๑) คำเลียนเสียงธรรมชาติ  คำจำนวนไม่น้อยในภาษาที่เป็นคำเลียนเสียงธรรมชาติ  เป็นที่รู้และ ยอมรับกันแล้วว่าจะออกเสียงคำนั้น ๆ อย่างไร ผู้ที่จะใช้คำเลียนเสียงธรรมชาติ  ดังกล่าวต้องให้ตรงกัน

          ตัวอย่าง
         ก. บุคคลผู้นั้นไม่สามารถทนต่อวิพากษ์วิจารณ์ได้  แม้จะเป็นในทางสร้างสรรค์  จึงลุกจากที่ประชุมเดินลงสัน ตึงๆ  ออกไป
         คำ ตึง ๆ ทำให้เห็นภาพ แต่ถ้าใช้คำเลียนเสียงธรรมชาติว่า เดินลงส้น สวบ ๆ ย่อมไม่ถูกต้อง
                    

              น้ำค้างหยดลง เผาะ ๆ เป็นหยาดน้ำตาแห่งสวรรค์
      

      ถ้าใช้ แปะ ๆ หรือ ปุๆ   แทนคำ เผาะ ๆ  ย่อมไม่ทำให้เป็นที่จับใจได้คำเลียนเสียงธรรมชาติในบทกวีนิพนธ์ต่อไปนี้  ล้วนทำให้ผู้ฟังผู้อ่านเห็น ภาพชัดและเกิด  ความรู้สึกคล้อยตามไปด้วย      
     

                        ครืนครืนฟ้าใช้ฟ้าร้อง  เรียมครวญ
                        หึ่งหึ่ง  ใช่ลมหวน       พี่ให้
                        ฝนตกใช่ฝนนวล        พี่ทอด ใจนา
                        ร้อนใช่ร้อนไฟไหม้     พี่ร้อนกลกาม
                

                จาก ตำนานศรีปราชญ์ ของ พระยาปริยัติธรรมธาดา (แพ ตาละลักษมณ์)
    

                        ไผ่ซอ อ้อเอียด เบียด ออด      ลมลอดไล่เลี้ยวเรียวไผ่
                         ออดแอดแอดออด  ยอดไกว   แพใบไล้น้ำลำคลอง
                         กระเพื่อมพลิ้วพลิ้วปลิวคว้าง     เธอวางร่างปล่อยลอยล่อง
                         บนแพใบไผ่ใยยอง                แสงทองส่องทาบฉาบมา