ได้นาน หรืออาจดัดแปลงให้มีสีกลิ่น รส แตกต่างไปจากเดิม เพื่อให้อาหารดูน่ารับประทานในปัจจุบันแต่ละครอบครัวมักประสบปัญหาเกี่ยวกับรายได้ไม่เพียงพอกับรายจ่าย จึงควรฝึกให้สมาชิกในครอบครัวรู้จักใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์และเห็นคุณค่าความสำคัญของการถนอมอาหาร การแปรรูปหรือการถนอมอาหาร โดยหลักใหญ่คือ การทำลายหรือฆ่าเชื้อจุลินทรีย์ที่มีอยู่หรืออาจเกิดขึ้นในอาหาร และทำให้เกิดการเน่าเสียให้หมดไป ปัจจุบันผลิตผลการเกษตรมีมากขึ้นและประชากรมากขึ้นจึงได้มีการศึกษาค้นคว้าและทดลองใช้เทคโนโลยีเพื่อถนอมผลิตผลการเกษตรให้สามารถเก็บไว้ได้นานเช่น การใช้ความร้อนจากไอน้ำเพื่อฆ่าเชื้อจุลินทรีย์ในการทำอาหารกระป๋องการใช้รังสีแกมมาเพื่อยับยั้งหรือทำลายปฏิกิริยาของเอนไซม์ทำให้การเปลี่ยนแปลงทางเคมีช้าลง และยังเป็นการทำลายการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์อีกด้วย

คุณค่าความสำคัญของการถนอมอาหาร1. ช่วยยืดอายุของอาหารไว้บริโภคได้นาน เนื่องจากการถนอมอาหารเป็นการป้องกันและยับยั้งการทำงานและการเข้าทำลายของจุลินทรีย์

์บางชนิด เช่นเชื้อรา เชื้อแบคทีเรีย และยีสต์ เป็นต้น ซึ่งเป็นตัวการที่ทำให้อาหาร

เกิดอาการเน่าเสียและเสื่อมคุณภาพ2. ช่วยให้อาหารมีรสชาติ

เพราะการถนอมอาหารเป็นการเปลี่ยนแปลงรสชาติของอาหารทางหนึ่ง

เช่น นำผักสด ๆ ที่มีมากและรับประทานบ่อยๆ มาถนอมอาหารโดยการดอง ก็จะได้รสชาติที่แปลกใหม่ไปจากเดิมเป็นต้น3. เป็นการประหยัดค่าอาหารให้กับครอบครัว เพราะการถนอมอาหารสามารถเก็บรักษาอาหารไว้รับประทานได้นานโดยไม่ทำให้อาหาร เน่าเสีย

4. เป็นการเพิ่มรายได้ให้กับครอบครัว

การถนอมอาหารนั้นนอกจากนำมารับประทานในครอบครัวแล้ว ยังสามารถนำมาจำหน่ายเพื่อเป็นการเสริมสร้างรายได้ให้แก่ครอบครัวอีกทางหนึ่ง

  

หลักการถนอมอาหารในการถนอมอาหารจะต้องคำนึงหลักเกณฑ์ต่าง ๆ ดังนี้

1. รักษาคุณค่าทางโภชนาการของอาหารไว้ให้มากที่สุด

2. คำนึงถึงหลักเศรษฐกิจ โดยคำนึงว่าอาหารที่จะนำมาถนอมจะต้องได้ผลคุ้มค่า

กับเวลา แรงงานและจำนวนเงินที่ลงทุนไป

3. คำนึงถึงหลักความปลอดภัยสำหรับผู้บริโภค กล่าวคือจะต้องสะอาด ปราศจากเชื้อโรค และสารเคมีที่เป็นอันตรายต่อผู้บริโภค

4. เลือกวิธีการ ถนอมอาหารให้เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภท

          การเก็บถนอมอาหารเป็นความสำคัญและจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับผู้เกี่ยวข้องกับวงจรอาหารไม่ว่าจะเป็นเกษตรกร แม่ค้า พ่อค้า ตลอดถึงประชาชนผู้บริโภคทั่ว ๆ ไปด้วยสาเหตุที่ว่า ผักหลายชนิดมักขาดแคลนในบางฤดูหรือทำการเพราะปลูกได้บางฤดูทำให้มีผลผลิตออกมามากเกินความต้องการของตลาดหากปล่อยทิ้งไปย่อมก่อให้เกิดความเสียหายต่อกระบวน การผลิตโดยรวมเป็นอย่างยิ่ง                        

