือมา ๒๒ ตัว ไม่มีลูกไม่มีเมีย (ดงมรณะเล่ม ๑ หน้า ๑๙๗๑) ไม่เคยเรียหนังสือ (แต่ปางบรรพ์เล่ม ๑ หน้า ๕๕๖๖) เคยเป็นผู้ใหญ่บ้านโปร่งหอม (จอมผีดิบมันตรัยเล่ม ๑ หน้า๓๕๔๕) มาอยู่กับรพินทร์ ๖ – ๗ ปีแล้วร่วมกับรพินทร์สร้างหมู่บ้านหนองน้ำแห้ง ที่มาอยู่กับรพินทร์ก็เพราะรพินทร์เคยช่วยชีวิตตอนถูกเสือตะปบแล้วยังช่วยส่งโรงพยาบาลออกค่าใช้จ่ายให้ (ดงมรณะเล่ม ๑ หน้า ๑๙๖๙) ได้ชื่อว่าเป็นพรานอาวุโสในด้านอายุและเวทมนต์คาถามอาคม ผู้เต็มไปด้วยอำนาจลึกลับทางไสยศาสตร์มนต์มืด (ดงมรณะ เล่ม ๔ หน้า ๓๐๐๙) ปู่บุญคำเป็นพม่า ย่าเป็นกะเหรี่ยง ตาเป็นไทย ย่าเป็นขมุ ( ดงมรณะ เล่ม ๔ หน้า ๓๒๙๕) พ่อบุญคำเป็นอัมพาต เพ้อสามวันก็ตาย (จอมผีดิบมันตรัย เล่ม ๑ หน้า ๓๖๐๗)</p>\n<p>- <b>จัน</b> ตัวเล็กนิดเดียว เคี้ยวใบกระท่อมอยู่ตลอดเวลา แต่ผิวพรรณและท่าทีบอกชัดว่าชำนาญต่องานกรากกรำ (ไพรมหากาฬเล่ม ๑ หน้า ๘๙) มีประสาทชำนาญในการฟังเสียง และดมกลิ่นไม่ผิดอะไรกับหมาบลัดฮาวด์ ลุงของจันตายเพราะหมีขบที่โป่งน้ำร้อน มาอยู่กับรพินทร์หลังมีหนองน้ำแห้งแล้ว ไปเจ้าชู้กับผู้หญิงกะเหรี่ยง พวกกะเหรี่ยงล้อมตีเกือบตาย รพินทร์ผ่านไปพบเข้า ได้ขอชีวิตไว้ แล้วเอามาเลี้ยง (ดงมรณะเล่ม ๑ หน้า ๑๙๗๑) เดินขาเป๋หน่อยๆเพราะเคยถูกงูกะปะกัดที่ห้วยแม่เลิงเมื่อปีที่แล้ว ( ดงมรณะ เล่ม ๓ หน้า ๒๗๒๖) เคยมีเมียคนหนึ่งที่หนองน้ำแห้ง แต่เป็นฝีดาษตายเมื่อหลายปีมาแล้ว เลยอยู่เป็นหม้าย ไม่มีเมียอีกเลย (อาถรรพณ์นิทรานคร เล่ม ๓ หน้า ๕๙๘๙ ) เคยเรียนแค่ ป. ๓ พออ่านหนังสือออก พอเขียนได้ แล้วเคยบวชเณรอยู่ที่วัดในตำบลตอนยังเด็กๆอยู่ (อาถรรพณ์นิทรานคร เล่ม ๓ หน้า ๕๙๙๐ )\n</p>\n<p align=\"right\">\n<b>ที่มารูปภาพ :</b> <a href=\"http://www.petprauma.com/cover/actors/boonkam01.jpg\">http://www.petprauma.com/cover/actors/boonkam01.jpg</a>\n</p>\n<p>\n<br />\n- <b>เกิด</b> เป็นเด็กหนุ่ม รูปร่างชะลูด อ้อนแอ้น แต่เหี้ยมหาญ บึกบึน (ไพรมหากาฬเล่ม ๑ หน้า ๘๙) มาอยู่กับรพินทร์หลังมีหนองน้ำแห้งแล้ว พ่อถูกกระทิงเหยียบตาย ก่อนตายฝากลูกชายไว้กับรพินทร์ (ดงมรณะเล่ม ๑ หน้า ๑๙๗๑)</p>\n<p>- <b>เส่ย</b> เป็นกะเหรี่ยง ล่ำสันแข็งแรงดูแกร่งไปทั้งตัว อายุอยู่ในวัยฉกรรจ์ (ไพรมหากาฬเล่ม ๑ หน้า ๘๙) ลูกพรานเก่าคุณอำพล พ่อถูกหมีควายปอกหนังหัว รพินทร์ช่วยไว้ได้อย่างหวุดหวิด และพิการอยู่จนทุกวันนี้ (ดงมรณะเล่ม ๑ หน้า ๑๙๗๑)มีคนรักชื่อยะขิ่นลูกสาวผาเอิงหัวหน้าหมู่บ้านพุเตย\n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><span style=\"color: #ffcc99\"><b>ที่มาเนื้อหา : </b><span style=\"color: #000000\"><a href=\"http://www.petprauma.com/actors/actors.html\">http://www.petprauma.com/actors/actors.html </a></span></span><b> </b></span></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><b><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\">เรียบเรียงและรวบรวมโดย : นางสาวดวงพร แซ่ลิ้ม</span></b></span>\n</p>\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>\n \n</p>\n<p>\n<br />\n- <b>คะหยิ่น</b> กะเหรี่ยงดง อายุประมาณ ๕๐ หัวหน้ากะเหรี่ยงหล่มช้าง ผมสีเทาเป็นกระเซิงคาดไว้ด้วยผ้าสีแดง สูงใหญ่กำยำขนาดแงซาย ใบหน้าเหี้ยมเกรียมดุดัน ตาขุ่นปราศจากแวว แก้มข้างหนึ่งมีรอยแผลเป็นจากเล็บเสือลึกเป็นทางลงมาจรดคาง ที่คอมีสังวาลทำด้วยเขี้ยวสัตว์ป่าห้อยอยู่ เอวเหน็บมีดสั้น มือถือปืนแก๊ปกระบอกยาวสูงเกือบท่วมหัว (ดงมรณะ เล่ม ๒ หน้า ๒๓๖๐ ) ริมฝีปากหนา ลำคออวบใหญ่ (ดงมรณะ เล่ม ๒ หน้า ๒๓๖๒) ฟันใหญ่เป็นคราบดำ (ดงมรณะ เล่ม ๒ หน้า ๒๓๘๘) ตาขุ่นไปด้วยสายเลือด ยิ้มแสยะ (ดงมรณะ เล่ม ๒ หน้า ๒๓๖๑)หัวเราะเหมือนเสียงวัว (ดงมรณะ เล่ม ๒ หน้า ๒๓๖๑) ได้ชื่อว่าเป็นพรานยางน่อง เป็นผู้เลื้อยได้อย่างงูและมองเห็นในที่มืดได้เท่ากับนกเค้าแมว (ดงมรณะ เล่ม ๔ หน้า ๓๐๐๙) พูดพม่าได้ (จอมผีดิบมันตรัยเล่ม ๒ หน้า ๓๙๑๑)\n</p>\n<div style=\"text-align: center\">\n<img src=\"/files/u7475/maria01-1.jpg\" style=\"width: 165px; height: 192px\" width=\"165px\" border=\"0\" height=\"192px\" />\n</div>\n<p>\n<b>ที่มารูปภาพ : </b><a href=\"http://www.petprauma.com/cover/actors/maria01.jpg\">http://www.petprauma.com/cover/actors/maria01.jpg</a> \n</p>\n<p>\n<br />\n- <b>มาเรีย ฮ๊อฟมัน</b> อายุ ๒๕- ๒๖ ปี (เดิมอายุ ๓๐ ตอนหลังผู้ประพันธ์ลดเหลือแค่นี้) ( ดงมรณะ เล่ม ๓ หน้า ๒๘๘๕)ลูกผสม แต่กำพร้าแม่ (อาถรรพณ์นิทรานคร เล่ม ๔ หน้า๖๓๔๔)สูง ๕ ฟุต ๘ นิ้ว (แงซายจอมจักรา เล่ม ๔ หน้า ๙๘๐๘) สูงไล่เรี่ยกับดาริน แต่อวบอัดบึกบึนกว่า ( ดงมรณะ เล่ม ๓ หน้า ๒๘๙๕)พ่อเป็นเยอรมัน แม่เป็นฝรั่งเศส เกิดในอ๊าฟริกา เรียนที่มหาวิทยาลัยอ๊อกฟอร์ดในอังกฤษ ( ดงมรณะ เล่ม ๓ หน้า ๒๙๓๑) เป็นนักนิรุกติศาสตร์ ( ดงมรณะ เล่ม ๓ หน้า ๒๙๒๐)เท่าๆกับเป็นพราน ยิงปืนได้ดีกว่าสามี เคยช่วยสามีรอดตายจากควายป่าอ๊าฟริกัน ในทุ่งซาฟารี ขณะที่สามียิงถึงห้านัดหมอซองกระสุนไรเฟิล หล่อนยิงนัดเดียวจอด เกิดพอใจ รักกันก็เลยแต่งงานกัน เพิ่งแตางงานสองปีเศษ (ดงมรณะเล่ม๓ หน้า๒๘๘๔)(ไฮเมนส์ขาดตั้งแต่อายุ ๑๔ แงซายจอมจักรา เล่ม ๔ หน้า ๙๙๗๗) เรียนวิชาเพลิออนโตโลยี (อาถรรพณ์นิทรานคร เล่ม ๒ หน้า ๕๖๙๗) การล่าสัตว์และใช้ไรเฟิล ได้รับการสอนจากบิดาผู้เป็นพรานใหญ่ ผิวขาวแห่งเบลเยี่ยม คองโก ล้มช้างมากว่า ๕๐๐ ตัว สิงโต ควายป่าและแรดอีกนับพัน การติดตามบิดาไปทุกหนทุกแห่งในการล่า สอนให้หล่อนเกิดความเคยชินและชำนาญขึ้น หล่อนเริ่มฝึกหัดยิงปืนมาตั้งแต่อายุ ๑๐ ขวบด้วยปืนลม ต่อมาก็ขนาด .๒๒ ขึ้นมาจนกระทั่ง ดับเบิ้ลไรเฟิลขนาด .๔๗๐ อันเป็นปืนล่าสัตว์ขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่หล่อนจะต้านทานแรงสะท้อนถอยหลังของมันได้ เคยล้มสิงห์โตร้ายที่ไม่มีใครปราบได้ด้วยสปริงฟิล์ค ๓๐/๐๖ ในขณะอายุเพียง ๑๗ ปี ในชีวิตการล่าสัตว์เคยถูกงูกัดครั้งหนึ่งในป่าเวเนซูเอล่า ( ดงมรณะ เล่ม ๔ หน้า ๓๓๓๖, ๓๓๓๗) สถิติในการล่าสัตว์ของมาเรีย ล่าสิงห์โต ๓๔ ตัว ควายป่าที่เรียกเคป บัฟฟาโล่ ๒๓ ตัว ช้าง ๕๐ เสือในอินเดียยิงนับไม่ถ้วน ( ดงมรณะ เล่ม ๔ หน้า ๓๓๔๒) ไซซ์ ๓๘-๒๕-๓๗ ( ดงมรณะ เล่ม ๔ หน้า ๓๓๗๐)</p>\n<p>- <b>ส่างปา</b> ลูกส่างหล้า หลานส่างคำ รูปร่างเล็ก ผอมเกร็ง ในชุดสีดำ กางเกงครึ่งแข้ง มือถือดาบ ไหล่สะพายปืนยาว ( ดงมรณะ เล่ม ๓ หน้า ๒๘๗๘) ฟันเกสีกะดำกะด่าง (อาถรรพณ์นิทรานคร เล่ม ๓ หน้า ๖๑๘๕)พรานใหญ่มือดีคนหนึ่งในเขตรัฐกะยา รู้จักกับรพินทร์เกือบสิบปีตั้งแต่รพินทร์ยังเป็นต.ช.ด.ที่แม่ฮ่องสอน ( ดงมรณะ เล่ม ๓ หน้า ๒๘๘๖)เป็นพรานต่องสู่ อยู่จอโหลงในเขตกะยา อายุ ๑๗ สู้กับหมีใหญ่ด้วยไม้ไผ่เสี้ยมปลายแหลม ถูกหมีกัดยับเยินไปทั้งร่าง แม่แต่อวัยวะเพศก็พิการเป็นเหมือนขันที อยู่ได้ด้วยกัญชา จอมผีดิบมันตรัย เล่ม ๑ หน้า ๓๕๗๖ ที่มาอยู่กับมาเรียและสเตเกลก็เพราะช่วยปราบช้างป่าที่เข้ามาทำลายพืชไร่ของชาวบ้าน และช่วยรักษาบิดาชราของส่างปาหัวหน้าบ้านจากมาลาเรีย ( ดงมรณะ เล่ม ๓ หน้า ๒๙๐๗)\n</p>\n<p>\n- <b>วายา</b> เจ้านครลิง อายุกว่า ๖๐ ปี ร่างใหญ่โตมหึมา รุงรังไปด้วยขนสีดำปนน้ำตาล สูงร่วม ๗ ฟุต ขนสั้นกว่าลิงตัวอื่น สัณฐานวงหน้าใกล้เคียงมนุษยชาติมากที่สุด ทรงหน้ายาวลงมาแทนที่จะกลม ขนบนหน้าบาง หน้าผากสูง ริมฝีปากยื่นหนา มีเค้าดครงสันจมูกซึ่งเป็นของคน กรอบตาลึกมีเบ้าเป็นสัดส่วน และมีขนคิ้วหนาแยกต่างหากออกไปจากขนอ่อนๆที่ปกคลุมใบหน้า แผงอก หัวไหล่และแขนขาเต็มไปด้วยมัดกล้ามได้ส่วน (ป่าโลกล้านปี เล่ม ๒ หน้า ๗๓๑๒-๗๓๑๔) เป็นต้นตระกูลของมนุษยชาติ นีแอนเดอร์ธอลส์ แมน เดิมทีพ่อแม่ของวายาอยู่เหนือขึ้นไป ถูกตัวสามเขาบุกเข้าไปถึงถ้ำ ถูกเหยียบขยี้เสียชัวิต ลิงจากเขานิลกาญจญ์มาพบ ก้เลยเอามาเลี้ยงไว้\n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><span style=\"color: #ffcc99\"><b>ที่มาเนื้อหา : </b><span style=\"color: #000000\"><a href=\"http://www.petprauma.com/actors/actors.html\">http://www.petprauma.com/actors/actors.html </a></span></span><b> </b></span></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><b><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\">เรียบเรียงและรวบรวมโดย : นางสาวดวงพร แซ่ลิ้ม</span></b></span>\n</p>\n<p><!