สารละลายอิเล็กโทรไลต์ 

          อิเล็กโทรไลต์ (Electrolyte) หมายถึง สารที่ละลายในตัวทำละลายแล้วสามารถแตกตัวเป็นไอออนได้   ส่งผลให้นำไฟฟ้าได้   โดยสารละลายอิเล็กโทรไลต์นี้ แบ่งเป็น 2 ประเภท ดังนี้

          1.     อิเล็กโทรไลต์แก่ คือ สารที่ละลายในตัวทำละลายแล้วสามารถแตกตัวเป็นไอออนได้ดีมาก หรือ แตกตัวได้หมด (100%)  ทำให้สามารถนำไฟฟ้าได้ดีมาก   เช่น   NaCl ,  KNO₃ ,  Ca(OH)₂  เป็นต้น

          2.     อิเล็กโทรไลต์อ่อน คือ สารที่ละลายในตัวทำละลายแล้วสามารถแตกตัวเป็นไอออนได้น้อย หรือแตกตัวได้เพียงบางส่วนเท่านั้น (< 100%) ทำให้นำไฟฟ้าได้น้อย    เช่น    HF ,  HCN   เป็นต้น

          นอนอิเล็กโทรไลต์ (Non-electrolyte) หมายถึง สารที่เมื่อนำมาละลายน้ำแล้วจะไม่สามารถแตกตัวเป็นไอออนได้ ทำให้ไม่สามารถนำไฟฟ้าได้ เช่น น้ำบริสุทธิ์ น้ำตาล แอลกอฮอล์ เป็นต้น

 ชนิดของกรด แบ่งตามลักษณะการแตกตัว ได้ 3 ชนิด ดังนี้

          1. กรด Monoprotic หมายถึง กรดที่สามารถแตกตัวได้ 1 ขั้น ได้แก่ HNO₃, HClO₃, HClO₄, HCN เป็นต้น

          2. กรด Diprotic หมายถึง กรดที่สามารถแตกตัวได้ 2 ขั้น ได้แก่ H₂SO₄, H₂CO₃ เป็นต้น

          3. กรด Polyprotic หมายถึง กรดที่สามารถแตกตัวได้ 3 ขั้น ได้แก่ H₃PO₄ เป็นต้น

          ในกรณีที่เป็นการแตกตัวของกรด Polyprotic นั้น การแตกตัวแต่ละครั้งจะให้ H⁺ ไม่เท่ากัน โดยค่า K_a ของการแตกตัวครั้งแรกจะมีค่าสูงมาก แต่เมื่อแตกครั้งต่อๆไปจะมีค่า K_a ต่ำมาก เพราะประจุลบในไอออนดึงดูด H⁺ ไว้ดังสมการ

 

          เนื่องจากกรด Polyprotic ส่วนใหญ่มักมีค่า K₁ >> K₂ >> K₃ ดังนั้น H⁺ ในสารละลายส่วนใหญ่จะได้มาจากการแตกตัวครั้งแรก
          ถ้าค่า K₁ มากกว่า K₂ = 10³ เท่าขึ้นไป จะพิจารณาค่าความเข้มข้นของ [H⁺] ของสารละลายกรด Polyprotic ได้จากค่า K₁ เท่านั้น แต่ถ้าค่า K₂ มีค่าไม่ต่ำมาก จะต้องนำค่า K₂ มาพิจารณาด้วย

 ชนิดของเบส แบ่งตามจำนวน OH - ในเบส ได้ 3 ชนิด ดังนี้

          1. เบสที่มี OH^- หมู่เดียว เช่น LiOH, NaOH, KOH, RbOH, CsOH เป็นต้น

          2. เบสที่มี OH^-2 หมู่ เช่น Ca(OH)₂, Sr(OH)₂, Ba(OH)₂ เป็นต้น