อักษรควบ

อักษรควบ คือ พยัญชนะต้น ๒ ตัว ที่ควบหรือกล้ำอยู่ในสระเดียวกัน โดยที่พยัญชนะต้นตัวที่สองเป็น ร ล ว

อักษรควบแท้ คือ อักษรควบที่เกิดจากพยัญชนะตัน ๒ ตัว ควบหรือกล้ำกันแล้วจะต้องออกเสียงพร้อมกัน ทำหน้าที่เป็นพยัญชนะต้นตัวสะกด และตัวการันต์ก็ได้
          1. ทำหน้าที่เป็นพยัญชนะต้น เช่น ครุ พลอย ไกว
          2. ทำหน้าที่เป็นตัวสะกด เช่น บุตร สมัคร กอปร สมุทร
          3. ทำหน้าที่เป็นตัวการันต์ เช่น จันทร์ ศาสตร์ พักตร์

อักษรควบไม่แท้ คือ อักษรควบที่เกิดจากพยัญชนะต้น ๒ ตัว ควบหรือกล้ำอยู่ในสระเดียวกัน แต่ออกเสียงเฉพาะตัวหน้า หรือออกเสียงแปรไปเป็นเสียงพยัญชนะตัวอื่น
          1. ออกเสียงเฉพาะตัวหน้า เช่น
                    จริง จิง
                    สร้าง ส้าง
                    ศรัทธา สัด - ทา
                    สรวล สวน

          2. ออกเสียงแปรไปเป็นเสียงพยัญชนะตัวอื่น เช่น
                    ทรวง ซวง
                    ทราย ซาย
                    ทรัพย์ ซับ
                    พุทรา พุด – ซา

หมายเหตุ
ถ้า ท กับ ร ควบกันแล้วออกเสียงกล้ำกันสนิท นับเป็นอักษรควบแท้ เช่น
นิทรา นิด - ทรา
จันทรา จัน - ทรา
อินทรา อิน - ทรา

กลับไปที่หน้าแรก