--pagebreak--><!--pagebreak--></p>\n<p>\n<br />\n- <b>สิงหรา </b>กษัตริย์มรกตนคร ผู้โค่นล้มราชวงศ์เทพด้วยการทรยศ รูปร่างอ้วนใหญ่ค่อนข้างเตี้ย สีหน้าอูมกลมบ่งถึงอำนาจวาสนา แววตาประกายกลอกกลิ้ง เคราดำสนิท ถักเรียบติดกับผิวแก้มและคางที่อวบอูม (แงซายจอมจักรา เล่ม๓ หน้า ๙๕๒๗)</p>\n<p>- <b>รหัสยะ</b> น้องชายสิงหรา กษัตริย์มรกตนคร เป็นชายมีอายุ ล่ำสันแข็งแรง จากปลายคิ้วซ้ายพาดผ่านดั้งจมูกลงมาถึงมุมขากรรไกรขวา เป็นรอยแผลเป็นขนาดใหญ่จากบาดแผลฉกรรจ์คล้ายถูกฟันด้วยดาบ (นี่คือคนที่ ๕ ที่หน้าบาก) นัยน์ตาทั้งสองลุกโพลงแข็งกระด้าง หนวดเคราบนริมฝีปากและใต้คางปรากฏสีเทาประปราย หน้าตาไม่เป็นที่น่าไว้วางใจ <br />\n(แงซายจอมจักรา เล่ม๒ หน้า ๘๙๖๔)</p>\n<p>- <b>กุตะมะ </b>อดีตขุนพลมือซ้ายของกษัตริย์วิษณุพรหมนาถ ผู้ทรยศ(อ้างว่ามีดาบจ่อคอบิดามารดาบังคับให้ทรยศ) ปัจจุบันเป็นมือซ้ายของกษัตริย์สิงหราเป็นผู้มาจับคณะเดินทาง เป็นชายวัยชรา ศีรษะขาวเป็นดอกเลา มีเมียแต่เมียตาย ไม่มีลูก </p>\n<p><img src=\"/files/u7475/06ngaesi02-1.jpg\" vspace=\"20\" width=\"200\" align=\"right\" border=\"0\" height=\"280\" hspace=\"20\" />- <b>อรชุน </b>เป็นชายสูงอายุ ที่มีผมและเคราขาวโพลนหมดทั้งศีรษะ ท่าทางแข็งแรงและปราดเปรียว นัยน์ตาเป็นประกายแจ่มใสวาว ใบหน้าเต็มไปด้วยอำนาจและเฉียบขาด (แงซายจอมจักรา เล่ม ๓ หน้า ๙๖๗๗) ผู้เฒ่าอดีตแขนขวาของกษัตริย์วิษณุพรหมนาถ หนีออกมาตั้งชมรมประชาชนต่อสู้กับกษัตริย์ทรราช ไม่เพียงเป็นนักรบ หากได้ศึกษาร่ำเรียนวิชาโหราศาสตร์และดาราศาสตร์จากมหาปุโรหิตประจำราชตระกูลเทพผู้ล่วงลับไปแล้ว จนสามารถอ่านฤกษ์ยามและดวงดาวบนท้องฟ้าได้ทุกดวง(แงซายจอมจักรา เล่ม ๔ หน้า ๙๗๑๒) จึงสามารถล่วงรู้ว่าจักราช ยุวกษัตริย์สามารถหนีเล็ดลอดจากเงื้อมมือทรราชไปได้ และยังรู้หมายกำหนดการณ์ที่จักราชเข้ามาเหยียบแผ่นดินมรกตยครได้ จึงออกไปติดต่อจักราชก่อนที่กองทัพรหัสยะจะไปถึง </p>\n<p>- <b>เมยานี </b>ลูกสาวคนเดียวของผู้เฒ่าอรชุน อยู่หลังม้ามาตั้งแต่อายุขวบเดียว พ่อเป็นคนสอนในเรื่องสรรพอาวุธและเล่กลศึกฝึกวิทยายุทธจนเชี่ยวชาญดั่งชายชาตรี เป็นกำลังสำคัญของกองโจรประชาชน</p>\n<p>- <b>วาชิกา </b>แม่มดผู้เรืองเวทย์ หยั่งรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า เป็นที่ปรึกษาของกษัตริย์มรกตนครมาตลอด จวบจนสมัยกษัตริย์วิษณุพรหมนาถ นางไม่อาจยับยั้งวัยชราได้ จึงต้องอาศัยเลือดจากสาวพรมจรรย์ แต่กษัตริย์วิษณุพรหมนาถไม่ทรงเห็นด้วย จึงถูกสิงหรากำจัดภายใต้ความเห็นชอบของวาชิกา</p>\n<p>- <b>มหินธา </b>หัวหน้าคณะบริบาลและให้อาหารแก่แม่มดวาชิกา (มี๔ คน) รูปร่างสูงเกือบ ๗ ฟุต หน้าตาเหี้นมเกรียมตายด้านประดุจผีดิบ (แงซายจอมจักรา เล่ม ๔ หน้า ๙๙๖๑)</p>\n<p>- <b>สวามิสนารายณ์ </b>บิดาของวิษณุพรหมนาถ ปู่ของแงซาย\n</p>\n<p>\n<b>ที่มารูปภาพ : </b><a href=\"http://www.petprauma.com/cover/wannakum39/06ngaesi02.jpg\">http://www.petprauma.com/cover/wannakum39/06ngaesi02.jpg</a> \n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><span style=\"color: #ffcc99\"><b>ที่มาเนื้อหา : </b><span style=\"color: #000000\"><a href=\"http://www.petprauma.com/actors/actors.html\">http://www.petprauma.com/actors/actors.html </a></span></span><b> </b></span></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><b><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\">เรียบเรียงและรวบรวมโดย : นางสาวดวงพร แซ่ลิ้ม</span></b></span>\n</p>\n<p><!