พวกเสนาไม่ทราบว่าจะทำเช่นไร จึงคุ้มตัวพระสังข์มา แล้วกราบทูลให้ท้าวยศวิมลและนางจันทาว่า  ทำตามสั่งให้สังหารกุมารชาญชัยไม่สังขาร์ หลากจิตผิดคนทั้งโลกา   ท้าวยศวิมลประหลาดพระทัยนักคิดว่าความผิดปกตินี้น่าจะสอดคล้องกับการที่เป็นหอยสังข์พอถามเสนาว่า  กุมารนี้อยู่กับใคร อายุสักเท่าไร เสนาตอบว่า อยู่ที่กระท่อมตายาย เด็กนักสักห้าหกปีเหมือนดังพระภูมิพิมพ์เดียว  พระองค์ก็แน่พระทัยว่าเป็นนางจันท์เทวีและพระโอรส  จึงได้ปรึกษากับนางจันทาว่าจะไปรับทั้งสองเข้ามาในวัง  เพราะโหราดูว่าเป็นมนุษย์ จะสูงสุดเฟื่องฟูในกรุงศรีลูกข้าบุญญาบารมี ล้างผลาญชีวีจึงไม่ตาย นางจันทาคัดค้านและเป่ามนตร์ซ้ำ ท้าวยศวิมลจึงล้มเลิกความคิดและให้จองจำพระสังข์ไว้
          นางจันท์เทวีกลับมาไม่เห็นลูกก็ตกใจ ถามตายาย พอได้ความก็ออกมาตามหาพระสังข์ เทวดาช่วยย่นระยะทางให้ ทางด้านท้าวยศวิมลก็ไม่วายคิดถึงพระโอรส ให้เสนาเบิกพระสังข์มาเข้าเฝ้า ไต่ถามความเป็นมา อายุ และชื่อพ่อแม่ของพระสังข์
          ท้าวยศวิมลแน่ใจว่าเป็นพระโอรสของตน ก็ให้ถอดเครื่องจองจำออกแล้วกอดจูบรับขวัญ นางจันทาเดือนดานใจมาก จึงเป่ามนตร์ให้ท้าวยศวิมลงงงวยอีก  พระองค์สั่งให้นำตัวพระสังข์ไปถ่วงน้ำ ขณะนั้นนางจันท์เทวีตามมาทันพอดี  ท้าวยศวิมลพอเห็นนางจันท์เทวีขอชีวิตก็สงสารยิ่งนัก แต่นางจันทาเร่งให้เสนารีบโยนพระสังข์ลงน้ำ แล้วเป่ามนตร์สำทับให้ท้าววิมลให้ไม่สนใจไยดีนางจันท์เทวี พระสังข์ถูกท่วงจบลงไปที่ตรงถ้ำพญานาคชื่อท้าวภุชงค์
          ท้าวภุชงค์ออกจากปล่องมาเที่ยวเล่นจึงพบพระสังค์  นอนจบดินดานธารไหล เห็นศิลาผูกมาก็แจ้งใจ ลูกใครทิ้งถ่วงลงคงคา ดูลักษณะเป็นคนมีบารมีจึงรู้สึกสงสารจึงเข้าช่วยเหลือ  แล้วพาไปเมืองบาดาล ช่วงแก้ไขให้พระสังข์ฟื้น แล้วเลี้ยงไว้เป็นลูกบุญธรรม  ท้าวภุชงค์กับมเหสีไม่ได้พาพระสังข์ไปส่งนางจันท์เทวีเพราะกลัวว่าจะถูกกลั่นแกล้งจึงปลอบใจพระสังข์ ชนนีเจ้านั้นมิบรรลัย นานไปจะพบประสบกัน
          ต่อมาท้าวภุชงค์คิดถึงแม่รักยักษาจะให้พระสังข์ไปเป็นลูกจึงบอกพระสังข์ว่าพ่อนี้ไซร้มิใช่มนุษย์ถึงแม้จะรักพระสังข์อย่างไรก็เลี้ยงดูไม่ได้ไปตลอด พระองค์เนรมิตสำเภาทองให้ จารึกแผ่นให้พระสังข์ถือไป  แล้วอธิษฐานให้สำเภาทองไปถึงเมืองยักษ์ ไม่ให้ยักษ์จับพระสังข์ได้ พอสำเภาทองแล่นไปถึงเมืองยักษ์ พวกยักษ์ก็ไม่สามารถจับพระสังข์ไปกินไม่ได้  พระสงค์ก็โยนแผ่นทองให้ พวกยักษ์นำแผ่นทองไปให้นางพันธุรัต
          นางพันธุรัตได้อ่านสารก็ทราบว่า ท้าวภุชงค์ยกพระสังข์ให้เป็นลูกก็ยินดีนัก  ปรึกษากับพวกเสนาว่าจะรับเลี้ยงแต่ว่าโหรยักษ์ใหญ่ฝ่ายขวาทูลทานไว้
          นางพันธุรัตโกรธกริ้วมาก กล่าวว่าโหรคิดจะกฏบ นางไม่ใช่นางเมรีที่หลงโลกี  หากพระสังข์ชั่ว ท้าวภุชงค์คงไม่ส่งมาให้เป็นลูกของนางเป็นแน่แล้วได้ไล่โหรออกไปเพราะบังอาจพูดเป็นลางร้าย จากนั้นก็สั่งให้ยักษ์ทั้งหมดนิรมิตแปลงกายเป็นมนุษย์  ตัวนางเองก็เช่นเดียวกัน และลงไปรับพระสังข์ที่ริมทะเลเห็นพระสงค์อยู่ในเรือก็ปิติยินดี จึงพาพระสังข์เข้าไปในวังแล้วจัดพิธีสมโภชรับขวัญมีการละเล่นต่างๆเป็นการเฉลิมฉลอง และรับพระสังข์เป็นโอรส สัญญาว่าจะยกเมืองให้