เรื่องที่ 1  ธรรมชาติของภาษา

1.ความหมายของภาษา
       ความหมายของ ภาษา อาจแยกได้เป็นความหมายโดยอรรถและความหมายโดยปริยายดังนี้
  ความหมายโดยอรรถ ภาษา หมายถึง
      1. เครื่องมือที่ใช้ในการสื่อสารความรู้ ความคิด ความต้องการของมนุษย์เครื่องมือดังกล่าวอาจได้แก่ เสียงพูด เสียงสัญญาณต่างๆ
          รูปภาพแผนภูมิ ตัวอักษร ท่าทาง  การใช้เครื่องมือดังกล่าวจะขึ้นอยู่กับข้อตกลงในกลุ่มชนซึ่งผู้ใช้จะต้อง เรียนรู้ เพื่อทำความ
          เข้าใจกันได้
      2. การติดต่อ การสื่อความรู้สึก ในหมู่สัตว์ด้วยกัน ได้แก่ การใช้เสียง ท่าทาง 
      3. วิชาการแขนงหนึ่ง ว่าด้วยการศึกษาภาษาในแง่มุมต่างๆ กัน เช่น ศึกษาเพื่อให้มีทักษะ มีความสามารถในการฟัง พูด อ่าน เขียน
          หรือศึกษาเพื่อรู้ระเบียบโครงสร้างของภาษา

  ความหมายโดยปริยาย เป็นความหมายเชิงเปรียบเทียบ ภาษา อาจหมายถึง
      1. ความรู้ ความเข้าใจ ความมีทักษะในการ ฟัง พูด อ่าน เขียน
      2. กลุ่มชน เผ่า หรือชนชาติ
      3. ระเบียบ แบบแผน แบบอย่าง

อาจกล่าวโดยสรุปว่า “ ภาษา ” หมายถึง เครื่องมือในการสื่อความหมายซึ่งใช้ถ่ายทอดความคิดความรู้สึก ความต้องการของตนให้ผู้อื่น
                                      ทราบ ไม่ว่าจะเป็นเสียงพูด ถ้อยคำ กิริยาอาการ หรือสัญลักษณ์ต่าง ๆ

2. มีเสียงสระและพยัญชนะ (วรรณยุกต์มีบางภาษาเช่น ไทย,จีน)

3. ขยายให้ใหญ่ขึ้นได้

4. มีคำนาม, กริยา, คำขยาย

5. ภาษาเปลี่ยนแปลงได้ เพราะสาเหตุหลายข้อ เช่น
    สิ่งแวดล้อมเปลี่ยน เช่น ขายตัว ศักดินา จริต สำส่อน แกล้ง ห่ม
    การพูด ได้แก่ การกร่อนเสียง และกลมกลืนเสียง
       - กร่อนเสียง เช่น"หมากพร้าว" กร่อนเป็น"มะพร้าว"
       - กลมกลืนเสียง เช่น"อย่างไร" กลืนเสียงเป็น "ยังไง"
    ภาษาต่างประเทศ เช่นสำนวน"ในความคิดของข้าพเจ้า"
    เด็กออกเสียงเพี้ยน เช่นกะหนม,ไอติม,ป้อ(พ่อ)