“พินอิน” คล้ายกับระบบประสมเสียงในภาษาไทย มีทั้ง พยัญชนะ (Shengmu เซิ้งหมู่) สระ (Yunmu อวิ้นหมู่) และ วรรณยุกต์ (Shengdiao เซิ้งเตี้ยว)

พยัญชนะ มี 21 ตัว ได้แก่      b  (ปอ)  p (พอ)  m (มอ)  f(ฟอ)  d (เตอ)  t (เทอ)  n (เนอ)  l (เลอ)  g (เกอ)  k (เคอ) h (เฮอ)
ชุดเสียงลิ้นตรง ประกอบด้วย   z  (จือ)  c  (ชือ) s  (ซือ)
ชุดเสียงม้วนลิ้น ประกอบด้วย  zh (จือ)  ch(ชือ) sh(ซือ)  r(ยือ)
ชุดเสียงหน้าลิ้น ประกอบด้วย  j   (จี)    q  (ชี)  x  (ซี)

สระ มี 36 ตัว ได้แก่
ชุดที่ 1 ประกอบด้วย a (อา) o (โอ) e (เออ) er (เออร์ – ม้วนลิ้น) ai (ไอ) ei (เอย) ao (เอา) ou (โอว) an (อัน) en (เอิน) ang (อาง) eng (เอิง) ong (โอง)
ชุดที่ 2 ประกอบด้วย i (อี) ia (เอีย – มาจาก อี + อา) iao (เอียว) ie (เอีย – มาจาก อี + เอ) iou (อิว) ian (เอียน) in (อิน) iang (เอียง) ing (อิง) iong (อี+โอง)
ชุดที่ 3 ประกอบด้วย u (อู) ua (วา) uo (อัว) uai (ไว) uei (อุย) uan (วาน) uen (อุน) uang (วาง) ueng (เวิง)
และ ชุดที่ 4 ชุดนี้เวลาออกเสียงต้องทำปากกลม มี 4 ตัว ประกอบด้วย ü (อวี ) üe (เอวีย) üan (เวียน) ün (วิน)

หมายเหตุ: เสียง อวี ในชุดที่4 นี้เขียนไว้เป็นเพียงแนวทางใกล้เคียงเท่านั้น ความจริงตัวอักษรไทยไม่สามารถสะกดเสียงชุดที่ 4 นี้ได้ถูกต้อง

วรรณยุกต์ ในภาษาจีนกลางมีทั้งสิ้น 4 เสียง คือ เสียงที่ 1(อ๊า) , เสียงที่ 2 (อ๋า) , เสียงที่ 3(อ่า) , เสียงที่ 4 (อ้า) และมีเสียงพิเศษอีก 1 เสียงคือ ชิงเซิงหรือเสียงเบา (อ๊ะ)  

ติดตามต่อที่ Page ต่อไปเลยเจ้าค่ะ^[]^!