สวนลุมพินี

                                                               
                    สวนลุมพินี ป็นสวนสาธารณะแห่งแรกของประเทศไทย  พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดพระราชทานที่ดินอันเป็นทรัพย์สินส่วนพระองค์ ณ ตำบลศาลาแดงจำนวน ๓๖๐ ไร่ มีพระราชประสงค์ให้จัดเป็นสวนพฤกษชาติสาธารณะ มีเครื่องเล่นและสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ เช่น สนามฟุตบอล สนามเด็ก สระว่ายน้ำ เพื่อให้ประชานทุกเพศทุกวัยได้มีโอกาสใช้สถานที่นี้สำหรับพักผ่อน และโปรดพระราชทานนามสวนสาธารณะแห่งนี้ว่า “สวนลุมพินี” อันเป็นนามที่ได้มาจากลุมพินีวัน ตำบลหนึ่งในประเทศเนปาล อันเป็นสถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้า
                    ก่อนที่จะโปรดให้ทำเป็นสวนพฤกษชาติสาธารณะนั้น มีพระราชดำริให้ใช้สถานที่นี้เป็นที่จัดงานแสดงสินค้าและผลิตภัณฑ์ด้านการเกษตรกรรมและอุตสาหกรรมของคนไทยทั่วทุกภาค โดยมีพระราชประสงค์ฟื้นฟูฐานะเศรษฐกิจไทยซึ่งอยู่ในภาวะตกต่ำหลังจากสงครามโลกครั้งที่ ๑ และโปรดพระราชทานนามงานนี้ไว้ว่า “งานสยามรัฐพิพิธภัณฑ์”
                    แต่งานครั้งนั้นยังอยู่ในระยะเพียงเตรียมการ ก็เสด็จสวรรคตเสียก่อน โครงการต่างๆ จึงต้องยุติลงโดยปริยาย
                    สวนลุมพินีได้รับการรื้อฟื้นอีกครั้ง เมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๑ รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้อยู่หัว โดยทรงมีพระบรมราชานุญาตให้พระยาคทาธรธิบดีสีหราชบาลเมือง “เทียม อัศวรักษ์” เช่าที่ด้านใต้ของสวนลุมพินีประมาณ ๙๐ ไร่ จัดเป็น วนะเริงรมย์ เปิดการแสดงมหรสพ ออกร้านขายของ บายอาหาร มีเครื่องเล่นสำหรับเด้ก เช่น กระเช้าสวรรค์ ม้าหมุน เป็นต้น และนำเงินที่ได้จากค่าเช่านี้มาปรับปรุงที่ดิน ส่วนที่เหลือเปิดเป็นสวนสาธารณะให้ประชาชนได้เข้าใช้พักผ่อนหย่อนใจตามพระราชประสงค์ของสมเด็จพระบรมเชษฐาในการพระราชทานโฉนดที่ดินสวนลุมพินีนี้ ทรงมีพระราชกระแสตอนหนึ่งว่า
                    “...ที่นี่ต้องให้เป็นวนะสาธารณะอย่างเดียว จะไปทำอื่นไม่ได้ นอกจากจะได้รับอนุญาตจากฉันและกุลทายาทต่อ ๆ ไปเท่านั้น...”
                    ปัจจุบันสวนลุมพินีนับเป็นสวนสาธารณะที่ใหญ่ที่สุดกลางกรุงเทพมหานคร และเพื่อรำลึกถึงพระกรุณาธิคุณในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวใน พ.ศ. ๒๔๘๕ รัฐบาลจึงจัดสร้างพระบรมราชานุสาวรีย์พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ผู้พระราชทานกำเนิดสวนลุมพินี ประดิษฐาน ณ ด้านหน้าของสวนลุมพินี