--pagebreak--><!--pagebreak--></p><p> \n</p>\n<div style=\"text-align: center\">\n<img src=\"/files/u7475/04atun01-1.jpg\" width=\"200\" border=\"0\" height=\"280\" /> \n</div>\n<p>\n<b>ที่มารูปภาพ : <a href=\"http://www.petprauma.com/cover/wannakum39/04atun01.jpg\">http://www.petprauma.com/cover/wannakum39/04atun01.jpg</a></b>\n</p>\n<p>\n- <b>ขุนพลวรมันต์ </b>บุตรชายคนเดียวของยุทธกะ ขุนศึกเฒ่าคู่พระทัยของชัยสุริยา\n</p>\n<p>\n- <b>พันธุมวดี </b>ลูกชัยสุริยา อายุอ่อนกว่าจิตรางคนางค์ ๑๐ ปี ไม่มีฝีมือทางวิทยายุทธ แต่เป็นเอตทัคคะทางนาฏศิลป์ รำฟ้อน ได้รับการสถาปนาเป็นมกุฏราชกุมารีเช่นเดียวกับจิตรางคนางค์ผู้พี่ (แต่ปางบรรพ์เล่ม ๑ หน้า ๕๓๗๑)มีคู่รักชื่อ ขุนพลวรมันต์ เป็นนางในโลงแก้วในภาคแรก (นาคเทวี เล่ม ๔ หน้า ๕๓๓๔)</p>\n<p>- <b>ชัยสุริยา </b>กษัตริย์นิทรานครต่อจากมหิทธิเดชะ ก่อนอาณาจักรนิทรานครล่ม</p>\n<p>- <b>อรัญญานี </b>ภูติต้นตะเคียน ดารินเล่าให้ฟังว่าเป็นหญิงสวยนุ่งผ้ายกสีจำปา สะไบเฉียงสีทอง ผมยาวถึงเอว </p>\n<p><img src=\"/files/u7475/03pidip01-1.jpg\" vspace=\"20\" width=\"200\" align=\"left\" border=\"0\" height=\"280\" hspace=\"20\" />- <b>ก็องกอย </b>ภูติแห่งไพร เป็นประชากรของนิทรานคร รูปร่างลักษณะ วงหน้าเล็กจิ๋วขนาดเด็ก๘ ขวบ แต่เหี่ยวย่นแบบคนแก่เหมือนใบหน้าของสัตว์ประหลาดในนรกภูมิ มีสีคล้ำประหนึ่งเปลือกไม้ จมูกแบนแฟบ เห็นแต่รูกลวงลงไปกลางใบหน้าสองรู ปราศจากริมฝีปาก ฟันล่างครอบฟันแถวบนเป็นรูปใบหอกสามซีกเรียงกันอยู่ข้างหน้า และเขี้ยวสองคู่ยาวประมาณองคุลีเศษแทรงประสานกันดุจเขี้ยวงู ภายใต้เบ้าตากลมถลน ขนาดเกือบเท่าไข่ไก่ มีแสงวาวสะท้อนแสงไฟสว่างแดงฉานราวกับทับทิม และเขี้ยวแหลมยาวขาววับสองคู่โผล่แทรงกันอยู่ในปากที่สยายเหมือนจะยิ้ม ผมยาวเป็นกระเซิงรุงรังปกต้นคอด้านหลัง และแผ่ออกไปรอบๆใบหน้าเหมือนลูกตาลยี ช่วงขายาวเรียว ช่วงแขนสั้นรุงรังไปด้วยขน ท้องป่องพลุ้ย กลิ่นสาปสางคล้ายกลิ่นศพตายซาก ไม่มีเลือด มีแต่ยางหล่อเลี้ยง (จอมผีดิบมันตรัยเล่ม ๑ หน้า ๓๖๓๐) ตัวเหมือนเด็ก แต่หน้าเป็นคนแก่ เล็บแหลมเหมือนตีนเหยี่ยว (จอมผีดิบมันตรัยเล่ม ๑ หน้า ๓๖๑๓) รอยตีนกว้างประมาณ ๓ นิ้ว ยาวเกือบคืบ ลักษณะคล้ายรอยเท้าลิง เว้นแต่ตีนไม่ได้ฉีกกว้างออกไปอย่างลิง แต่อยู่ในมุมแคบชิดกับนิ้วอื่นๆเหมือนตีนคน แต่ละนิ้วเหล่านั้รยาวมีเบาะอุ้งเท้าอยู่เพียงเล็กน้อยใกล้เคียงกับตีนนกตีนกา (จอมผีดิบมันตรัยเล่ม ๑ หน้า ๓๖๑๕) มันเคลื่อนไหวไปในลักษณะวิ่งเขย่งเกงกอย (จอมผีดิบมันตรัยเล่ม ๑ หน้า ๓๗๒๕)\n</p>\n<p>\n<img src=\"/files/u7475/04nag-1.jpg\" vspace=\"20\" width=\"200\" align=\"right\" border=\"0\" height=\"280\" hspace=\"20\" />- <b>มันตรัย </b>หน้าตอบ ผิวติดกระดูก ตาลึกใหญ่ หัวโล้นเกลี้ยง ห่มผ้าย้อมเปลือกไม้สีคล้ำๆ มีลูกปะคำห้อยคอ (จอมผีดิบมันตรัยเล่ม ๒ หน้า ๓๙๙๔)ชายวัยประมาณ ๕๐ เศษ สูง ๖ ฟุต (จอมผีดิบมันตรัยเล่ม ๒ หน้า ๔๐๐๔)ควักนัยน์ตาข้างหนึ่งทำต้มยำรักษาพระเจ้ามหิทธเดชะพ่อของจิตรางคนางค์ (จิตรงคนางค์ ๒ หน้า ๓๒๘๕)\n</p>\n<p>\n<b>ที่มารูปภาพ(บนซ้าย) : <a href=\"http://www.petprauma.com/cover/wannakum39/03pidip01.jpg\">http://www.petprauma.com/cover/wannakum39/03pidip01.jpg</a></b>\n</p>\n<p>\n<b>ทีมารูปภาพ(ขวาล่าง) : <a href=\"http://www.petprauma.com/cover/wannakum45/04nag.jpg\">http://www.petprauma.com/cover/wannakum45/04nag.jpg</a></b>\n</p>\n<p>\n- <b>นาคเทวี </b>ธิดาพญานาค