ประวัติกีฬาวอลเลย์บอล(นอกประเทศ)
ประวัติกีฬาวอลเลย์บอลนอกประเทศ
กีฬาวอลเลย์บอลเริ่มขึ้นเมื่อปี ๒๔๓๘ โดย "นายวิลเลียม จี มอร์แกน" ผู้อำนวยการฝ่ายพลศึกษาของสมาคม Y.M.C.A.
(Young Men's Christian Association) เมืองฮอลโยค มลรัฐแมสซาซูเซตส์ ประเทศสหรัฐอเมริกา เป็นผู้คิดเกมส์การเล่นขึ้น เนื่องจากในฤดูหนาวหิมะตกลงมาผู้คนทั่วไปไม่สามารถเล่นกีฬากลางแจ้งได้ เขาได้พยายามคิดและดัดแปลงกิจกรรมต่าง ๆ เพื่อใช้เป็นกิจกรรมนันทนาการผ่อนคลายความตึงเครียดให้เหมาะสมกับฤดูกาล ขณะที่เขาดูการแข่งขันเทนนิส เขาได้เกิดแนวความคิด ที่จะนำลักษณะและวิธีการเล่นของกีฬาเทนนิสมาดัดแปลงใช้เล่น จึงใช้ตาข่ายเทนนิสขึงระหว่างเสาโรงยิมเนเซียมสูงจากพื้นประมาณ ๖ ฟุต ๖ นิ้ว และใช้ยางในของลูกบาสเกตบอลสูบลมให้แน่นแล้วใช้มือและแขนตีโต้ข้ามตาข่ายกันไปมาแต่เนื่องจากยางในของลูกบาส เบาเกินไปทำให้ลูกบอลเคลื่อนที่ช้าและทิศทางที่เคลื่อนไปไม่แน่นอน จึงเปลี่ยนมาใช้้ลูกบาสเกตบอล แต่ลูกบาสเกตบอลใหญ่ หนักและแข็งเกินไปทำให้มือของผู้เล่นได้รับบาดเจ็บ ในที่สุดเขาจึงให้ "บริษัท A.G. Spalding and Brother Company" ผลิตลูกบอลที่หุ้มด้วยหนังและบุด้วยยาง มีเส้นรอบวง ๒๕-๒๗ นิ้ว มีน้ำหนัก ๙-๑๒ ปอนด์ หลังจากทดลองเล่นแล้วเขาจึงตั้งชื่อเกมการเล่นนี้ว่า "มินโตเนต" (Mintonette)ปี พ.ศ ๒๔๓๙ มีการประชุมสัมมนาผู้นำทางพลศึกษาที่วิทยาลัยสปริงฟิลด์ "นายวิลเลียม จี มอร์แกน" ได้สาธิตวิธีการเล่นต่อหน้าที่ประชุม หลังจากที่ประชุมได้ชมการสาธิต "ศาสตราจารย์อัลเฟรด ที เฮลสเตด" ได้เสนอแนะให้มอร์แกนเปลี่ยนจากมินโตเนต
เป็น "วอลเลย์บอล" (Volleyball) โดยให้ความเห็นว่าเป็นวิธีการเล่นโต้ลูกบอลให้ลอยข้ามตาข่ายไปมาในอากาศ โดยผู้เล่นพยายามไม่ให้ลูกบอลตกพื้น
ต่อมากีฬาวอลเลย์บอลได้แพร่หลายและเป็นที่นิยมเล่นกันในหมู่ประชาชนชาวอเมริกันเป็นอย่างมาก เพราะเป็นเกมที่เล่นง่าย สามารถเล่นได้ตามชายทุ่ง ชายหาด และตามค่ายพักแรมทั่วไป
ปี พ.ศ ๒๔๗๑ "ดอกเตอร์ จอร์จ เจ ฟิเชอร์" ได้ปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงกติกาการเล่นวอลเลย์บอล เพื่อใช้ในการแข่งขันกีฬาวอลเลย์บอลในระดับชาติ ซึ่งบุคคลผู้นี้เป็นผู้มีบทบาทอย่างมากในการเผยแพร่กีฬาวอลเลย์บอลจนได้รับสมญานามว่าเป็น"บิดาแห่งกีฬาวอลเลย์บอล"