ดอกมะลิ
ดอกมะลิ
ชื่อสามัญ : Sambac, arabisn Jasmine
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Jasminum sambac Linn.
วงศ์ : OLEACEAE
ชื่ออื่น ๆ : มะลิป้อม (ภาคเหนือ), มะลิขี้ไก่ (เชียงใหม่), มะลิลา (ทั่วไป), เตียมู
(ละว้า-เชียงใหม่) , ข้าวแตก (เงี้ยว-แม่ฮ่องสอน) , มะลิหลวง (แม่ฮ่องสอน)
มะลิซ้อน(ภาคกลาง) , บักหลี่ฮวย , เซียวหน่ำเคี้ยง (จีน)
ที่มา : http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/97/97/images/mom/mom13.jpg
ต้น : เป็นพรรณไม้พุ่ม ขนาดกลาง แตกกิ่งก้านสาขาออกรอบ ๆ ลำต้น ทรงพุ่มจะสูงประมาณ 5 ฟุต
ใบ : ไม้ใบเดี่ยว จะแตกใบเรียงกันเป็นคู่ ๆ ไปตามก้านต้นลักษณะของใบมนป้อม ปลายใบแหลม โคนใบสอบเข้าหากัน ริมขอบใบก็เรียบไม่มีหยัก มีสีเขียวแก่เป็นมัน มีขนาดยาว ประมาณ 2-3 นิ้ว
ดอก : ลักษณะของดอกมีทั้งดอกซ้อน และไม่ซ้อน ที่ซ้อนจะเรียกว่า มะลิซ้อน ที่ไม่ซ้อนนั้นเรียกกันว่าดอกลา หรือมะลิลา ดอกจะมีสีขาวประมีกลิ่นหอม ซึ่งมะลิจะมีกลิ่นหอมกว่ามะลิซ้อน ขนาดของดอกที่บานเต็มที่จะใหญ่ประมาณ 1 นิ้ว ดอกออกตามบริเวณยอดของก้าน
ที่มา : http://board.yimwhan.com/data_user/mockupman/photo/cate_7/1.jpg
การขยายพันธุ์ : มะลิ เป็นพรรณไม้กลางแจ้ง ชอบแดดจัด เจริญเติบโตได้ดีในดิน
ร่วน ขยายพันธุ์ด้วยการตอนกิ่ง ปักชำ หรือทับกิ่ง
ส่วนที่ใช้เป็นยา : ดอก ใบ ราก
สรรพคุณ :
ดอก : ใช้ดอกสด หรือแห้ง ประมาณ 1.5-3 กรัม นำมาต้มเอาน้ำกิน เป็นยาแก้
โรคบิด แก้ปวดท้อง หรือใช้เฉพาะดอกสดนำมาตำให้ละเอียดแล้วนำมา
พอกขมับ แก้ปวดศีรษะใช้พอก หรือเช็ด บริเวณเต้านมเพื่อให้หยุดการหลั่ง
ของน้ำนม ทาฝีหนองทาแผลเรื้อรัง เยื่อตาอักเสบ ผิวหนังผื่นคัน เป็นต้น
ที่มา : http://www.pooyingnaka.com/diary/TRUE_LOVE/images/20070813_mom07.jpg
ใบ : ใบสด ประมาณ 3-6 กรัม นำมาต้มเอาน้ำกิน แก้ไข้ปวดท้อง ท้องเสีย
อืดแน่น หรือใช้ใบตำสดให้ละเอียดใช้พอกแก้ฟกช้ำ โรคผิวหนัง แผล
โรคผิวหนังเรื้อรัง และบาดแผล เป็นต้น
ราก : ใช้รากสด ประมาณ 1-1.5 กรัม นำมาต้มเอาน้ำกิน เป็นยาแก้ปวด
เลือดออกตามไรฟัน ปวดหัว แก้หอบหืด หลอดลมอักเสบ แก้โรคเกี่ยวกับ
ทรวงอก หรือใช้รากทำเป็นยาล้างตาแก้เยื่อตาอักเสบ เป็นต้น
ที่มา : http://astro.popcornfor2.com/editor_store/horoscope/believe/believe_123.jpg
ข้อห้ามใช้ :
1. รากมะลิกินมากอาจทำให้สลบได้
2. ดอกมะลิที่ใช้ มาแต่งเป็นกลิ่นชา ไม่ควรกินเป็นประจำ เพราะอาจทำให้ความจำ
เสื่อม หรือเป็นคนลืมได้ง่าย
ข้อมูลทางเภสัชวิทยา : น้ำที่คั้นจากรากสด แล้วนำมาทดลองกับสัตว์ทดลอง เช่น
นำฉีดเข้าในช่องท้องของหนูใหญ่ หนูตะเภา กบ นกพิราบ สุนัขกระต่าย ในปริมาณที่
ไม่เท่ากัน มีผลปรากฏว่า ทำให้การเต้นหัวใจของกบและกระต่ายเต้นช้าลงทำให้หลอด
เลือดดำของกระต่ายขยายตัว ทำให้กล้ามเนื้อของกบคลายตัวและทำให้มีฤทธิ์ในการ
กดประสาทของกระต่าย โดยทำให้ตัวกระต่ายเคลื่อนไหวได้ช้าลง
ที่มา : http://www.pantipmarket.com/souvenir/picture/SV7458779-4.jpg