เหนือศีรษะประดับไว้ด้วยมงกุฏแก้วระยิบระยับเป็นรูปนาคราชสองหัวเกี่ยวไขว้กัน วงพักตร์ลักษณางามพริ้มเพราเหนือนางมนุษย์ใดในโลกของภูมิศาสตร์ ฉวีกายเป็นสีชมพูเรื่อและแดงปลั่ง ที่ริมฝีปากอิ่มเต็มประดุจกลีบกระจับแย้มเยือน ฟันขาวสะอาดปานมุก ลำคอระหงประดับซับซ้อนไปด้วยสังวาลเพชร ตาบติพย์ ทับทรวง ล้วนสกาววาววับไปด้วยอัญมณีล้ำค่า ปวงถนิมพิมพาภรณ์ รวมทั้งอาภรณ์ที่ครองร่างอยู่ สง่างามบรรเจิดวิจิตรเกินกว่านางใดในพิภพโลก (นาคเทวีเล่ม ๒ หน้า ๔๔๒๙)\n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><span style=\"color: #ffcc99\"><b>ที่มาเนื้อหา : </b><span style=\"color: #000000\"><a href=\"http://www.petprauma.com/actors/actors.html\">http://www.petprauma.com/actors/actors.html </a></span></span><b> </b></span></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><b><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\">เรียบเรียงและรวบรวมโดย : นางสาวดวงพร แซ่ลิ้ม</span></b></span>\n</p>\n<p><!--pagebreak--><!--pagebreak--></p><p> \n</p>\n<p>\n \n</p>\n<p style=\"text-align: center\">\n<img src=\"/files/u7475/03jit-1.jpg\" width=\"200\" border=\"0\" height=\"280\" />\n</p>\n<p style=\"text-align: center\">\n<b> </b><b>ที่มารูปภาพ : <a href=\"http://www.petprauma.com/cover/wannakum45/03jit.jpg\">http://www.petprauma.com/cover/wannakum45/03jit.jpg</a></b>\n</p>\n<p>\n- <b>พระเจ้ามหิทธิเดชะ </b>กษัตริย์นิทรานคร มีน้องชื่อชัยสุริยา มีลูกสาวชื่อ จิตรางคนางค์ (นาคเทวี เล่ม ๔ หน้า ๕๓๓๔)</p>\n<p>- <b>พระเจ้าชัยสุริยา </b>กษัตริย์นิทรานคร สืบต่อจากมหิทธิเดชะ เป็นน้องมหิธิเดชะ เป็นอาของจิตรางคนางค์ เป็นพ่อพันธุมวดี ทรยศต่อพี่ สุดท้ายตายด้วยยาพิษของมันตรัย(นาคเทวีเล่ม ๑ หน้า๔๓๒๑) พร้อมกับการล่มสลายของอาณาจักรนิทรานคร (นาคเทวี เล่ม ๔ หน้า ๕๓๓๔)</p>\n<p>- <b>จิตรางคนางค์ </b>ลูกมหิทธิเดชะ รั้งตำแหน่งมกุฏราชกุมารี เป็นผู้จะสืบสันตติวงค์นิทรานคร เป็นพี่สาวพันธุมวดี อายุแก่กว่า ๑๐ ปี เป็นอดีตชาติของดาริน (นาคเทวี เล่ม ๔ หน้า ๕๓๓๔) กำพร้าแม่แต่แบเบาะ (แต่ปางบรรพ์ ๔ หน้า ๖๔๕๘)</p>\n<p>- <b>ขุนพลวรมันต์ </b>คนรักของพันธุมวดี ถูกสาบเป็นก็องกอย เข้าสิงวิญญาณแงซาย เป็นผู้ชักนำให้คณะรพินทร์(ในภาคแรก) มายังนิรานคร และคอยช่วยเหลือนำดารินออกจากพันธนาการของมันตรัย (นาคเทวี เล่ม ๔ หน้า ๕๓๓๔)</p>\n<p>- <b>กษัตริย์สิงหลกะ </b>เจ้าเมืองปัญจาล เป็นพ่ออัคนีรุทร์ (แต่ปางบรรพ์ เล่ม ๑ หน้า ๕๓๔๘)</p>\n<p>- <b>อัคนีรุทร์ </b>เจ้าเมืองปัญจาล อดีตชาติของรพินทร์ (นาคเทวี เล่ม ๔ หน้า ๕๓๓๔)</p>\n<p>- <b>อราลี </b>สตรีสูงอายุ พิทักษ์มหาเทวาลัย เป็นผู้รอบรู้เสมอด้วยปราชญ์ ราชบัณฑิต ผู้รอบรู้ทิศทางโคจรของดวงดาว สนิทกับจิตรางคนางค์ (แต่ปางบรรพ์ ๔ หน้า ๖๔๕๗-๖๔๕๘)<br />\nแต่มันตรัยเรียก แม่มด ผู้รักษาเทวาลัย(นาคเทวี เล่ม ๔ หน้า ๕๓๓๕)\n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><span style=\"color: #ffcc99\"><b>ที่มาเนื้อหา : </b><span style=\"color: #000000\"><a href=\"http://www.petprauma.com/actors/actors.html\">http://www.petprauma.com/actors/actors.html </a></span></span><b> </b></span></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><b><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\">เรียบเรียงและรวบรวมโดย : นางสาวดวงพร แซ่ลิ้ม</span></b></span>\n</p>\n<p><!--pagebreak--><!--pagebreak--></p>\n<p>\n<span style=\"color: #000000\"><b>เรื่องย่อๆ </b></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #000000\"><b>ภาคแรก</b></span> \n</p>\n<p>\n<img src=\"/files/u7475/01pri01-1.jpg\" vspace=\"20\" width=\"195px\" align=\"left\" border=\"0\" height=\"243px\" hspace=\"20\" />สองราชนุกูลม.