หลวงประดิษฐ์ไพเราะ   

v ประวัติ             

              หลวงประดิษฐ์ไพเราะ  เกิดเมื่อวันที่ 6  สิงหาคม 2424  ที่คลองดาวดึงษ์  อำเภอเมืองสมุทรสงครามมีชื่อเดิมว่า" ศร ศิลปบรรเลง"  เป็นบุตรนายสิน  ศิลปบรรเลง ครูปี่พาทย์ที่มีชื่อเสียงของจังหวัดสมุทรสงคราม กับนางยิ้ม ศิลปบรรเลง ในวัยเด็กเมื่ออายุ 11 ปีนั้นได้เริ่มเรียนดนตรีอย่างจริงจังกับบิดา ต่อมาสมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยาภาณุพันธุ์วงศ์วรเวช  รับสั่งให้เรียนดนตรีกับครูดนตรีมีชื่ออีกหลายท่าน  จนกระทั่งมีความสามารถเป็นที่ยอมรับจึงเข้าเป็นนักดนตรีประจำวง " บูรพาภิรมย์" และได้รับตำแหน่งจางวางมหาดเล็กในพระองค์จากสมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยาภาณุพันธุ์วงศ์วรเวช  เมื่อคราวเดี่ยวเพลงกราวถวาย  พร้อมกับแหวนเพชรเป็นรางวัล ในความเป็น ยอดฝีมือตีระนาดที่หาตัวจับยาก  หลังจากนั้นได้รับชัยชนะจากการประชันวงกับระนาดฝีมือเอก   ด้วยเพลง"กราวในทางฝัน" (คือฝันไปว่าครูเทวดามาต่อเพลงให้)จึงทำให้มีชื่อเสียงโด่งดังมากกว่าครูปี่พาทย์ซึ่งเป็นบิดาจนชื่อจางวางศร เป็นที่ติดปากของคนทั่วไป และไม่เพียงแต่มีฝีมือสุดยอดในการตีระนาดเท่านั้น    เครื่องดนตรีชนิดอื่น ก็สามารถจะบรรเลงได้อย่างไม่แพ้ใครไม่ว่าจะเป็น  ซอหรือปี่  ที่สามารถค้นหาวิธีการเป่าปี่ให้มีเสียงสูงขึ้นกว่าปกติถึง 2 เสียง โดยผันลงต่ำได้ทันที                  

