ร่องที่เป็นเกลียวในลำกล้องของปืนเล็กยาว

เดิมทีแล้ว ปืนเล็กยาวถูกใช้โดยนักแม่นปืน ขณะที่ทหารราบจะใช้อาวุธที่ทรงอานุภาพมากกว่า อย่างปืนคาบศิลา ซึ่งจะยิงกระสุนกลมๆ ซึ่งอาจมีขนาดถึง 19 ม.ม. (0.75 นิ้ว) เบนจามิน โรบินส์ เป็นนักคณิตศาสตร์ชาวอังกฤษ ได้รู้ว่ากระสุนจะพุ่งได้เร็วกว่ากระสุนแบบกลม งานของโรบินส์และคนอื่นๆ นั้น กว่าจะได้การยอมรับก็ต้องรอจนถึงทศวรรษที่ 18

ในช่วงกลางทศวรรษที่ 19 อย่างไรก็ตาม การปรับปรุงที่เหมาะสมทำให้ปืนคาบศิลาถูกแทนที่ด้วยปืนเล็กยาว—มักจะยิงทีละนัด บรรจุกระสุนทางด้านท้าย—ถูกออกแบบมาเพื่อการเล็ง , จะถูกยิงอย่างรอบคอบโดยทหารบางคน จากนั้น จนถึงปัจจุบัน ปืนเล็กยาวก็เริ่มมีพานท้าย เพื่อประทับยิง ปืนเล็กยาวของกองทัพในช่วงแรก อย่าง ปืนไรเฟิลบาร์คเกอร์ มันมีขนาดสั้นกว่าปืนคาบศิลา และมักใช้โดยพลแม่นปืน จนกระทั่งทศวรรษที่ 20 ปืนเล็กยาวเริ่มมีความยาวมาก—ปืน 1890 มาตินี่ เฮนรี่ มีความยาวเกือบ 2 เมตร และติดดาบปลายปืน ความต้องการอาวุธที่กระชับขึ้นของทหารม้าทำให้เกิดปืนเล็กสั้น (Carbine) ขึ้นมา

ปืนเล็กยาว แบบ ๙๙
ขนาด 7.7×58 mm. Arisaka

ปืนเล็กยาวบรรจุเอง แบบ 88 ขนาด .30 นิ้ว

ปืนเล็กยาว แบบ 05
ขนาด 7.62×51 mm. NATO

เอ็ม 16
ขนาด 5.56x45 mm. NATO