ตอนที่ ๒  ฤาษีร้องห้ามตามฆ่ากวาง

 ขณะนั้น ได้มีพระฤาษีตนหนึ่งออกมาร้องห้ามว่า               

         "  มหาบพิตร ! อย่าเลยพระองค์ ขอชีวิตกลางไว้เถิด กวางตัวนี้ได้หนีเข้ามาพึ่ง ถ้าพระองค์จะยิงลูกศรมาที่กวางตัวนี้ ก็เหมือนกับจุดไฟบนกองสำลี

เปลวไฟจะลุกลามไหม้ภายในพริบตาฉันใด กวางอ่อนตัวนี้ ถ้าถูกลูกศรก็ต้องตายไปฉันนั้น  เก็บลูกศรเสียเถิดมหาบพิตร ! เอาไว้ใช้สังหารเหล่าร้าย เอาไว้

ปราบผู้มุ่งทำลายแก่ พราหมณาจารย์ ดีกว่าที่จะใช้ฆ่าสัตว์ที่หาความผิดมิได้  "                   

             ท้าวทุษยันต์ทรงลดลุกศรแล้วน้อมไหว้พระฤาษี พร้อมกับตรัสว่า

         "  โยมขอนมัสการท่านฤาษี  "                   

            พระฤาษีทูลว่า 

          "  สาธุ !สมมติเทพ ! เออ ! อย่างนี้จึงจะสะสมกับบรมกษัตริย์ ควรเป็นเชื้อบุรุษรัตน์ชาติอาชาไนยขอพระองค์จงมีแต่ชัย ชนะ จงเจริญด้วย

พระอิสริยยศ จงมีโอรสทรงคุณธรรมเปี่ยมล้น เป็นยอดคนผู้เป็นจักรพรรดิสองแผ่นดิน " 

         "  โยมขอรับพรด้วยความยินดีไว้เหนือเศียรเกล้า โยมใคร่จะรุ้จักพระคุณว่าอยุ๋ที่ไหน ใครเป็นอาจารย์ของท่าน ขอพระคุณช่วยบอกโยมด้วย? 

 ท้าวทุษยันต์ตรัสถามด้วยความเลื่อมใส  "            

          "  อาตมาอยุ่มี่อาศรมในป่าแห่งนี้ เป็นศิษย์ของอาจารย์กัณวะ กาศยปะ แม่น้ำมาลินีโน่นเป็นที่สรงน้ำของอาจารย์เรา  อาจารย์ของอาตมา

ท่าน มีความเมตตากรุณาต่อสัตว์ไม่เลือกหน้า นางศกุนตลาผู้น่าสงสาร อาจารย์ของเราท่านก็เลี้ยงดูไว้และรักษานางดังดวงใจ นางเป็นคนมีเมตตากรุณา

ต่อสัตว์  เอาใจใส่แก่ฝูงสัตว็ในป่า จนเหมือนมารดาเป็นที่รักใคร่ของสัตว์ทั้งหลาย  ถ้าพระองค์ไม่มีกิจธุระอันใด ก็ขอ เชิญเสด็จไปที่อาศรมได้คงจะได้มีการ

ต้อนรับ  ตามธรรมเนียมประเพณี     

   
           เมื่อพระองค์เสด็จไปที่อาศรมก็จะได้ทอดพระเนตรเห็นประจักษ์ว่า บริษัทบริวารของพระดาบสนั้นแต่ละท่านล้วนแล้วแต่เป็นสัมมาจาร๊

เป็นผู้ประพฤติดีประพฤติชอบด้วยกันทั้งสิ้น ก็จะทรงมีพระทัยเบิกบานแจ่มใสภูมิใจว่าพระองค์เป็นผู้พิทักษ์รักษาข้าแผ่นดิน ผู้ประพฤติดีงาม "

          ฤาษีเชื้อเชิญ