            นอกจากนั้นยังสามารถแต่งเพลงได้อย่างรวดเร็วและฉับพลัน    มีกลเม็ดเด็ดพรายอย่างเหนือชั้น ในสมัยที่รับราชการอยู่วังบูรพาภิรมย์นั้น มีการประกวดประชันเพลงที่แต่งใหม่บ่อยครั้ง ทั้งเพลงสามชั้น เพลงเดี่ยวโดยเฉพาะ การประกวดสมองในการคิดประดิษฐ์ทางรับ  คือการนำเพลงที่ไม่เคย รู้จักมาร้องส่ง ให้ปี่พาทย์รับ ซึ่งจางวางศร ก็สามารถนำวงรอดไปได้ทุกครั้งด้วยปฏิภาณไหวพริบเฉียบขาดแม้แต่เพลงยาวที่ยาวถึง 10 จังหวะเช่นเพลง คุณลุงคุณป้า ซึ่งภายหลังท่านได้ปรับปรุงเป็นเพลงอะแซหวุ่นกี้ ในเวลาต่อมาพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทอดพระเนตรการบรรเลงเพลงที่จางวางศรเป็นต้นตำรับประดิษฐ์คิดค้น และบรรเลงเป็นครั้งแรกขึ้นในพิธีเปิดประตูท่าหลวง ที่จังหวัดสระบุรี  คือเพลงทางเปลี่ยน  ซึ่งเป็นการบรรเลงเพลงเดียวกันไม่ให้ซ้ำกันในแต่ละเที่ยว  เมื่อการบรรเลงสิ้นสุดลง  พระองค์ทรงมีพระราชดำรัสชมเชยยกย่องความสามารถในศิลปะการดนตรี จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ   พระราชทานบรรดาศักดิ์   ให้เป็น" หลวงประดิษฐ์ไพเราะ" นับตั้งแต่นั้นมาหลวงประดิษฐ์ไพเราะมีชีวิตอยู่อย่างมีคุณค่า สรรสร้างผลงานไว้เป็นสมบัติแก่ลูกหลานมากมาย  ด้วยฝีมือชั้นครูที่มีลีลาในการเล่นและแต่งเพลงที่ยอดเยี่ยมหาคนเปรียบเทียบได้ยากมากจนถึงวันที่ 8 มีนาคม 2497 เวลา 19.45 น. รวมอายุได้ 74 ปีเศษจึงสิ้นชีวิตลง พร้อมกับสิ้นยุคดนตรีไทยฟูเฟื่องที่สุดไปด้วยท่านได้ฝาก ผลงานไว้จนถึงปัจจุบันมากมาย  เช่น คิดโน๊ตตัวเลขสำหรับเครื่องดนตรีไทยขึ้นจนได้รับการปรับปรุงใช้กันมาจนถึงทุกวันนี้  และยังได้ประดิษฐ์เพลงที่มีท่อนนำ (INTRODUCTION) ขึ้นเป็นต้นตำรับการบรรเลงดนตรีไทย  , ต้นตำรับการเปลี่ยนเพลงเป็นทางต่างๆ  , ต้นตำรับเพลงกรอที่อ่อนหวานไพเราะ, เดี่ยวระนาด 2 รางด้วยลีลาที่เหมาะสม, บรรเลงและแต่งเพลง 4 ชั้น รวมถึงเป็นผู้นำอังกะลุงของชวาเข้ามาในเมืองไทยอีกด้วย  นอกจากนั้นยังได้แต่งบทเพลงไว้หลายบท  เช่น กระแตไต่ไม้โหมโรง, เขมรราชบุรีสามชั้น, เขมรปากท่อเถา,แขกสาหร่ายเถา,แสนคำนึงเถา, นกเขาขะแมร์เถา, ลาวเสี่ยงเทียนเถา,ภิรมย์สุรางค์เถา,พราหมณ์ดีดน้ำเต้า, และอื่นๆ อีกมากมาย

 v บทบาทในการส่งเสริมวัฒนธรรมและภูมิปัญญาไทยโดยสังเขป

ท่านคิดโน๊ตตัวเลขสำหรับเครื่องดนตรีไทยขึ้น จนได้รับการปรับปรุงใช้กันมาจนถึงทุกวันนี้  และยังได้ประดิษฐ์เพลงที่มีท่อนนำ (INTRODUCTION) ขึ้นเป็นต้นตำรับการบรรเลงดนตรีไทย  , ต้นตำรับการเปลี่ยนเพลงเป็นทางต่างๆ  , ต้นตำรับเพลงกรอที่อ่อนหวานไพเราะ, เดี่ยวระนาด 2 รางด้วยลีลาที่เหมาะสม, บรรเลงและแต่งเพลง 4 ชั้น รวมถึงเป็นผู้นำอังกะลุงของชวาเข้ามาในเมืองไทยอีกด้วย    

v นักเรียนสามารถมีส่วนร่วมในการส่งเสริมวัฒนธรรมและภูมิปัญญาให้อยู่คู่กับสังคมได้โดยวิธีใดบ้าง  

  1.ประพฤติปฏิบัติตามวัฒนธรรมประเพณีของไทย

2. รู้จักการไหว้ เคารพและอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่

3.ส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมไทย เขียนภาษาไทยให้ถูกต้อง

4.เดินรณรงค์ให้คนไทยหันมาสนใจวัฒนธรรมของไทย

5.ส่งเสริมภูมิปัญญาไทยโดยการกินของไทยใช้ของไทย

แหล่งอ้างอิง _{http://www.maeklongdee.com/pageperson_sone.htm}

คณะผู้จัดทำ 

นายสิริศักดิ์   พรหมดวง   ม.4/4  เลขที่ 8

นายกุลชาติ   จัดกระบวนพล   ม.4/4  เลขที่ 20

นายธนฤกษ์    อัมพุนันท์   ม.4/4   เลขที่ 21