คำกริยา คือ คำที่ใช้แสดงอาการ การกระทำของ คน สัตว์ สิ่งของต่างๆ มี ๔ ชนิด คือ

๑.  อกรรมกริยา คือ กริยาที่ไม่ต้องการกรรมมารับ  เป็นกริยาที่มีความสมบูรณ์ในตัวเอง เช่น น้องนอน  น้ำท่วม  ฝนตก  แดดออก นกบิน  เป็นต้น

๒.  สกรรมกริยา  คือ กริยาที่ต้องการกรรมมารับข้างท้าย ไม่เช่นนั้น จะเป็นประโยคทีีไม่ได้ใจความ เช่น ฉันกินข้าว   น้องเปิดหน้าต่าง   แม่ไปตลาด  พ่อรดน้ำต้นไม้  เป็นต้น 

๓.   กริยานุเคราะห์  คือ  กริยาช่วย เป็นกริยาที่ช่วยบอกความหมาย สภาพ เวลา หรือการทำหน้าที่ของกริยาอื่นในประโยคให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ได้แก่คำว่า แล้ว อาจ น่า น่าจะ  ต้อง ควร จะ  กำลัง  เป็นต้น เช่น เขาน่าจะเป็นตำรวจ

๔.  วิกตรรถกริยา  คือ กริยาที่บอกใจความยังไม่สมบูรณ์ต้องมีคำอื่นมารองรับ แต่คำที่มารองรับนั้นไม่ถือว่าเป็นกรรม  ได้แก่คำว่า เป็น คือ เหมือน คล้าย มี เท่า ประดุจ ดัง เป็นต้น ตัวอย่าง  เธอเหมือนแม่เธอมาก   พ่อแม่รักลูกประดุจแก้วตาดวงใจ  เขาเป็นตำรวจ  เป็นต้น