เพลงโหมโรงวา
เดิมเพลงโหมโรงเสภาอย่างเพลงโหมโรงมหรสพ ซึ่งมีมากมายหลายเพลงด้วยกันล้วนแต่ยาวทั้งสิ้น เมื่อการบรรเลงปี่พาทย์ประกอบเสภาต้องโหมโรงอยู่เป็นเวลานาน  เป็นการเสียเวลาที่ผู้ฟังจะทนรออยู่ได้ถ้ายิ่งเป็นองค์พระมหากษัตริย์ด้วยแล้ว ก็จะทรงรำคาญเวลาที่รอนี้อีกหลายเท่า จึงโปรดเกล้าให้รวบรัดตัดความบรรเลงแต่เพลงวา เป็นเพลงโหมโรงแต่เพลงเดียวก็เป็นการทันอกทันใจผู้ฟังเสภามากขึ้น จึงถือเป็นประเพณีนี้สืบมาแต่วิสัยศิลปินก็เหมือนนักเลงวิทยาการทั้งหลาย ถ้าต้องทำสิ่งใดซ้ำซากอยู่เช่นนี้ทุกครั้ง โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงงอกงาม จึงมีผู้ประดิษฐ์คิดทำเพลงอื่นอันมีจังหวะหน้าทับเป็นประเภทเดียวกันกับเพลงวามาบรรเลงแทน ต่อเมื่อจะจบให้ขับเสภา จึงนำทำนองอันเป็นวิธีจบของเพลงวาไปใช่ต่อท้าย

แหล่งที่มารูปภาพ:
http://www.finearts.go.th/th/board/topic_img/00000007/saunkaew.jpg

ต่อไป