แหล่งที่มารูปภาพ:
http://203.144.136.10/service/mod/heritage/nation/musical/img16.jpg

โกร่ง
       เป็นเครื่องอีกอย่างทำจากไม้ไผ่ จะเรียกว่าเกราะยาวก็ได้ เพราะใช้ลำไม้ไผ่ยาวประมาณ1-2วา ปาดเป็นรูยาวไปตามปล้องไม้ไผ่เวลาตีใช้วางราบไปตามพื้น มีไม้รองหัวท้ายถ้าเป็นโกร่งขนาดยาว ก็ต้องมีไม่รองกลางลำด้วย
      ไม้ตีจะใช้ซีกไม้ไผ่ขนากยาวเหลาให้เกลี้ยงเกลาเพื่อมิให้มือบาดมือเจ็บคนหนึ่งใช้ไม้ตีอันหนึ่งด้วยมือของคนข้างหนึ่งหรือใช้ตีด้วยมือทั้งสอง มือละอันก็ได้และตีพร้อมกันหลายคนได้แต่ข้อสำคัญต้องตีให้ลงจังหวะพร้องกันและที่เรีกเครื่องตีชนิดนี้ว่า "โกร่ง"แต่เดิมคงจะเรียกตามเสียงทีได้ยินเป็นสำเนียงนี้

แหล่งที่มารูปภาพ:
http://www4.msu.ac.th/satit/studentProj/2548/Selectted/M102/g02-Thaiclassicalmusic/IMGS/krabpuang.jpg

แหล่งที่มารูปภาพ:
http://thaimusic.site90.com/1kubpong.jpg

กรับพวง
ต่อมาเกิดมีกรับอีกชนิดหนึ่ง ตอนกลางทำด้วยไม้บาง ๆ หรือด้วยแผ่นทองเหลือง หรือด้วยงา หลาย ๆ อัน และทำไม้แก่นหรืองา 2 อัน เจาะรูตอนหัว ร้ยเชือกประกบไว้สองข้างอย่างด้ามพัด  เมื่อตีใช้มือหนึ่งถือตรงหัวทางเชือกร้อย แล้วฟาดอีกข้างหนึ่งลงบนอีกฝ่ามือหนึ่ง  และคงจะเนื่องจากเกิดมีกรับขึ้นหลายชนิด จังบัญญัติชื่อไว้ให้เป็นที่หมายรู้กัน คือ เรียกกรับชนิดหลังนี้ว่า "กรับพวง" เรียกกรับชนิดทำด้วยไม้ไผ่ของเดิมและกรับที่ทำด้วยไม้แก่นหรือไม้จริงว่า "กรับคู่"

ต่อไป