ราชาศัพท์

ราชาศัพท์ หมายถึง  ถ้อยคำจำพวกหนึ่งที่มีลักษณะพิเศษแตกต่างกว่าคำพูดในภาษาธรรมดา  เป็นคำที่ใช้สำหรับพระราชาและเจ้านาย  เช่น คำว่า  พระเนตร  พระกรรณ  พระบาท  พระหัตถ์  สรง   เสวย
                อันที่จริง  ราชาศัพท์  มิได้หมายถึงถ้อยคำที่ใช้กับพระราชาเท่านั้น  หากแต่หมายถึงถ้อยคำที่ใช้พูดถึงบุคคล  เรื่องราวและสิ่งทั้งปวงที่กล่าวหรือเขียนอย่างถูกหลักเกณฑ์  เป็นคำสุภาพไม่หยาบกระด้างน่ารังเกียจ  สมควรจะกราบบังคมทูลพระกรุณาหรือใช้เป็นภาษาทางการ  เป็นภาษาแบบแผน  เช่นใช้ว่า
เจ้านายตรัส  คนพูด  นกร้อง  สุนัขเห่า  ราชาศัพท์โดยความหมายอย่างกว้าง 
จึงหมายถึงถ้อยคำภาษาที่สุภาพถูกแบบแผน สำหรับใช้กับบุคคลทุกประเภท  ตลอดจนเทพยดา  อมนุษย์  แม้กระทั่งสัตว์จตุบาททวิบาท  และสรรพสิ่งเรื่องราวทั้งปวง
                ราชาศัพท์มีหลักเกณฑ์เป็นระบบเหมาะกับยุคสมัยและบริบททางสังคม  สอดคล้องกับธรรมชาติของภาษา  เป็นที่นิยมยอมรับร่วมกัน  ราชาศัพท์ประกอบด้วยคำศัพท์และสำนวนที่มีความหมายกระชับ  เหมาะสม  ถูกต้องตามหลักภาษาไทย  และมีความไพเราะน่าฟัง  สื่อความหมายได้อย่างมีประสิทธิผล  ฉะนั้นการใช้ราชาศัพท์  นอกจากจะเป็นการรักษาแบบแผนทางภาษาที่ดีงามไว้แล้ว  ยังเป็นการแสดงออกถึงความเคารพที่บุคคลพึงมีต่อบุคคลอื่นที่ควรเคารพ

         สรุปได้ว่า  ราชาศัพท์มีความสำคัญทั้งทางสังคมและวัฒนธรรม  รวมทั้งสุนทรียลักษณ์เชิงภาษาอีกด้วย  ดังตัวอย่างต่อไปนี้