กลอนสี่

"อากาศสดใส ต้นไม้ปกป้อง
อากาศหม่นหมอง ต้องช่วยรักษา
ฟื้นฟูปรับปรุง บำรุงเยียวยา
ร่วมพัฒนา รักป่ารวมใจ"

ต้นเอยต้นไม้    นานไปยิ่งสูญ
สุดแสนอาดูร          เพิ่มพูลไม่มี
มนุษย์นั้นหนา   ควรมาช่วยปลูก
ให้ออกดอกลูก        สนุกสุดใจ    

"ร้อนเอ๋ยร้อนจัง หลบหลังต้นไม้
ต้นโตใหญ่ๆ สบายจริงหนา
ร่วมมือทุกท่าน  ช่วยกันปลูกป่า
สดชื่นงามตา  อากาศรื่นรมย์"

ต้นไม้ต้นน้ำ เกิดตามธรรมชาติ
ผลิตอากาศ สะอาดเพื่อใคร
ทำลายชีวิต คนคิดตัดไม้
ต้นน้ำหายไป สร้างใหม่ยังทัน

กลอนแปด

อันต้นไม้ ทั้งใหญ่น้อย ล้วนทรงค่า
มันช่วยฆ่า พิษร้าย ให้หม่นหมอง
ปัดเป่าภัย ที่เลวร้าย เช่นน้ำนอง
โลกน่ามอง มีสีเขียว สดใสเอย

แสงโคมประทีปทองส่องสว่าง
ดอกพะยอมหอมหวนลำดวนดง
หอมกลิ่นกล้วยไม้ที่ใกล้ทาง
ลมหวนอวลกลิ่นสุมาลย์มา    
กระจ่างจับพุ่มไม้ไพรระหง
สาวหยุดประยงค์โยทะกา
บอกบาหยันพลางแล้วแลหา
ระคนกลิ่นบุหงารำไป