ข้าวโพดโปรตีนสูง

ข้าวโพดเป็นอาหารเลี้ยงปศุสัตว์ที่สำคัญ และบ่อยครั้งที่พบก็คือ ปศุสัตว์ที่ใช้ข้าวโพดเลี้ยงเป็นอาหารหลัก มักด้อยโภชนาการ เนื่องจากว่า พันธุ์ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ที่ปลูกกันโดยปกติ คุณภาพของโปรตีนต่ำ และปริมาณกรดอมิโนไม่สมดุลย์ (กรดอมิโน คือ หน่วยย่อยของโปรตีน) เป็นเวลานานหลายปีทีเดียว ที่นักปรับปรุงพันธุ์ได้พยายาม ที่จะพัฒนาพันธุ์ข้าวโพดเพื่อให้มีปริมาณโปรตีนสูง แต่กระบวนการที่จะปรับปรุงเรื่องโปรตีน เพื่อให้มีทั้งคุณภาพและปริมาณในข้าวโพดพันธุ์เดิมๆ นั้น ช้ามาก ความสำเร็จจึงค่อนข้างจำกัด เมื่อไม่นานมานี้ นักปรับปรุงพันธุ์พืชได้พยายามใช้เครื่องมือทางเทคโนโลยีชีวภาพหลายอย่างเพื่อจะเติมสารพันธุกรรมที่มีผลในการกระตุ้นการสร้างกรดอมิโนคุณภาพดีลงในข้าวโพด โครงการวิจัยเหล่านี้หลายโครงการ ให้ผลเป็นที่น่าพอใจ มีโครงการหนึ่งพบว่า เราสามารถเพิ่มระดับของกรดอมิโน “ไลซีน” ขึ้นได้เฉลี่ยร้อยละ 35 และโปรตีนโดยรวมร้อยละ 26 ซึ่งนับว่าเป็นนวัตกรรมที่น่าตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง เพราะการที่ไลซีนเพิ่มขึ้น จะมีผลช่วยปรับปรุงคุณภาพ และคุณค่าจากโภชนาการของโปรตีนโดยรวมอย่างมหาศาล ในขณะที่ข้าวโพดพันธุ์เดิมๆ มีปริมาณกรดอมิโนจำเป็นตัวนี้น้อยมาก นักวิทยาศาสตร์จึงมีความมั่นใจว่าจากการค้นพบวิธีดังกล่าวนี้ พวกเขาจะสามารถพัฒนาพันธุ์ข้าวโพดให้มีปริมาณโปรตีนสูงขึ้นกว่านี้ได้อีก ในอนาคตอันใกล้

การใช้เทคนิคของเทคโนโลยีชีวภาพอย่างเช่น genetic marker นี้เป็นสิ่งที่ทำให้นักปรับปรุงพันธุ์ สามารถย่นระยะเวลาในการหาพันธุ์พืชใหม่ได้เร็วกว่าวิธีการดั้งเดิม เป็นเดือนๆ  หรืออาจเป็นปีๆ ด้วยซ้ำ การใช้ genetic marker  สามารถช่วยให้นักปรับปรุงพันธุ์พืช เริ่มต้นการคัดเลือกได้ ตั้งแต่ในระดับเซลล์  โดยการค้นหาสารพันธุกรรมหรือยีนส์ ที่ควบคุมลักษณะที่เราต้องการและตรวจสอบได้ ตั้งแต่ระยะแรกของการผสมข้ามพันธุ์  ว่าลักษณะดังกล่าวถ่ายทอดไปสู่รุ่นลูกหรือไม่   แทนที่จะต้องผ่านขบวนการผสมเกสรข้ามพันธุ์  แล้วนำลูกผสมที่ได้ไปปลูก  แล้วจึงจะคัดเลือกลักษณะพันธุ์ได้ว่ามีลักษณะที่เราต้องการหรือไม่