จากนั้นเมื่อแพทย์ได้ทำการตรวจรักษา และได้วินิจฉัยว่าเด็กมีอาการในระดับไหน แล้วจะใช้การบำบัดรักษาแบบใดบ้าง ซึ่งส่วนใหญ่ถ้าเป็นเด็กเล็ก คุณหมอจะใช้เรื่องศิลปะเข้ามาช่วยทำการบำบัด เพราะศิลปะเป็นเรื่องใกล้ตัวเด็ก โดยคุณหมอจะส่งเคสต่อไปให้คุณอนุพันธ์ ซึ่งเป็นนักศิลปะบำบัด  เมื่อคุณอนุพันธ์ได้รับข้อมูลและประวัติของคนไข้ ก็จะเริ่มจดบันทึกเรื่องการใช้สีของเด็ก เพราะสีที่เด็กเลือกใช้สามารถบอกเล่าลักษณะและอารมณ์ของตัวเด็กได้ เด็กบางคนจะเลือกหยิบเฉพาะสีแดงทุกครั้ง ในขณะที่บางคนระหว่างทำงานศิลปะก็จะต้องเข้าห้องน้ำล้างมือบ่อยมาก เพราะรู้สึกว่าตัวเองมือสกปรกอยู่ตลอดเวลาก็มี มีบางกรณีที่มากหน่อย ก็คือมีเรื่องกังวลตลอดเวลา เช่น มีอยู่กรณีหนึ่งเป็นเด็กผู้หญิงมีความวิตกอยู่ตลอดเวลาว่าถ้าอยู่กับผู้ชายสองคนกลัวจะถูกข่มขืน ซึ่งแรกๆ ก็เป็นปัญหากับคุณอนุพันธ์ค่อนข้างมาก เพราะเด็กจะกลัว แต่เมื่อได้รับการรักษาอย่างต่อเนื่อง ปัจจุบันก็ดีขึ้น
       
       กรณีของเด็กหญิงที่กลัวจะถูกข่มขืน คุณหมอจอมเล่าให้ฟังว่าส่วนหนึ่งเกิดจากการที่เด็กคนนี้พบเห็นข่าวสารอยู่ทุกวี่วัน และได้ยินคำพูดซ้ำๆ ทำให้เกิดเป็นภาพฝังใจ และวิตกกังวลอยู่ตลอดเวลา กรณีนี้คุณหมอต้องใช้การรักษาแบบอื่นร่วมด้วย ทั้งยา และครอบครัวบำบัด
 

      
       เรื่องครอบครัวบำบัดเป็นเรื่องจำเป็นสำหรับเด็กที่เกิดปัญหา ยกตัวอย่าง กรณีที่เด็กพบเห็นพฤติกรรมของคุณพ่อคุณแม่ทะเลาะกันเป็นประจำ เด็กก็ซึมซับ และเกิดความวิตกกังวลกลัวว่าพ่อแม่จะแยกทางกัน ก็ทำให้เด็กเครียด เด็กบางคนอาจแสดงออกมาด้วยพฤติกรรมที่ก้าวร้าว ซึ่งหากเด็กได้รับการบำบัดจากคุณหมอ แต่ถ้ายังไปพบเห็นพฤติกรรมนั้นๆ ที่บ้านเป็นประจำ ก็ไม่ทำให้เด็กดีขึ้น
       
       ฉะนั้น คุณหมอจะทำความเข้าใจกับคุณพ่อคุณแม่ว่าต้องมีส่วนช่วยเหลือร่วมกัน ต้องได้รับความร่วมมือจากครอบครัวด้วย คุณพ่อคุณแม่หรือผู้ใหญ่ที่เป็นปัญหาต้องพยายามปรับเปลี่ยนพฤติกรรมด้วย ไม่เช่นนั้นแล้ว การรักษาก็ไม่เป็นผล