ร.ว.เชษฐา วราฤทธิ์อดีตทูตทหารบก กับม.ร.ว. ดาริน วราฤทธิ์ ศัลยแพทย์จากอังกฤษ และพันตรีไชยยันต์ อนันตรัย พระสหายได้มาติดต่อว่าจ้างรพินทร์ ไพรวัลย์พระเอกของเราซึ่งจบวิชาทหารจากสามประเทศ และลาออกจากราชการตำรวจชายแดนมาทำอาชีพพรานจับสัตว์ขาย ให้เป็นพรานนำทางติดตามหา.ม.ร.ว.อนุชา วราฤทธิ์ ราชนุกูลองค์กลางที่ประชดชีวิตจากความผิดหวังไปหาขุมทรัพย์ที่ชื่อเพชรพระอุมากลางป่าลึกกับพรานคู่ใจที่ชื่อหนานอิน ก่อนออกเดินทางจากหนองน้ำแห้งอันเป็นจุดเริ่มต้นนั้น ก็มีกะเหรี่ยงหนุ่มชื่อแงซายมาอาสาสมัครเป็นลูกหาบร่วมกับลูกน้องสี่ทหารเสือของรพินทร์คือ บุญคำ จัน เกิด เส่ย ระหว่างทางก็มีการล่าสัตว์ไปด้วย มีการไล่ราวเลียงผา ปราบเสือกินคนชื่อไอ้กุด ปราบควายป่าที่ชื่อไอ้เขาเกก ฉากใหญ่ของเรื่องคือการต่อสู้กับ "ไอ้แหว่ง" พญาช้างสารจนเชษฐาต้องบาดเจ็บทำให้การเดินทางต้องชะงักไปเดือนเศษ ระหว่างทางก็มีการเชือดเฉือนกันระหว่างรพินทร์กับแงซาย ระหว่างนั้นความรักระหว่างพระเอกรพินทร์กับดารินก็ค่อยๆก่อตัวขึ้นจากความยากลำบากที่ต้อง<img src=\"/files/u7475/05palok04-1.jpg\" vspace=\"20\" width=\"187px\" align=\"right\" border=\"0\" height=\"233px\" hspace=\"20\" />ฝ่าฟัน ระหว่างหัวหน้าคณะบาดเจ็บ คณะเดินทางพักที่หล่มช้างอันเป็นชายแดนที่จะเข้าสู่ป่าลึก เมื่อเชษฐาหายจากอาการบาดเจ็บก็ออกเดินทางต่อ ซึ่งก็ได้เจ้าคะหยิ่นนักเลงโตหัวหน้าหมู่บ้านมาเป็นลูกหาบเพิ่ม ออกเดินทางได้สองวันก็เจอสองสามีภรรยา สเตเกลนักสำรวจชาวเยอรมันกับภรรยาชื่อมาเรียและพรานนำทางชื่อส่างปา ระหว่างนี้ก็ผจญมนุษย์กินคนเผ่าสางเขียว ฝ่ายสามีถูกฆ่าตาย มาเรียถูกสางเขียวพรากตัวไป หลังทำศึกและถล่มสางเขียวจนราบเรียบก็ออกเดินทางต่อ พบเมืองโบราณต้องคำสาปชื่อ "นิทรานคร" ได้ต่อสู้และปราบพ่อมดมันตรัย จนถอนคำสาปได้<br />\nการเดินทางต่อมาก็ผจญกับสัตว์โลกล้านปี ผ่านทะเลสาปมรณะจนมาถึงเมืองมนุษย์วาร หลังจากนั้นก็พบกับภัยธรรมชาติ ทั้งพายุ ลูกเห็บ ความหนาวเย็น จนสุดท้ายก็มาถึงมรกตนคร เมื่อมาถึงมรกตนคร ความจริงสองอย่างก็ปรากฏ นั่นคือคนหายสองคนที่คณะเดินทางบากบั่นติดตามมานั้นยังมีชีวิต แต่ถูกทรราชจับติดคุกเพื่อเป็นต่อล่อให้แงซายซึ่งมาทราบภายหลังว่าเป็นรัชทายาทอันชอบธรรมของเมืองนี้มาติดกับ คณะเดินทางจึงช่วยแงซายปราบทรราชแล้วแงซายก็ได้เป็นกษัตริย์ครองเมืองมรกตนคร ร่วมกับราชินีเมยานี แล้วคณะติดตามและคนหายที่ตามพบก็เดินทางกลับบ้าน\n</p>\n<p>\n<b>ที่มารูปภาพ(บนซ้าย) :</b> <a href=\"http://www.petprauma.com/cover/wannakum39/01pri01.jpg\">http://www.petprauma.com/cover/wannakum39/01pri01.jpg</a>\n</p>\n<p>\n<b>ที่มารูปภาพ(ล่างขวา) : </b><a href=\"http://www.petprauma.com/cover/wannakum39/05palok04.jpg\">http://www.petprauma.com/cover/wannakum39/05palok04.jpg</a> \n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><b><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><span style=\"color: #ffcc99\">ที่มาเนื้อหา :</span> <a href=\"http://www.petprauma.com/content/abstract01.html\">http://www.petprauma.com/content/abstract01.html</a> </span></b></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><b><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\">เรียบเรียงและรวบรวมโดย : นางสาวดวงพร แซ่ลิ้ม</span></b></span> \n</p>\n<p><!--pagebreak--><!