พระสังข์ตื่นขึ้นมาเห็นนางรจนาหายไปจากห้องนอนก็สงสัย ออกมาเห็นนางกำลังเผารูปเงาะอยู่ ก็ตักน้ำมาดับไฟแล้วมาดับไฟแล้วต่อว่านาง พอเชิงรูปเงาะมาสวมใส่ได้ ทำหน้าล้อหลอกนางแล้ว “ตบมือเย้ยหยันกัลยา” นางรจนาตามมาขอโทษ พระองค์ยกโทษให้แต่ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ไว้ใจนางรจนา  “ เอารูปเงาะศักดิ์สิทธิ์ฤทธิรงค์ สวมองค์ทรงใส่ไว้อัตรา ” แต่ก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข เจ้าเงาะสอนให้นางรจนาปั่นฝ้าย ทอฝ้า เจ้าเงาะก็ “หัดตีกรับขับเสภา รจนาปั่นฝ้ายสบายใจ”
          ฝ่ายท้าวสามนต์ตั้งแต่นางรจนาไปอยู่กับเจ้าเงาะแล้วก็คิดแค้นตลอดเวลา จึงหาเรื่องพาลฆ่าเจ้าเงาะด้วยการสั่งเสนาว่า พระองค์จะบวงสรวง เทวดา ให้บรรดาเขยทั้งหลายหาเครื่องสังเวยมา “พรุ่งนี้หาปลามาคนละร้อง ใครได้น้อยจะฆ่าให้อาสัญ ทั้งอ้ายเงาะครอกจงบอกมัน มิได้ปลามาทันจะบรรลัย”
          เสนานำครามไปแจ้งนางรจนา นางตกใจร้องไห้คร่ำครวญกับเจ้าเงาะ
          หกเขยต้องยอมให้พระสังข์เชือดปลายจมูกไป แล้วพระสังข์ก็อธิษฐานว่าปลาตัวใดถึงที่ตายก็ให้กระโดดขึ้นมาริมฝั่ง แล้วแบ่งมาให้หกเขยคนละสองตัวส่วนพระสังข์สวมรูปเงาะให้หวายร้อยปลาจำนวนมากและเอาไม้เท้าทำคานหาบปลากลับมาหานางรจนา ทั้งสองพากันไปเฝ้าเท้าสามนต์ก่อนที่หกเขยจะมาถึง
          ท้าวสามนต์ขัดเคืองมาก ยิ่งพอหกเขยเข้ามาเฝ้า ได้ปลาน้อยก็ยิ่งโกรธเกรี้ยว เห็นจมูกหกเขยแหว่งวิ่นไปก็สงสัย หกเขยอ้างว่าปลาปักเป้ากัดจมูกนางรจนากับเจ้าเงาะก็กลั้นหัวเราะไว้ไม่ได้ หกนางโกรธด่าว่านางรจนา จนเกิดการทะเลาะวิวาทกัน หกเขยถูกเจาเงาะต่อยตีกันก็เกรงกลัว นางมณฑาต้องออกมาห้ามแล้วให้นางรจนาพาเจ้าเงาะกลับไปเสีย
          ท้าวสามนต์ยังไม่หายแค้นคิดฆ่าเจ้าเงาะอีกครั้งหนึ่ง จึงสั่งให้หาเนื้อทรายมาเลี้ยงกันให้ทันวันรุ่ง นางรจนาเกรงพระสวามีจะเสียทีก็ร้องไห้คร่ำครวญเป็นเพราะรูปเงาะเป็นของไม่ดี แต่พระสังข์ก็ไม่ยอมถอดรูป พระสังข์ปลอบนางไม่ให้ทุกข์ พอเช้าวันรุ่งขึ้นก็เหาะเข้าไปในป่า หยุดอยู่ที่ต้นรังถอดรูปเงาะซ่อนไว้แล้วร่ายมนต์เรียกเนื้อมาชุมนุมกันที่นั่น
          หกเขยล่าเนื้อไม่ได้เลย ต้องปลูกศาลเพียงตาเซ่นสรวงเทวดาแล้วค้นหามาจนพบฝูงเนื้อ
           “เห็นพระสังข์นั่งอยู่ดูตะลึง งามละม้ายคล้ายคลึงเจ้าของหลา” ก็เข้าไปกราบไหว้ขอเนื้อ ครั้งนี้พระสังข์ขอ “เนื้อจะแลกใบหูหกเขย แม้มิยิมให้ไม่ได้เลย ผิดวิสัยสังเวยเทวา” จากนั้นก็อธิษฐานให้เนื้อที่ถึงที่ตายตายไปมอบให้หกเขยคนละตัว ส่วนพรังข์สวมรูปเงาะแล้วมัดเนื้อรวมยี่สิบตัวหาบมาโดยไม่แวะหานางรจนาเพราะเกรงจะไปทะเลาะกับหกนางอีก
           พระองค์แค้นเคืองที่ทำอะไรเจ้าเงาะไม่ได้ หกเขยก็มาช้าแล้วยังหูแหว่งไปเหมือนกันหมดจนน่าสงสัย “ไปเรือจมูกวิ่นสิ้นทั้งนั้น เข้าไพรวันหูแหว่งกูแคลงใจ”หกเขยอ้อมแมตอบว่า ผีปิศาจ
           คงเอาเนื้อทั้งป่าไปซ่อนแล้วดูเหมือนมีมีดลอยมาถูกหูทั้งหกคนแหว่งไป เจ้าเงาะก็แกล้งหัวเราะเยาะเย้ยล้อท้าวสามนต์เล่น ท้าวสามนต์สั่งให้เสนาขับไล่เจ้าเงาะออกไป แต่ไม่มีใครทานกำลังของเจ้าเงาะได้ เจ้าเงาะก่อความวุ่นวายอยู่พักใหญ่ก็กลับไปกระท่อมปลายนาเล่าความให้นางรจนาฟัง