นิทานเรื่องที่ ๘   พระยศเกตุราชาแห่งแคว้นองคะ  สดับเรื่องนางทิพย์ที่ทีรฆะทรรศินผู้เป็นมุขมนตรีเล่าถวาย  มีพระหฤทัยใคร่ได้นางมาเป็นชายา  จึงแต่งพระองค์เป็นดาบสออกเดินทางไปพบลักษมีทัตต์พ่อค้าแล้วเสด็จลงเรือไปด้วย  ได้พบนางทิพย์นั่งดีดพิณและขับลำนำบนต้นกัลปพฤกษ์ซึ่งมีกิ่งก้านเป็นทองคำ  โผล่ขึ้นมาเหนือคลื่นน้ำแห่งท้องทะเลแล้วหายไปโดยเร็วดังคำบอกเล่า  จึงตั้งใจอธิฐานต่อพระสมุทร  ขอให้สมหวังในความรักแล้วทรงโจมลงน้ำได้ทอดพระเนตรเห็นเมืองอันวิจิตรและนางทิพย์ในเมืองนั้น  จึงได้มีความสุขอยู่ร่วมกัน   วันหนึ่งพระยศเกตุได้แอบทอดพระเนตรเห็นรากษสจับนางทิพย์กลืนกินจึงชักพระแสงดาบฟันรากษสคอขาด   ก็เห็นนางออกมาจากกายรากษสโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ   จึงตรัสถามนางว่าเพราะเหตุใด   คำถามนั้นเองทำให้นางพ้นคำสาปและระลึกชาติได้  นางทูลเล่าว่านางเป็นธิดาของเมืองนี้  ถูกบิดาสาปแล้วพระบิดาได้หนีไปอยู่เขานิษธในโลกมนุษย์   เมื่อนางพ้นคำสาปนางจะต้องรีบไปเฝ้าพระบิดาแต่พระยศเกตุทรงขอให้นางอยู่ต่ออีก ๗ วัน ครั้นถึงวันที่ ๗  ก็ตรัสชวนนางเข้าไปในห้องที่มีอ่างแก้วอันเป็นประตูสู่โลกมนุษย์   แล้วทรงกอดนางพาโจมลงอ่างไปผุดขึ้นในสระอุทยานแคว้นองคะ   เมื่ออยู่ในโลกมนุษย์พ้น ๗ วัน  นางจะกลับคืนสู่พวกตนก็เหาะไม่ขึ้นจึงต้องอยู่ในโลกมนุษย์ต่อไป  ฝ่ายทีรฆะทรรศินเมื่อทราบเรื่องก็เฝ้าแต่ตรึกตรองเรื่องนี้จนดับชีวิตไปด้วยความเสียใจ   เล่าจบเวตาลทูลถามว่าทีรฆะทรรศินเสียใจตายเพราะเหตุใด  พร้อมทั้งเสนอความคิดเห็น  พระวิกรมาทิตย์ทรงคัดค้าน  เวตาลก็ลอยกลับไปอยู่ที่ต้นอโศกตามเดิม

 แหล่งที่มาของภาพ http://sukumal.brinkster.net/meaploy/vetal/image/029.jpg