หน้าหลัก         ภาษาบาลี-สันสกฤต      ชนิดของคำ       อักษรควบกล้ำ      ชนิดของประโยค      ระดับภาษา     

 เสียงในภาษาไทย        อักษรคู่ - อักษรเดี่ยว      คำมูล - คำประสม      เสียงวรรณยุกต์      เสียงในภาษาไทย      

 คำซ้ำ - คำซ้อน      พยางค์และมาตราตัวสะกด         ไตรยางศ์           ธรรมชาติของภาษา          สรรพนาม

คำกริยา  คือคำแสดงอาการ  การกระทำของคำนาม  หรือ  สรรพนาม  หรือ แสดงการกระทำของประธาน  ในประโยค มี  ๔  ชนิด                              
        ๑.  สกรรมกริยา      คือ  กริยาที่ไม่สมบูรณ์ในตัวเอง  จะต้องมีกรรมมารับข้างท้าย  จึงจะได้ความสมบูรณ์  เช่น 
                                   ชาวบ้านยิงเสือ  เด็กนักเรียนถือ  พาน  ครูชมศิษย์

        ๒.  อกรรมกริยา     คือ  คำกริยาที่มีความหมายครบถ้วนสมบูรณ์ในตัวเอง  ไม่จำเป็นต้องมีกรรมมารับท้าย  เช่น
                     นายกรัฐมนตรีป่วย   นกเขาของเขาตายแล้ว  กระดาษปลิว

        ๓. วิกตรรถกริยา   หรือ  กริยาอาศัยส่วนเติมเต็ม  เป็นกริยาที่ไม่มีความสมบูรณ์ในตัวเอง  ต้องมีคำตามมาข้างหลัง  หรือมีคำมาเติมข้างท้ายจึงจะมีความสมบูรณ์  กริยาพวกนี้ได้แก่คำ   เป็น  เหมือน  คล้าย  เท่า  คือ  ดุจว่า  เช่น
                      ฉันเป็นครู  เธอเหมือนคุณแม่เธอ  แมวคล้ายเสือ  คนดีคือผู้มีเกียรติ

        ๔.  กริยานุเคราะห์  คือ กริยาที่ทำหน้าที่ช่วยหรือ  ประกอบกริยาสำคัญในประโยค  ได้แก่คำ  คง  พึง  กำลัง  ย่อม  น่า  จะ  จง  โปรด  เช่น
                                   โปรดงดบุหรี่  เราต้อง  ทำงาน  ฝนน่าจะตก