- user warning: Table 'cache_filter' is marked as crashed and should be repaired query: SELECT data, created, headers, expire, serialized FROM cache_filter WHERE cid = '3:55f9ced46e1db242ad2180d393160282' in /home/tgv/htdocs/includes/cache.inc on line 27.
- user warning: Table 'cache_filter' is marked as crashed and should be repaired query: UPDATE cache_filter SET data = '<!--paging_filter--><p>\n <strong> </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> <img height=\"98\" width=\"389\" src=\"/files/u39954/cap6.jpg\" border=\"0\" /></strong>\n</p>\n<p>\n<strong> <img height=\"15\" width=\"448\" src=\"/files/u39954/48431_1.gif\" border=\"0\" /></strong>\n</p>\n<p>\n<strong> </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> จะกล่าวถึงศกุนตลากับนางพี่เลี้ยงทั้งสอง อนุสูยากล่าวกะศกุนตลาว่า </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " แม่ศกุนตลา ! ดูท่าทางของน้องจะเหน็ดเหนื่อยกะมัง น้องมานั่งที่ใต้ร่มไม้นี่เถอะ พี่ทั้งสองจะพัดวีให้เย็นสบาย" </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ว่าแล้วนางอนุสูยาและนงปิยวาทก็ช่วยกันพัดศกุนตลา ศกุนตลากล่าวขอบใจ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " ฉันขอบใจละคะพีทั้งสอง ช่างเอาใจใส่ในตัวน้องดีเหลือใจ แต่ตัวน้องนี้เหมือนเป็นไข้ไฝมาสุมอยู่ในอุรา ยามนอนไม่เป็นอันนิทราราวกับ จะเป็นบ้าในครั้งนี้ น้องเคราะห์ร้ายโรคมี ดูอกใจไม่อยู่กับตัว ใจฤาสั่นระริกระรัวสุดที่จะพรรณนา จึงจะหาหยูกยามากินมาทาก็ไม่รู้หาย ก็ได้แต่นั่งค่อยๆ จนกว่าจะถึงเวลาตายไปเท่านั้น " </strong>\n</p>\n<p>\n \n</p>\n<p>\n <img height=\"600\" width=\"450\" src=\"/files/u39954/100_1824_sagul_2_0.jpg\" border=\"0\" style=\"width: 346px; height: 444px\" />\n</p>\n<p>\n ที่มาของรูปภาพ <a href=\"http://thai.payap.ac.th/Teachers/wachiranatee/images/100_1824.JPG\">http://thai.payap.ac.th/Teachers/wachiranatee/images/100_1824.JPG</a>\n</p>\n<p>\n \n</p>\n<p><!--pagebreak--><!--pagebreak--></p>\n<p>\n <strong> ขณะนั้น ท้าวทุษยันต์ได้เสด็จออกมาซ่อนพระองค์อยู่ใต้ต้นไม้ แล้วคอยแอบดูแอบฟังศกุนตลาคุยกับสองพี่เลี้ยงพูดคุยกัน </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ปิยวาทกล่าวกะอนุสูยาว่า </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " นี่เธอ ! น้องเรามีอาการป่วยไข้ ฉันมีความสงสัยว่าไม่ใช่โรคธรรมดา เจ้าศกุนตลาเห็นจะต้องศรพระกามเทพเป็นแน่แท้ " </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> อนุสูยากล่าวตอบว่า </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " อุ๊ยแน่ละหล่อน ฉันเห็นเป็นแน่อย่างหล่อนว่าตั้งแต่ได้ประสบพบพระราชาเจ้านายของเรา แม่ศกุนตลานั่งแต่เศร้าโศก สร้อยละห้อยไห้ถามหล่อนดูเองเป็นไรให้รู้แน่กันเสียที " </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> แล้วก็ถามศกุนตลาว่า </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " นี่แน่ะแม่ศกุนตลา ! หล่อนบอกพี่จริงๆ สักหน่อยเถิดโรคของหล่อนนี้บังเกิดแต่ความรัก จริงฤาไม่จริง หล่อนจะมานิ่งอยู่ทำไมไม่เป็นการ ถ้าเป็นจริงพี่จะได้ช่วยคิดอ่านช่วยน้องให้ได้สมถวิลยินดี " </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ศกุนตลาตอบพี่เลี้ยงทั้งสองว่า </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> พอได้ประสบพบเนตร์ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ทรงเดชโปรพเป็นใหญ่ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> เหมือนศรศักดิ์มาปักกลางหทัย </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ดวงใจจอดอยุ่ที่ภูบาล </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> งามทรงเหมือนองค์เทวราช </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> องอาจสมชายชาติทหาร </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ซ้ำเสนาะเพราะรศพจมาน </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> อ่อนหวานชื่นไม่จืดจาง </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> นึกๆก็อยากเข้าชิด </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> แต่จิตคิดอายอางขนาง </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> จำใจต้องหานเหินรัก </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ทำไฉนจะดูให้รุได้ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ถึงดวงหฤทัยทรงศักดิ์ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> บางทีพระจะไม่จงรัก </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> พระจะไม่พักนำพา </strong>\n</p>\n<p>\n<strong></strong>\n</p>\n<p>\n<strong></strong></p>\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>\n</p>\n<p>\n<strong> ท้าวทุษยันต์ได้แอบฟังศกุนตลาเผยความในใจกะพี่เลี้ยงทั้งสองอย่างนั้น ก็ทรงดีพระทัย จึงเสด็จออกมาจากที่ซ่อน แสดงพระองค์ให้ศกุนตลาเห็นแล้วตรัสขึ้นว่า </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> โฉนนางแน่งน้อยช้อยชด </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> งามหมดหาที่ติมิได้ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ฤทธิ์รักจู่จอดยอดใจ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> คือไฟเผาดวงหัทยา </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> กามเทพทนงองอาจ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ผาดแผลงศรแกมบุปผา </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ศรศัคิ์ปักอยุ่แทบอุรา </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> หอมชื่นนาสาน่ายินดี </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ตั้งแต่ประสบพบสมร </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> จิตร์พี่นี้ร้อนดังไฟจี้ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> กลัวแต่เจ้าจะไม่ใยดี </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> พี่จึงไม่กล้ามาวอน </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ถ้ารู้ว่าน้องรักสมัครบ้าง </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ที่ไหนพี่จะห่างดวงสมร </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ขอเชยพอวายหายร้อน </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> บังอรอย่างตัดอาลัย </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> อนุสูยาทูลว่า </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " ขอเชิญพระองค์เสด็จประทับบนแท่นศิลา เพื่อพักผ่อนพระวรกายให้สบายก่อนเถิดเพคะ " </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ท้าวทุษยันต์เสด็จนั่งบนแท่นศิลา แล้วตรัสยิ้มๆ พลางขอบใจ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " ขอบใจ! แหม! ช่างร่มเย็นสบายดีเหลือเกิน ทำไมต้องล้อเล่นกับน้องเขาอย่างนั้น ทำให้น้องเขาอาย ดูซิยังสาวยังแส้ไม่เคยรักผู้ชายบ้างเลยหรือ ? " </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> อนุสูยาทูลตอบ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " ที่นี่มีแต่พวกฤๅษีชีไพร จะไปรักผู้ชายที่ไหนได้ล่ะเพคะ จนพระองค์เสด็จมาที่นี่แหละ น้องจึงจับไข้ทันที จะหายาอะไรรักษา ก็มองไม่เห็น เห็นมีแต่พระองค์นั่นแหละเพคะ จะเป็นหมอพิเศษเยียวยาได้ " </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ปิยวาทร้องห้ามอนุสูยาไม่ให้พูดมากเกินไป </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " นี่เธอพูดมากไปแล้วนะ เดี๋ยวเจ้านายของเราก็จะไม่พอใจเอาหรอก ที่จริงเรามีงานที่ต้องทำค้างอยู่นะ ไปเถอะไปรดน้ำต้นไม้ทาง </strong>\n</p>\n<p>\n<strong>โน้นดีกว่า " </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> พอสองพี่เลี้ยงชวนกันไปรดน้ำต้นไม้ ปล่อยให้ศกุนตลายืนอยู่ผู้เดียว ท้าวทุษยันต์จึงได้โอกาสเดินเข้ามาใกล้ศกุนตลาทำท่ากะลิ้มกะเหลี่ยจนที่สุดเข้าประชิดถึงตัวได้ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong></strong></p>\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>\n</p>\n<p>\n<strong> พระองค์ทรงมองนางอย่างอ่อนโยน ปล่อยพระหัตถ์มือไม้ป่ายแปะตามประสา นั่งอิงแอบแนบข้างอรไทแล้วทรงร้องเพลงรับขวัญนาง </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> โฉมเฉลา </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> นงเยาว์ยั่วยวนเสน่ห์หา </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> กามเทพแผลงศรบุษบา </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ต้องอุราเรียมไหม้ดังไปกัลป์ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ยามพี่แรกเห็นอนงนางค์ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ที่เหมือนกวางต้องศรแทบอาสัญ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ยืนนิ่งพินิจพิศพรรณ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> เลอสรรรูปเรี่ยมเอี่ยมอุไร </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> หอมกลิ่นมัลลิกาจำปาทอง </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> หอมสู้กลิ่นน้องพี่ไม่ได้ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> หอมกลิ่นบุหงาซาไป </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> หอมกลิ่นอรไทไม่ลาลด </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> รื่่นรื่นชื่นจิตติดอารมณ์ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> มิได้ชมจิตช้ำแสนกำสรด </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ขอเชิญน้องน้อยช้อยชด </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> เผยพจน์ให้เรียมได้ยิน </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ศกุนตลาแกล้งทำเหนียมอายเพราะเป็นฝ่ายเสียหาย ลุกขึ้นจากแท่นศิลา แล้วกราบทูลว่า </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " พระองค์เป็นพระราชา เป็นผู้ชายสูงสักดิ์ หม่อมฉันไม่เหมาะสมจะเป็นคู่ครอง ในรั้วในวังพรั่งพร้อมไปด้วยพระสนม พวกนางรู้จักการแต่งตัว ตกแต่งด้วยเครื่องประดับ รู้จักการปรณนิบัติดูแล แต่หม่อมฉันเป็นเพียงชาวบ้านชาวดง ไหนเลยจะสู้นางในวังได้ " </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ท้าวทุษยันต์สดับแล้วก็สงสาร จึงปลอบโยนนางอย่างอ่อนโยน </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ขวัญฟ้า </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ไฉนหล่อนแสร้งว่าฉะนี้ได้ </strong>\n</p>\n<p>\n <strong> แสนสาวสุรางค์ช่างเป็นไร </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ตัวพี่นี้ไซร้ไม่นำพา </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ขอแต่ภิรมย์ชมชิด </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> จุมพิตแต่แก้วกนิษฐา </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> เป็นคู่สามีภริยา </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> จนกว่าจะสิ้นชีวีน </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> เจ้าจะหนีพี่ไยไม่เมตตา </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> เหมือนจะแกล้งเขานฆ่าให้อาสัญ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ขอเชิญนั่งเตียงเคียงกัน </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> พอสันต์เกษมเปรมปรีดิ์ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ช่างกระไรใจคอจะเพิกเฉย </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> จะไม่ยอมให้เชยฤาโฉมศรี </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> พี่เหมือนภุมรินขอยินดี </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ที่กลิ่นเกษรสุมณฑา </strong>\n</p>\n<p>\n<br />\n \n</p>\n<p>\n <img height=\"312\" width=\"498\" src=\"/files/u39954/m-008kasol_0.jpg\" border=\"0\" />\n</p>\n<p>\n ที่มาของรูปภาพ <a href=\"http://www.hongkongfanclub.com/chayz/macro/m-008.jpg\">http://www.hongkongfanclub.com/chayz/macro/m-008.jpg</a>\n</p>\n<p>\n \n</p>\n<p><!--pagebreak--><!--pagebreak--></p>\n<p>\n <strong> ตรัสดังนั้นแล้ว ก็ทรงกอดนางไว้ในอ้อมอกอย่างแนบแน่น </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ศกุนตลาฟังท้าวทุษยันต์แล้วให้รู้สึกยินดีและรู้สึกรักพระองค์มากขึ้นทวีคูร แต่ด้วยความเป็นหญิงต้องสงวนท่าทีไว้ก่อนจึงทูลว่า </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " พระองค์ช่างตรัสประจบเอาใจ แต่ไฉนไม่สู่ขอจากพระฤๅษีมาทำลวนลามคิดจะร่วมภิรมย์กันเองอย่างนี้มันจะถูกหรือ ? " </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ท้าวทุษยันต์ตรัสตอบว่า </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> "ฉันเชื่อว่าถึงอย่างไร พระฤๅษีท่านคงอนุญาตเรื่องของการมีคู่ หญิงชายย่อมเลือกหากันเองำด้ไม่น่ามีปัญหาอะไร " </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> พระองค์ทรงสังเกตท่าทีของสกุนตลาไม่เห็นมี การปัดป้องข้องขัดสักเท่าไร จึงเข้าประคองกอดนางมาที่เผ่าสิลาเดิม แล้วก็อภิรมย์ร่วมรสสมัครสมาน </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> คลึงเคล้าเล้าโลมโฉมยง </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> อิงองค์กรกอดยอดสงสาร </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> เหมือนแมลงภู่จู่ดมบุหงาบาน </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> รักว่านซาบทรวงดวงกมล </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ลมพัดกลิ่นผกามากลั้ว </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ฟ้ารั่วโปรยปรอยเป็นฝอยฝน </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> มาลินีน้ำใสไหลวน </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ทั่วทั้งสากลยินดี </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ท้าวทุษยันต์ทรงมีความสุขเกษมเปรมปรีดิ์ตรัสชมนางมิขาดปาก แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องเสด็จกลับก็ทรงปลอบโยนนางทรงจุมพิตอย่างนุ่มนวลตระกองกอดไว้มิอยากวาง ในที่สุดก็ตรัสว่า </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " เห็นทีพี่จะต้องไปเสียทีแล้วน้องเอ๋ย " </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> แล้วทรงให้แหวนแก่นาง เพื่อดูต่างหน้าพลางตรัสว่า </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " พี่กลับไปถึงเมืองแล้ว จะส่งทูตมารับเธอไปอยู่ด้วย ไม่ต้องกังวล จะด่วนชวนไปตอนนี้ จะเป็นการดูหมิ่นพระฤๅษีไปไม่สมควร " </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ตรัสดังนั้นแล้วก็ปลอบนางให้สบายใจแล้วทรงตัดใจมาขึ้นรถกลับพระนคร </strong>\n</p>\n<p>\n<strong></strong>\n</p>\n<p>\n <img height=\"481\" width=\"600\" src=\"/files/u39954/spd_20090904110512_b.jpg\" border=\"0\" style=\"width: 226px; height: 172px\" />\n</p>\n<p>\n ที่มาของรูปภาพ <a href=\"http://www.tarad.com/_tarad/_templates/b/_modules/view_image2.phpshopurl=petchchompoo&picname=http://petchchompoo.tarad.com/shop/p/petchchompoo/imglib/spd_20090904110512_b.jpg\">http://www.tarad.com/_tarad/_templates/b/_modules/view_image2.phpshopurl=petchchompoo&picname=http://petchchompoo.tarad.com/shop/p/petchchompoo/imglib/spd_20090904110512_b.jpg</a><br />\n \n</p>\n<p>\n <a href=\"/node/84754\"><img height=\"154\" width=\"302\" src=\"/files/u39954/Korean_mizzi_illustration-15555356.jpg\" border=\"0\" /></a>\n</p>\n', created = 1715855234, expire = 1715941634, headers = '', serialized = 0 WHERE cid = '3:55f9ced46e1db242ad2180d393160282' in /home/tgv/htdocs/includes/cache.inc on line 112.
- user warning: Table 'cache_filter' is marked as crashed and should be repaired query: SELECT data, created, headers, expire, serialized FROM cache_filter WHERE cid = '3:1f0e6abf795b4db5e92966026e48b1e0' in /home/tgv/htdocs/includes/cache.inc on line 27.
- user warning: Table 'cache_filter' is marked as crashed and should be repaired query: UPDATE cache_filter SET data = '<!--paging_filter--><p>\n <strong> </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> <img height=\"98\" width=\"389\" src=\"/files/u39954/cap6.jpg\" border=\"0\" /></strong>\n</p>\n<p>\n<strong> <img height=\"15\" width=\"448\" src=\"/files/u39954/48431_1.gif\" border=\"0\" /></strong>\n</p>\n<p>\n<strong> </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> จะกล่าวถึงศกุนตลากับนางพี่เลี้ยงทั้งสอง อนุสูยากล่าวกะศกุนตลาว่า </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " แม่ศกุนตลา ! ดูท่าทางของน้องจะเหน็ดเหนื่อยกะมัง น้องมานั่งที่ใต้ร่มไม้นี่เถอะ พี่ทั้งสองจะพัดวีให้เย็นสบาย" </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> ว่าแล้วนางอนุสูยาและนงปิยวาทก็ช่วยกันพัดศกุนตลา ศกุนตลากล่าวขอบใจ </strong>\n</p>\n<p>\n<strong> " ฉันขอบใจละคะพีทั้งสอง ช่างเอาใจใส่ในตัวน้องดีเหลือใจ แต่ตัวน้องนี้เหมือนเป็นไข้ไฝมาสุมอยู่ในอุรา ยามนอนไม่เป็นอันนิทราราวกับ จะเป็นบ้าในครั้งนี้ น้องเคราะห์ร้ายโรคมี ดูอกใจไม่อยู่กับตัว ใจฤาสั่นระริกระรัวสุดที่จะพรรณนา จึงจะหาหยูกยามากินมาทาก็ไม่รู้หาย ก็ได้แต่นั่งค่อยๆ จนกว่าจะถึงเวลาตายไปเท่านั้น " </strong>\n</p>\n<p>\n \n</p>\n<p>\n <img height=\"600\" width=\"450\" src=\"/files/u39954/100_1824_sagul_2_0.jpg\" border=\"0\" style=\"width: 346px; height: 444px\" />\n</p>\n<p>\n ที่มาของรูปภาพ <a href=\"http://thai.payap.ac.th/Teachers/wachiranatee/images/100_1824.JPG\">http://thai.payap.ac.th/Teachers/wachiranatee/images/100_1824.JPG</a>\n</p>\n<p>\n \n</p>\n<p></p>', created = 1715855234, expire = 1715941634, headers = '', serialized = 0 WHERE cid = '3:1f0e6abf795b4db5e92966026e48b1e0' in /home/tgv/htdocs/includes/cache.inc on line 112.
