การเดินทางของคณะศกุนตลาใช้เวลานานพอสมควร พอถึงที่แล้วก็แจ้งพนักงานเจ้าหน้าที่ให้ทราบเรื่อง เจ้าหน้าที่นำความไปแจ้งแก่วาตายน  ผู้มีอำนาจหน้าที่เกี่ยวกับการปกครองในพระราชฐาน  วาตายนจึงไปเข้าเฝ้าท้าวทุษยันต์

                    กราบทูลว่า

                      " ขอเดชะ บัดนี้พรามณ์สองตนกับนารีว่ามาจากสำนักพระมุนีที่ริมเขาหิมาลัย จะขอเฝ้าภูวไนย โดยรับฉันทะพรกัณวาจารย์ทั้งนี้สุดแท้แต่พระภูบาลจะทรงพระกรุณาโปรดเกล้า "

                   ท้าวทุษยันต์ตรัสว่า

                     " เออ ก็บอกโสมราตปุโรหิตของเราให้ต้อนรับตามประเพณีแล้วเชื้อเชิญให้เข้ามาในนี้ รีบไปอย่าช้า "

                   วาตายนทูลว่า

                     " พระเจ้าข้า "

                  สักครู่หนึ่ง วาตายนก็นำโสมราตปุโรหิต นางโคตมี นางศกุนตลา และมิศระพราหมณ์ฤๅษีสองตนมาสู่ที่เฝ้าท้าวทุษยันต์มองดูคนเหล่านั้นด้วยไมตรีแล้วตรัสปราศรัยกับสองพราหมณ์ฤๅษีอย่างเป็นกันเองแล้วตรัสถามถึงสารทุกข์สุกดิบของพระฤๅษีผู้เป็นอาจารย์ว่าเป็นอย่างไรบ้าง สองพราหมณ์ฤาษีทูลตอบว่า ท่านอาจารย์อยู่สุขสบายดีไม่มีปัญหาอะไร  แต่ท่านอาจารย์สั่งให้พาธิดามาถวายพระองค์และมีข้อความ ให้สั่งทูลขอพระองค์โปรดสดับดังต่อไปนี้

                                               พระจันทรวงศ์ทรงขรรค์

                                               กับนางนวลจันทร์เสน่หา

                                               ได้ร่วมรักสมัครสมานมา

                                               พระสิทธายินยิมด้วยยินดี

                                               พระภูมินทร์เป็นปิ่นโปรพ

                                               เกียรติกระหลบทั่วธรณีศรี

                                               โฉมศกุนตลานารี

                                               คือสตรีผู้ยอดนงคราญ

                                               พระพรหมาเมตตาทั้งสองศรี

                                               จึ่งบันดาลสวัสดีสองสมาน

                                               ขอพระองค์จงรับเยาวมาลย์

                                               ไว้ฐานชายาร่วมฤทัย