หากจะกล่าวถึงอาชีพพื้นฐานของชาวไทยกว่าหกสิบเปอร์เซ็นต์จะพบว่ายังมีวิธีการประกอบอาชีพเกษตรกรรมเป็นหลัก โดยทั้งนี้มีสวนผัก สวนผลไม้ไร่นา ปศุสัตว์ต่าง ๆ ครบถ้วนกระบวนการทั้งด้านอาหารเครื่องใช้ เครื่องนุ่งห่มที่จำเป็นต่อการดำรงชีพ ถือเป็นส่วนสำคัญในการผลักดันให้เกิดแนวคิดนโยบายการพัฒนาประเทศให้เป็นรากฐานการผลิตอาหารหล่อเลี้ยงประชาคมโลกหรือครอบครัวชาวโลก          อย่างไรก็ดีปัญหาสำคัญในการประกอบการด้านกสิกรรมประการหนึ่งคือการรักษาคุณภาพความสดของผลผลิตผลทางเกษตรมิให้เสื่อมสลายเน่าเสียถือเป็นข้อจำกัดที่เกษตรกรและผู้เกี่ยวข้องให้ความสนใจค่อนข้างน้อย          หากมองย้อนไปถึงวิธีการดำเนินชีวิตของเกษตรกรที่ผ่านมาจะพบว่าโดยพื้นฐานเกษตรกรไทยในทุกภูมิภาคล้วนมีความรู้ประสบการณ์ความเข้าใจในการจัดการกับผลผลิตที่เกิดขึ้นอย่างชำนิชำนาญไม่น้อยด้วยวิธีการที่จัดได้ว่ามีประสิทธิภาพเพียงพอไม่ต่างจาศาสตร์ความรู้หรือเทคโนโลยีสมัยใหม่แต่อย่างใดโดยเฉพาะหากมีการศึกษาพัฒนานำความรู้ภูมิปัญญาที่ได้สืบทอดกันมาจากพรรพชนมาปรับปรุงให้มีความสอดคล้องกับสภาพเศรษฐกิจสังคมในปัจจุบันก็จะเป็นผลดีต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตของเกษตรกรได้เป็นอย่างดี ในอีกวิธีทางหนึ่งดังเช่นเคล็ดลับวิธีในการถนอมอาหารที่แพร่หลายอยู่ในหมู่เกษตรกรชาวนาชาวสวนหรือกระทั่งชาวบ้านทั่วๆ ไปสาเหตุให้เกิดการบูดเน่าเสียของผลิตผลทางการเกษตร มีสาเหตุมาจากเอนไซม์หรือน้ำย่อยซึ่งเป็นสารที่มีอยู่ในสิ่งมีชีวิตทุกชนิดทั้งพืชและสัตว์โดยเอนไซม์หรือน้ำย่อยนั้นมีหน้าที่คอยขับเคลื่อนวงจรของสิ่งมีชีวิตต่างๆ ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เช่นการที่เด็กทารกเติบโตขึ้นเป็น

หนุ่มสาวคนหนุ่มสาวแก่เฒ่าเข้าสู่ความชรา หรือการที่ผลไม้ดิบ กลายเป็นผลไม้สุกจากสุกเป็นงอมถือเป็นวงจรวัฏจักรของสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย เทคนิคเคล็ดวิธีมนุษย์ได้ค้นพบในการใช้ควบคุมจำกัดการเจริญเติบโตหรือการเคลื่อนไหวของเอนไซม์เหล่านี้คือการปรับอุณหภูมิให้เกิดความเหมาะสมในการถนอมอาหารโดยอาจใช้ทั้งความร้อนและความเย็นเป็นการยับยั้งการทำงานของเอนไซม์เชื้อรา(mold)ที่พบในอาหารต่างๆ ก็เป็นสาเหตุให้เกิดการสูญเสียผลผลิตต่าง ๆ ไปอย่างน่าเสียดายเชื้อราสามารถเจริญเติบโตได้ดีในสถานที่มืด ๆ อับ ๆ มีความชื้นและอุณหภูมิพอเหมาะเช่นเชื้อราดำหรือที่เรียกกันว่า  อัลฟ่าท็อกซิล(Afla-toxin) ในถั่วลิสงแต่มีการใช้เชื้อราบางชนิดในการถนอมอาหารเช่น การทำเต้าเจี้ยว ซีอิ้ว หรือเนยแข็งบางชนิดแบคทีเรีย(Bacteria) หรือกลุ่มจุลินทรีย์ต่าง ๆเป็นสาเหตุการเสื่อมเสียของผลิตผลอาหารที่สำคัญอีกประการหนึ่งแม้ว่าจะมีการนำกลุ่มจุลินทรีย์ที่เป็นประโยชน์มาใช้กันอย่างแพร่หลายเช่น แลคโตบาซิรัส ที่นำมาใช้ในการทำนมเปรี้ยวยีสต์(Yeast)เป็นพืชเล็กๆ ชนิดเจริญได้ดีในอาหารพวกแป้งและน้ำตาลก็เป็นสาเหตุของการเปลี่ยนแปลงของอาหารจากยีสต์มาใช้อย่างเป็นประโยชน์ในการทำน้ำส้มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ประเภทต่าง ๆ

  สำหรับแนวทางในการเก็บรักษาถนอมอาหารของชาวบ้านที่ผ่านมาในอดีต มีทั้งการทำแห้ง โดยการตากแดด ผึ่งลม รมควันการใช้สารเคมีบางชนิด เช่น เกลือ น้ำตาล น้ำมัน รวมทั้งสารอื่น ๆที่ผลกระทบด้านความเป็นพิษตกค้างในอาหารอีกหลายชนิด

การเก็บไว้ในอุณหภูมิห้องปกติโดยใช้น้ำและความชื้นหล่อเลี้ยง การปรับอุณหภูมิความร้อน เย็น การหมักดองทำให้เกิดกรดและแอลกอฮอล์ ถือเป็นความรู้ภูมิปัญญาจากบรรพชนที่ควรมีการศึกษาพัฒนาให้มีประสิทธิภาพเหมาะสมต่อวิธีการดำเนินชีวิตในสังคมปัจจุบันสืบต่อไป..