--pagebreak--></p>\n<p>\n<b><span style=\"color: #000000\">ภาคจบสมบูรณ์</span></b>\n</p>\n<p>\n<b>ที่มารูปภาพ(ล่างซ้าย) : <a href=\"http://www.petprauma.com/cover/wannakum45/05taepang.jpg\">http://www.petprauma.com/cover/wannakum45/05taepang.jpg</a></b>\n</p>\n<p>\n<img src=\"/files/u7475/05taepang-1.jpg\" vspace=\"10\" width=\"235\" align=\"left\" border=\"0\" height=\"332\" hspace=\"10\" />\n</p>\n<p>\nเนื้อเรื่องในภาคนี้ไม่ใช่เรื่องพรหมลิขิต หากแต่เป็นเรื่องพนม(เทียน)ลิขิต และบันดาลให้เกิดขึ้น โดยทำให้เครื่องบินบี 52 พร้อมสากกระเบือหนึ่งดุ้นตก ฝ่ายอเมริกันไม่สามารถตามหาได้ เครื่องคอมพิวเตอร์ก็เลยดีดชื่อรพินทร์ ไพรวัลย์ออกมา ให้เป็นพรานท้องถิ่นนำทางตามหาทางภาคพื้นดิน ผู้เดินทางประกอบด้วย รพินทร์ไพรวัลย์ กับพรานลูกน้อง 4 คน ฝ่ายฝรั่งมี 2 คู่ชายหญิง คือ บิลล์ สแตนลีย์ บุรุษวัย 45-46 ปี ผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธนิวเคลียร์และการบินเป็นหัวหน้าคณะ พันเอกลาร์รี่ คิ๊ธ ชำนาญการบินและเป็นพนักงานวิทยุ คริสติน่า กรูบิล นักเคมีฟิสิกส์ และอิสซาเบล มูร์ แพทย์ และนักธรณีวิทยาระดับอาจารย์มหาวิทยาลัย ร่วมกับพันตรีเชิดวุธ ไกรรณยุทธนายทหารตัวแทนฝ่ายรัฐบาลไทยไปเป็นตัวกันชน กับลูกหาบอีก 10 คน รวมทั้งหมด 20 คน การเดินทางครั้งนี้ เดินทางท่ามกลางความระแวงว่าฝ่ายอเมริกันจะทรยศหักหลังเมื่องานเสร็จเรียบร้อย เพราะเข้าใจว่าทางซีไอเออาจไม่ต้องการให้ความลับรั่วไหล การเดินทางช่วงแรกก็มีการเข้าใจผิดกันบ้าง จนเหตุการณ์ร้ายเกิดขึ้น ทำให้ฝ่ายอเมริกันต้องเปลี่ยนมาใช้ปืนล่าสัตว์ขนาดใหญ่แทน M16 ที่ใช้แต่เดิม ระหว่างนี้ตัวละครอีกตัวในภาคแรกที่คิดว่าลงนรกไปแล้ว ก็กลับฟื้นคืนชีพขึ้นมาพร้อมกับอิทธิฤทธิ์มากขึ้นคือ มันตรัย ด้วยความแค้นที่มีต่อรพินทร์ตั้งแต่ปางบรรพ์ มันตรัยจึงใช้มนต์คชสารเรียกช้างทั้งป่ามาถล่มคณะเดินทาง โดยตัวจ่าโขลงมีงาสีดำ และยังเรียกเอาผีดิบจากสุสานนิทรานครมาก่อกวนจนรพินทร์ต้องเสียลูกหาบไปสองคน รพินทร์จึงมุ่งเข้าหาต้นเหตุ พานายจ้างไปถึงนิทรานครเพื่อปิดสุสานไม่ให้มันตรัยนำออกมาใช้ได้อีก ในภาคนี้พระเอกของเราแก่ไปทางอภินิหาริย์ไปหน่อย แถมยังอุตริไปจีบสิ่งเหนือโลกอย่างนาคเทวีอีกด้วย นอกจากนี้สุขภาพของรพินทร์ก็ค่อนข้างแย่ จับไข้สั่นตั้ง 4 ครั้ง (ภาคแรกแค่ 3 ครั้งเอง) แถมยังมีโรคหลอดเลือดไปเลี้ยงสมองไม่พอแถมมาอีก เท่านั้นยังไม่พอโรค love sick จากการพลัดพราก มาถามหาอีกต่างหาก เป็นเหตุให้พระเอกเราต้องเจ็บป่วยและเครียดตลอดเรื่อง<br />\nนิยายเรื่องนี้ถ้าไม่มีเรื่องความรักๆใคร่ๆด้วยก็จะเป็นนิยายที่สมบูรณ์ไปไม่ได้ คริสติน่า สาวลูกครึ่งอเมริกัน-ตุรกีผู้สวยเหยียบสามโลก ที่ผู้ประพันธ์สร้างความใกล้ชิดและให้ช่วยชีวิตรพินทร์โดยการไต่เหวและ หน้าผาลงไปถึงสองครั้ง ตลอดจนเฝ้ารักษาพยาบาลอย่างใกล้ชิดตลอดคืนอีกหลายๆครั้ง เป็นเหตุให้พระเอกของเราเกือบเผลอใจ แต่ด้วยความเป็นรพินทร์ ไพรวัลย์ผู้เป็นสุภาพบุรุษ มีคุณธรรมและมั่นคงในความรักที่มีต่อดาริน จึงชนะใจคริสผู้เลอโฉมจนคริสซาบซึ่งและเข้าถึงหลักธรรมในที่สุด <img src=\"/files/u7475/06mongkuk-1.jpg\" vspace=\"20\" width=\"198px\" align=\"right\" border=\"0\" height=\"219px\" hspace=\"20\" />\n</p>\n<p>\nข้างฝ่ายนางเอก ดารินเมื่อได้ทราบว่าพระเอกหนีเข้าป่าไปก็เมื่อเวลาผ่านไป 7 วันแล้วจึงออกตาม โดยมีพี่ๆและไชยยันต์ร่วมออกตามด้วย เป็นการตามเพื่อนรักเพื่อนตาย ขณะที่จะออกจากหนองน้ำแห้ง หนานอินกับคะหยิ่นก็มาสมทบด้วยการชักนำของแงซาย ในช่วงแรกของการตาม เป็นการแกะทับรอยทางเดินของรพินทร์ไปทุกระยะจนถึงห้วยเสือร้อง เหตุการณ์หลังออกจากห้วยเสือร้องเป็นเรื่องราวแต่ปางหลังระหว่างดารินกับมันตรัย สุดท้ายดารินก็ปราบมันตรัยได้จากการช่วยเหลือของนาคเทวี ทั้งสองคณะมาพบกันที่มรกตนครด้วยความเข้าใจกันด้วยดี และที่นั่นก็พบซากเครื่องบินตก อันเป็นการเสร็จสิ้นพันธกิจของรพินทร์ที่มีต่อสัญญาจ้าง แงซายจัดการแต่งงานให้ดารินกับรพินทร์ด้วยความเห็นชอบของผู้ใหญ่ฝ่ายหญิง ก็เป็นแฮปปี้เอนดิ้งด้วยประการฉะนี้แล\n</p>\n<p>\n<b>ที่มารูปภาพ(ขวา) : </b><a