บริเวณเชิงเขาเป็นทุ่งกว้าง กวางทองวิ่งหายไปในป่าหญ้า ต้องใช้เวลาค้นหาเป็นเวลานานบริเวณทุ่งหญ้า
ตรงนี้ชาวบ้านเรียกว่า “  ทุงผวน ” ( ทุ่งกวางหาย ) “  ผวน ” เป็นคำพื้นเมือง แปลว่า ” สับสน ”
ต่อมาพวกทหารได้มองเห็นแต่ไกล คิดว่าเป็นเนื้อทราย แต่พิจารณาดูดี ๆ จึงรู้ว่าเป็นกวางทอง
ตรงบริเวณนี้ชาวบ้านให้ชื่อว่า “ บ้านแม่ทลาย ”( แม่ทราย ) เจ้าคำแดงคงติดตามไปไม่ลดละ
กวางเห็นจวนตัวจึงถอดคราบกวางทองออกไว้ เรือนร่างภายในกลายเป็นสตรีสาวสวยยิ่งนัก
นามว่า “ อินทร์เหลา ” แล้วหนีต่อไป ทั้งหมดจึงรู้ว่ากวางทองเป็นคน
หมู่บ้านที่กวางถอดคราบออกนี้เรียกว่า “  บ้านสบคราบ ” ( สบ ปากทางแพร่ )
อินทร์เหลาหนีขึ้นไปตามลำธารเล็ก ๆ เนื่องด้วยมีเครื่องแต่งกายเพียงเล็กน้อย เจ้าคำแดงที่ติดตามมาอย่างใกล้ชิด
เกรงว่านางจะอาย จึงยกมือโบกให้ทหารติดตามมาหมอบราบกับพื้น เพื่อมิให้นางเห็น
ตรงนี้เรียกว่า “  น้ำแม่แมบ ” ( แมบ – หมอบ ) ต่อมาเพี้ยนเป็นแม่น้ำแมะ นางหนีขึ้นไป
ถึงบนเนินเขาซึ่งเป็นทางแคบ ๆ ทหารตรูเข้าจะจับตัวนาง แต่เจ้าคำแดงยกมือห้ามไว้
พระองค์จะตามไปเอง พอดีนางอินทร์เหลาหนีเข้าป่าไปได้ หมู่บ้านตรงนี้เรียกว่า “  แม่นะ ”
และเพื่อไม่ให้นางหลบหนีไปได้ เจ้าคำแดงจึงสั่งให้ทหารล้อมไว้พร้อมกับขุดคูกั้นไว้
คูนี้ต่อมาเรียกว่า “ คือฮ่อ ” (คือ-คู)