ขณะนั้น ได้มีพระฤๅษีตนหนึ่งออกมาร้องห้ามว่า               

         "  มหาบพิตร ! อย่าเลยพระองค์ ขอชีวิตกลางไว้เถิด กวางตัวนี้ได้หนีเข้ามาพึ่ง ถ้าพระองค์จะยิงลูกศรมาที่กวางตัวนี้ ก็เหมือนกับจุดไฟบนกองสำลี เปลวไฟจะลุกลามไหม้ภายในพริบตาฉันใด กวางอ่อนตัวนี้ ถ้าถูกลูกศรก็ต้องตายไปฉันนั้น  เก็บลูกศรเสียเถิดมหาบพิตร ! เอาไว้ใช้สังหารเหล่าร้าย เอาไว้ ปราบผู้มุ่งทำลายแก่ พราหมณาจารย์ ดีกว่าที่จะใช้ฆ่าสัตว์ที่หาความผิดมิได้  "                          

          ท้าวทุษยันต์ทรงลดลุกศรแล้วน้อมไหว้พระฤาษี พร้อมกับตรัสว่า  " โยมขอนมัสการท่านฤๅษี  "  พระฤๅษีทูลว่า    "  สาธุ !สมมติเทพ ! เออ ! อย่างนี้จึงจะสะสมกับบรมกษัตริย์ ควรเป็นเชื้อบุรุษรัตน์ชาติอาชาไนยขอพระองค์จงมีแต่ชัย ชนะจงเจริญด้วยพระอิสริยยศ จงมีโอรสทรงคุณธรรมเปี่ยมล้น เป็นยอดคนผู้เป็นจักรพรรดิสองแผ่นดิน " 

         "  โยมขอรับพรด้วยความยินดีไว้เหนือเศียรเกล้า โยมใคร่จะรู้จักพระคุณว่าอยู่ที่ไหน ใครเป็นอาจารย์ของท่าน ขอพระคุณช่วยบอกโยมด้วย?  ท้าวทุษยันต์ตรัสถามด้วยความเลื่อมใส  "            

          "  อาตมาอยู่มี่อาศรมในป่าแห่งนี้ เป็นศิษย์ของอาจารย์กัณวะ กาศยปะ แม่น้ำมาลินีโน่นเป็นที่สรงน้ำของอาจารย์เรา  อาจารย์ของอาตมา ท่านมีความเมตตากรุณาต่อสัตว์ไม่เลือกหน้า นางศกุนตลาผู้น่าสงสาร อาจารย์ของเราท่านก็เลี้ยงดูไว้และรักษานางดังดวงใจ นางเป็นคนมีเมตตากรุณา ต่อสัตว์  เอาใจใส่แก่ฝูงสัตว์ในป่า จนเหมือนมารดาเป็นที่รักใคร่ของสัตว์ทั้งหลาย  ถ้าพระองค์ไม่มีกิจธุระอันใด ก็ขอ เชิญเสด็จไปที่อาศรมได้คงจะได้มีการต้อนรับ  ตามธรรมเนียมประเพณี     

         เมื่อพระองค์เสด็จไปที่อาศรมก็จะได้ทอดพระเนตรเห็นประจักษ์ว่า บริษัทบริวารของพระดาบสนั้นแต่ละท่านล้วนแล้วแต่เป็นสัมมาจารีเป็นผู้ประพฤติดีประพฤติชอบด้วยกันทั้งสิ้น ก็จะทรงมีพระทัยเบิกบานแจ่มใสภูมิใจว่าพระองค์เป็นผู้พิทักษ์รักษาข้าแผ่นดิน ผู้ประพฤติดีงาม       

        ฤๅษีเชื้อเชิญ  

                             ที่มาของรูปภาพ  http://www.larnbuddhism.com/buddha/images/parvet026.jpg