href=\"http://www.petprauma.com/cover/wannakum45/06mongkuk.jpg\">http://www.petprauma.com/cover/wannakum45/06mongkuk.jpg</a>\n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><b><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><span style=\"color: #ffcc99\">ที่มาเนื้อหา :</span> <a href=\"http://www.petprauma.com/content/abstract01.html\">http://www.petprauma.com/content/abstract01.html</a> </span></b></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\"><b><span style=\"background-color: #000000; color: #ffffff\">เรียบเรียงและรวบรวมโดย : นางสาวดวงพร แซ่ลิ้ม</span></b></span>\n</p>\n<p>\n<b></b></p>\n<hr id=\"null\" />\n\n\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>\n<b></b>\n</p>\n<p>\n<b>คุยกันในสไตล์เด็กเรียน ๆ เล่น ๆ (ที่บ้าอ่านหนังสือ)</b>\n</p>\n<p>\nหลายคนคงสงสัยว่าชิ้นเป็นใคร (วะ?) ใหญ่มาจากไหน (=_=) ถึงได้กล้าเอาเพชรพระอุมามาแปะแบบนี้ !!\n</p>\n<p>\nความจริงแล้วชิ้นอ่านเพชรพระอุมาไม่ต่ำกว่า 3 - 4 รอบ ไม่กล้านับรวมรอบที่อ่านไม่ครบแฮะ (หลายรอบอยู่)\n</p>\n<p>\nมีหลายเสียงที่บอกว่า ลุงพนมเทียน แกไป copy plot เรื่องมาจากฝรั่ง ว่าสำนวนการเขียนไม่ได้เรื่อง บลา บลา บลา...\n</p>\n<p>\nเออ...เอากับมันสิ ถามชิ้น ชิ้นจะหาว่าเขาอิจฉากันนะ เพราะเคยเห็นไหมล่ะฮะ ? ว่ามีวรรณกรรมไทยเรื่องใดบ้าง...\n</p>\n<p>\nที่เขียนได้ยาวถึง 48 เล่ม และอาจเป็นเรื่องที่ยาวที่สุดในโลกด้วย อืม...มันก็อาจเป็นแค่ความคิดเห็นของเด็กวัยรุ่น(ตรงไหน?)คนนึง\n</p>\n<p>\nถ้ามีอะไรผิดพลาด หรือทำให้ท่านไม่พอใจประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย\n</p>\n<p>\nสุดท้าย...ขอแปะแบนเนอร์บทความของชิ้นหน่อยละกันนะฮะ =_= (แปะมันทุกที่)\n</p>\n<div align=\"center\">\n<span style=\"font-size: 16pt; font-family: \'Angsana New\'\"><a href=\"http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=464828\"><img src=\"http://i264.photobucket.com/albums/ii198/drk_hollow/s-ban.gif?t=1240067298\" /></a></span>\n</div>\n<p>\n \n</p>\n<p>\nเรียบเรียงและรวบรวมเนื้อหาทั้งหมด : นางสาวดวงพร แซ่ลิ้ม\n</p>\n', created = 1718508190, expire = 1718594590, headers = '', serialized = 0 WHERE cid = '3:c05fc1560b830d4da9809eaddd6a1295' in /home/tgv/htdocs/includes/cache.inc on line 112.
เจาะ...เพชรพระอุมา
เมื่อ อาทิตย์, 31/05/2009 - 15:54 | แก้ไขล่าสุด พุธ, 19/08/2009 - 14:03| โดย 
sss27444
ที่มารูปภาพ : http://seedang.com/files/entries/2/23648/images/1_original.jpg
ใน Blog "เจาะ...เพชรพระอุมา" จะประกอบด้วย
- แนะนำตัวละคร [หน้า ๑], รายละเอียดตัวละคร
- เนื้อเรื่องย่อ (สปอยล์เล็กน้อย)
เรียบเรียงและรวบรวมโดย : นางสาวดวงพร แซ่ลิ้ม
ช่วยด้วยครับ
นักเรียนที่สร้างบล็อก กรุณาอย่า
คัดลอกข้อมูลจากเว็บอื่นทั้งหมด
ควรนำมาจากหลายๆ เว็บ แล้ววิเคราะห์ สังเคราะห์ และเขียนขึ้นใหม่
หากคัดลอกทั้งหมด จะถูกดำเนินคดี
ตามกฎหมายจากเจ้าของลิขสิทธิ์
มีโทษทั้งจำคุกและปรับในอัตราสูง
ช่วยกันนะครับ
ไทยกู๊ดวิวจะได้อยู่นานๆ
ไม่ถูกปิดเสียก่อน
ขอขอบคุณในความร่วมมือครับ
ด่วน...... ขณะนี้
พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
มีผลบังคับใช้แล้ว
ขอให้นักเรียนและคุณครูที่ใช้งาน
เว็บ thaigoodview ในการส่งการบ้าน
ระมัดระวังการละเมิดลิขสิทธิ์ด้วย
อ่านรายละเอียดที่นี่ครับ
สมาชิกที่ออนไลน์
ขณะนี้มี สมาชิก 0 คน และ ผู้เยี่ยมชม 950 คน กำลังออนไลน์
สุดยอด อย่าลืมส่งประกวด
แต่ต้องสร้างให้มากกว่า 20 node พร้อมลิ้งค์ด้วย
-----------------------------------------------------------------------------------------
ครูพูนศักดิ์ สักกทัตติยกุล
ทำด้วยใจ ไปด้วยฝัน