ภาษาในความหมายอย่างแคบ คือ ภาษาพูดของคนทุกวันนี้ ยังมีอีกหลายภาษาที่ไม่มีภาษาเขียน แต่ละกลุ่มกำหนดภาษากันเอง เสียงในแต่ละภาษาจึงมีความหมายไม่ตรงกัน ลักษณะของภาษาทั่ว ๆ ไปมีเสียงสระและพยัญชนะ (วรรณยุกต์มีบางภาษาเช่น ไทย,จีน)
ขยายให้ใหญ่ขึ้นได้   มีคำนาม, กริยา, คำขยาย เปลี่ยนแปลงได้

ภาษาเปลี่ยนแปลงได้ เพราะสาเหตุหลายข้อ เช่น   สิ่งแวดล้อมเปลี่ยน เช่น ขายตัว ศักดินา จริต สำส่อน แกล้ง ห่ม
การพูด ได้แก่ การกร่อนเสียง และกลมกลืนเสียง
- กร่อนเสียง เช่น"หมากพร้าว" กร่อนเป็น"มะพร้าว"
-กลมกลืนเสียง เช่น"อย่างไร" กลืนเสียงเป็น "ยังไง"
ภาษาต่างประเทศ เช่นสำนวน"ในความคิดของข้าพเจ้า"เด็กออกเสียงเพี้ยน เช่นกะหนม,ไอติม,ป้อ(พ่อ)

ในการใช้ภาษานั้น เราควรทราบว่า คำไหนมีที่ใช้อย่างไร เพื่อประโยชน์ในการสื่อสาร นักไวยากรณ์ได้สังเกตความหมายและหน้าที่ของคำในประโยค แล้วจึงแบ่งคำในภาษาไทยออกเป็นหมวด หรือ ชนิดได้ 7 ชนิด คือ

ขออภัยอยู่ในช่วงปรับปรุงค่า