ป่าไม้ เป็นระบบนิเวศซึ่งมีการปกคลุมของต้นไม้อย่างหนาแน่นมากหรือน้อย และมีขนาดเพียงพอที่จะทำให้เกิด ภูมิอากาศจุลภาค (micro climate) และสภาพทางนิเวศวิทยาซึ่งแตกต่างอย่างชัดเจนจากพื้นที่นอกป่า โดยเฉพาะในเรื่องของอุณหภูมิ ความชื้น แสง ลม ความชื้นสัมพัทธ์ และดิน มีองค์ประกอบและสิ่งแวดล้อมต่างๆ เกื้อกูลซึ่งกันและกัน ให้คงสภาพความเป็นป่าไม้ไว้ เช่น ภูเขา ลำน้ำ ลำห้วย ลำธาร สัตว์ป่า ดิน หิน พืชชั้นสูง พืชชั้นต่ำ แมลง ทำให้เกิดระบบนิเวศหนึ่งซึ่งมีความสลับซับซ้อน   

ป่าไม้จึงเป็นสังคมสิ่งมีชีวิตที่ประกอบด้วย พืชพรรณน้อยใหญ่นานาชนิด ขึ้นอยู่ร่วมกันอย่างเกื้อกูลและเป็นปัจจัยที่ทำให้เกิดสิ่งมีชีวิตอื่นๆ เช่น สัตว์ป่า จุลินทรีย์ในดิน ตลอดจนสิ่งไม่มีชีวิต เช่น ดิน หิน น้ำ แร่ธาตุ ทำให้เกิดระบบนิเวศหนึ่ง ซึ่งมีความสลับซับซ้อนซึ่งจะทำให้ภูมิอากาศ และสภาพแวดล้อมแตกต่างจากภายนอกป่าอย่างชัดเจน จึงสามารถแบ่งองค์ประกอบของป่าไม้ออกเป็น 2 ส่วน หลักๆ ได้แก่ ส่วนที่อยู่เหนือพื้นดิน ได้แก่ ไม้ยืนต้น ไม้พุ่ม ไม้ล้มลุก หญ้า ไลเคน และเฟิร์นต่างๆ รวมทั้งสัตว์ป่าที่อาศัยอยู่บนดิน เช่น สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม สัตว์เลื้อยคลาน สัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก นก ตลอดจน แมลงต่างๆ และส่วนที่อยู่ใต้ดิน ได้แก่ ดิน หิน น้ำในดิน และจุลินทรีย์ในดิน เป็นต้น

ในประเทศไทยได้แบ่งประเภทของป่าออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ๆ ด้วยกันคือ 

•  ป่าไม่ผลัดใบ (evergreen forests) 

                 1. ป่าดิบชื้น

                 2. ป่าดิบแล้ง

                 3. ป่าดิบเขา

                 4. ป่าสนเขา

                 5. ป่าชายเลน

                 6. ป่าพรุ

•  ป่าผลัดใบ (deciduous forests)  

                1. ป่าเบญจพรรณ

                2. ป่าเต็งรัง