ตอนที่ ๖ ท้าวทุษยันต์ได้กับนางศกุนตลา
เมื่อ เสาร์, 01/01/2011 - 16:40 | แก้ไขล่าสุด เสาร์, 29/01/2011 - 22:05| โดย 
ouiari
จะกล่าวถึงศกุนตลากับนางพี่เลี้ยงทั้งสอง อนุสูยากล่าวกะศกุนตลาว่า
" แม่ศกุนตลา ! ดูท่าทางของน้องจะเหน็ดเหนื่อยกะมัง น้องมานั่งที่ใต้ร่มไม้นี่เถอะ พี่ทั้งสองจะพัดวีให้เย็นสบาย"
ว่าแล้วนางอนุสูยาและนงปิยวาทก็ช่วยกันพัดศกุนตลา ศกุนตลากล่าวขอบใจ
" ฉันขอบใจละคะพีทั้งสอง ช่างเอาใจใส่ในตัวน้องดีเหลือใจ แต่ตัวน้องนี้เหมือนเป็นไข้ไฝมาสุมอยู่ในอุรา ยามนอนไม่เป็นอันนิทราราวกับ จะเป็นบ้าในครั้งนี้ น้องเคราะห์ร้ายโรคมี ดูอกใจไม่อยู่กับตัว ใจฤาสั่นระริกระรัวสุดที่จะพรรณนา จึงจะหาหยูกยามากินมาทาก็ไม่รู้หาย ก็ได้แต่นั่งค่อยๆ จนกว่าจะถึงเวลาตายไปเท่านั้น "
ที่มาของรูปภาพ http://thai.payap.ac.th/Teachers/wachiranatee/images/100_1824.JPG
สร้างโดย:
นางสาว รัตนาภรณ์ ทองอยู่ * นางสาว ลลิตา คำเพ็ง 
อ่าน 10262 ครั้ง | 
Tags: 
ช่วยด้วยครับ
นักเรียนที่สร้างบล็อก กรุณาอย่า
คัดลอกข้อมูลจากเว็บอื่นทั้งหมด
ควรนำมาจากหลายๆ เว็บ แล้ววิเคราะห์ สังเคราะห์ และเขียนขึ้นใหม่
หากคัดลอกทั้งหมด จะถูกดำเนินคดี
ตามกฎหมายจากเจ้าของลิขสิทธิ์
มีโทษทั้งจำคุกและปรับในอัตราสูง
ช่วยกันนะครับ
ไทยกู๊ดวิวจะได้อยู่นานๆ
ไม่ถูกปิดเสียก่อน
ขอขอบคุณในความร่วมมือครับ
ด่วน...... ขณะนี้
พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
มีผลบังคับใช้แล้ว
ขอให้นักเรียนและคุณครูที่ใช้งาน
เว็บ thaigoodview ในการส่งการบ้าน
ระมัดระวังการละเมิดลิขสิทธิ์ด้วย
อ่านรายละเอียดที่นี่ครับ
สมาชิกที่ออนไลน์
ขณะนี้มี สมาชิก 0 คน และ ผู้เยี่ยมชม 320 คน กำลังออนไลน์
