"เงินตรา" เป็นสิ่งที่มนุษย์คิดประดิษฐ์ขึ้นมา เพื่อใช้เป็นสื่อกลาง
           ในการแลกเปลี่ยนสินค้าและเป็นเครื่องวัดมูลค่าของสิ่งของและการบริการ

                                                                      บริเวณอันเป็นที่ตั้งของประเทศไทยในปัจจุบันนี้ ได้พบเงินตรา
           โบราณที่ผลิตขึ้นตั้งแต่ ยุคฟูนัน (พุทธศตวรรษที่ 6)ยุคทวารวดี (พุทธศตวรรษที่ 
           11) ยุคศรีวิชัย (พุทธศตวรรษที่ 13) และยุคลพบุรี (พุทธศตวรรษที่12) 
           เมื่ออาณาจักรสุโขทัยก่อตั้งขึ้นในพุทธศตวรรษที่ 18 ได้มีการผลิตเงินตรา
           พดด้วงขึ้นเป็นครั้งแรก และได้ใช้สืบต่อกันมาจนถึงสมัยรัตนโกสินทร์ สำหรับ
           เงินพดด้วงนั้นถือได้ว่าเป็นเอกลักษณ์ทางเงินตราของไทยเนื่องจากมีรูปร่าง 
           ไม่เหมือนเงินตราสกุลอื่นใดในโลก 
   

                          นอกจากเงินพดด้วง ยังมีเงินชนิดอื่น ได้แก่ "เบี้ย" ซึ่งเป็น
           เปลือกหอยน้ำเค็มชนิดหนึ่ง ที่ชาวต่างชาตินำเข้ามาจากหมู่เกาะมัลดีฟ
           และได้ใช้เป็นเงินตราในช่วงเดียวกับที่มีการใช้เงินพดด้วง

                          คือตั้งแต่สมัยสุโขทัยจนถึงสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นในรัชสมัยพระบาท
                                                        สมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวซึ่งในขณะนั้นประเทศไทย มีการ ติดต่อค้าขายกับต่าง
              ประเทศมากขึ้น การใช้เงินพดด้วงซึ่งผลิตด้วยมือไม่คล่องตัว จึงได้โปรด เกล้าฯ ให้
              ตั้งโรงงานผลิตเงินเหรียญแบบต่างประเทศเป็นครั้งแรกโดยใช้เครื่องจักรจาก 

              ประเทศอังกฤษ เพื่อใช้แทนการใช้เงินพดด้วง และยังใช้สืบต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน