คำบาลี-สันสกฤต

คำบาลี

1.ภาษาบาลีมีสระ ๘ ตัว คือ อะ อา อิ อี อุ อู เอ โอ

2.ภาษาบาลีมีพยัญชนะ ๓๓ ตัว แบ่งตามฐานที่เกิดได้ดังนี้                           

ก.พยัญชนะวรรคมี ๒๕ ตัว ได้แก่
พัญชนะวรรค/ฐาน
 ตัวที่ 1
 ตัวที่ 2
 ตัวที่ 3
 ตัวที่ 4
 ตัวที่ 5
 
วรรคที่ 1 ฐานคอ ก ข ค ฆ ง
วรรคที่ 2 ฐานเพดาน จ ฉ ช ฌ ญ
วรรคที่ 3 ฐานปุ่มเหงือก ฎ ฐ ฑ ฒ ณ
วรรคที่ 4 ฐานฟัน ต ถ ท ธ น
วรรคที่ 5 ฐานริมฝีปาก ป ผ พ ภ ม

ข.เศษวรรคมี 8 ตัว ย ร ล ว ส ห ฬํ °

3.ภาษาบาลีไม่มี ศ ษ

4.คำทุกคำในภาษาบาลีจะต้องมีตัวสะกดและตัวตาม เช่น วัฑฒนา ฑ เป็นตัวสะกด ฒ เป็นตัวตาม

คำสันสกฤต

คำสันสกฤต มีลักษณะดังนี้

1.ภาษาสันสกฤตมีสระ 14 ตัว คือ อะ อา อิ อี อุ อู เอ โอ ไอ เอา ฤ ฤา ฦ ฦา

2.ภาษาสันสกฤตมีพยัญชนะ 35 ตัว (เพิ่ม ศ ษ จากภาษาบาลี)

3.ภาษาสันสกฤตมีตัวสะกดตัวตาม แต่ไม่มีกฎเหมือนภาษาบาลี เช่น

                 บาลีใช้ สัจจ      (ตัวที่ 1 สะกด ตัวที่ 1 ตาม)
                 สันสกฤตใช้ สัตย (พยัณชนะวรรคสะกด เศษวรรคตาม)

4.คำในภาษาสันสกฤตนิยมคำควบกล้ำ เช่น พัสตร์ จันทร์

5.คำบางคำในภาษาบาลีใช้ ฬ ภาษาสันสกฤตใช้ ฑ

6.คำว่า "เคราะห์" มีในภาษาสันสกฤตเท่านั้น

7.ภาษาสันสกฤตมีตัว รฺ (ร เรผะ) ซึ่งไทยนำมาใช้เป็น รร ฉะนั้นคำที่มี รร ส่วนหนึ่งในภาษาไทย จึงมาจากภาษาสันสกฤต

กลับไปที่หน้าแรก