ธรรมชาติของภาษา
ธรรมชาติของภาษา
1. ภาษาในความหมายอย่างแคบ คือ ภาษาพูดของคน
2. ทุกวันนี้ ยังมีอีกหลายภาษาที่ไม่มีภาษาเขียน
3. แต่ละกลุ่มกำหนดภาษากันเอง เสียงในแต่ละภาษาจึงมีความหมายไม่ตรงกัน
4. ลักษณะของภาษาทั่ว ๆ ไป
1. มีเสียงสระและพยัญชนะ (วรรณยุกต์มีบางภาษาเช่น ไทย,จีน)
2. ขยายให้ใหญ่ขึ้นได้
3. มีคำนาม, กริยา, คำขยาย
4. เปลี่ยนแปลงได้
5. ภาษาเปลี่ยนแปลงได้ เพราะสาเหตุหลายข้อ เช่น
สิ่งแวดล้อมเปลี่ยน เช่น ขายตัว ศักดินา จริต สำส่อน แกล้ง ห่ม
การพูด ได้แก่ การกร่อนเสียง และกลมกลืนเสียง
- กร่อนเสียง เช่น"หมากพร้าว" กร่อนเป็น"มะพร้าว"
-กลมกลืนเสียง เช่น"อย่างไร" กลืนเสียงเป็น "ยังไง"
ภาษาต่างประเทศ เช่นสำนวน"ในความคิดของข้าพเจ้า"
เด็กออกเสียงเพี้ยน เช่นกะหนม,ไอติม,ป้อ(พ่อ)
จุดเด่นภาษาไทย
1. ภาษาคำโดด = ไม่มีการเปลี่ยนแปลงรูปของคำ
2. การวางคำหลักคำขยาย ในภาษาไทยจะเอาคำหลักขึ้นก่อนแล้วจึงตามด้วยคำขยาย
คำหลัก + คำขยาย เช่น ขนมอร่อย
3. มีเสียงวรรณยุกต์
2.สำนวนภาษาต่างประเทศ
1.เยิ่นเย้อ ดูได้จากมีคำว่า"มีความ, ให้ความ, ทำการ,ต่อการ, ต่อความ, ซึ่ง" แบบไม่จำเป็นเช่น ครูมีความดีใจมาก
2.วางส่วนขยายหน้าคำหลัก เช่น ง่ายแก่ความเข้าใจ
3.เอาคำว่า "มัน" มาขึ้นประโยคแบบไม่มีความหมาย เช่น มันดีจังเลย
4. นิยมใช้ Passive Voice (ถูก+Verb)ในความหมายที่ดี เช่น ถูกชมเชย
5. สำนวนบางสำนวน เช่น ในที่สุด ในอนาคตอันใกล้นี้ ในความคิดของผม พบตัวเอง ใช้ชีวิต